ΜΗ Μ'ΑΦΗΣΕΙΣ ΠΟΤΕ

Θεέ μου κράτα με γερά και φυσάει δυνατά.
Τσουνάμι,ανεμοθύελλες
οι ειδήσεις της θλίψης,
οι ισχυροί της γης
βιάζονται να σκοτώσουν τη ζωή,
την αγνότητα,την απλότητα,
την ελπίδα,την αθωότητα.

Θεέ μου φώτισε με.
Αυτοί έχουν από καιρό βαλθεί
να σκοτεινιάσουν τα όνειρα μου,
την απιστία σαν δηλητήριο
να χύσουν στην καρδιά μου.

Θεέ μου θέλω να 'σαι δίπλα μου
κάθε ώρα και στιγμή,                                                  
όπως τη μάνα 
που προσφέρει απ'το στήθος της το γάλα,
και τον πατέρα που ζεστά αγκαλιάζει
διώχνοντας κάθε ταραχή και φόβο
που στη ψυχή φωλιάζει.

Θεέ μου μη μ'αφήσεις...

Αλέξης Αλεξάνδρου 26/5/20

Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Καλά τα λόγια,όμορφες οι αναλύσεις,ωραίες και οι θεωρίες.Έρχεται όμως αναπόφευκτα και η στιγμή της αλήθειας,η ώρα της κρίσης που καλείσαι να πάρεις θέση.Η ώρα που αποκαλύπτεται ο κρυμμένος θησαυρός σου,τα κίνητρα σου,οι πόθοι,οι αγωνίες και οι επιθυμίες σου.Η πίστη ή η απιστία σου.Γιατί τελικά,σημασία δεν έχει αν μιλάς ή αν σιωπάς.Σημασία έχει ο λόγος.Της καρδιάς σου ο βαθύτερος στόχος.

Αλέξης Αλεξάνδρου 18/5/20

ΑΓΙΟΙ ΠΑΪΣΙΟΣ, ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΙΑΚΩΒΟΣ

3 σε 1! 
Τρεις μεγάλοι άγιοι της εποχής μας 
όπως τους έζησε ο άγιος Μόρφου Νεόφυτος.
Στον δήμο μας...πριν 2 χρόνια.

Συγκλονιστική ομιλία, πιθανότατα θα κλάψεις!

ΜΟΝΟΣ ΜΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟΣ

Μόνος ανάμεσα σε πολλούς.

Μόνος μα όχι μόνος.

Άλλα τα θέλω του κόσμου
και άλλα τα δικά σου.
Οι πόθοι,οι φόβοι,
οι καημοί,οι αγωνίες,
οι σκέψεις και οι λέξεις.

Βίοι παράλληλοι,
γραμμές ασύμπτωτες,
πυξίδες χαλασμένες,
μα κι άλλες, λίγες,χαριτωμένες,
με τον ουρανό συγχρονισμένες.
Πολύωρες συζητήσεις,
μάταιες αναζητήσεις,
και κάπου αραιά μέσα στην πόλη,
μια καμπάνα,ένα σάλπισμα χαράς,
ξαναγεννά του παραδείσου αναμνήσεις.

Και οι μέρες περνούν...

Κι ο Θεός σωπαίνει.
Και οι άνθρωποι πασχίζουν να συναντηθούν
δίχως του Χριστού το φως.
Να λύσουν τα προβλήματα,
χωρίς να "πιάνουν" της ζωής τα μαθήματα.

Μόνος ανάμεσα σε πολλούς.

Μόνος μα όχι μόνος.

Σιωπή και υπομονή,
η μόνη αληθινή προσευχή.
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς...

Αλέξης Αλεξάνδρου 11/5/20

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΓΝΩΣΗ

Η γνώμη είναι ο μέσος όρος ανάμεσα στην γνώση και στην άγνοια. (Πλάτωνας).

Σε κάθε κρίση θ'ακούσεις χιλιάδες γνώμες."Ειδικοί" και αδαείς θα αναλύσουν τα σωστά,τα λάθη,τους τρόπους,τις αιτίες,τις ανησυχίες.Είναι τόσο εύκολο στις μέρες μας,την εποχή του διαδικτύου και των μέσων,ο κάθε ένας να πιστεύει πως γνωρίζει τα πάντα.

Όμως λίγοι πραγματικά γνωρίζουν.Κι αυτοί ακόμα που κατέχουν τη γνώση,εάν είναι κυριευμένοι από τα πάθη τους (φιλαργυρία,κενοδοξία,απληστία....) τότε η γνώση νοθεύεται.Αντί να χρησιμοποιείται για το κοινό καλό,το μοίρασμα,την εγκάρδια προσφορά στον αδερφό μετατρέπεται σε όπλο φονικό.


Η γνώση δίχως αρετή,οδηγεί σε μια ανοικτή πληγή.Η πραγματική γνώση,το αληθινά καλό είναι το ταπεινό,το ήσυχο,το αθόρυβο.Αυτό που ενώνει και δεν διαχωρίζει.Αυτό που απλόχερα μοιράζεται και όχι με δόλο αρπάζεται.


Απ'όλους λοιπόν τους ειδικούς επί της γης,πιο πολύ εμπιστεύομαι τους αγίους.Αυτούς που δέονται υπέρ όλου του κόσμου.Τους ανθρώπους της προσευχής,τους απλούς,τους διακριτικούς και ταπεινούς. Αυτούς τους φωτεινούς φάρους μιας άλλης γνώσης,άφοβης,καθαρής και εντέλει θεϊκής.

Αλέξης Αλεξάνδρου 8/5/20

ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ ΜΟΝΟ

Βρε παιδιά ας προσέξουμε!Ας προσέξουμε τι τροφοδοτούμε κάθε στιγμή το μυαλό και την καρδιά μας. Μήπως τελικά εθιστήκαμε στα σκουπίδια που μας σερβίρει το σύστημα;Μήπως αυτοπαγιδευτήκαμε στη θλίψη και την απελπισία στο βωμό της άμεσης και έγκυρης "ενημέρωσης";

Το μενού εν μέσω κορωνοϊού:
Άγχος,πανικός,φόβος,συνωμοσίες,καταστοφές,προδοσίες,θάνατος...Φτάνει πια!Αυτή είναι η ζωή;Γι'αυτό πλαστήκαμε;Υπάρχει άραγε πουθενά φως;Υπάρχει ελπίδα; Χαρά;Όνειρα;Ομορφιά;


Ταπεινά φρονώ πως υπάρχουν,μα δεν τα βλέπουμε.Υπάρχουν μα τα μάτια μας είναι κλειστά.Υπάρχουν αλλά οι ψυχές μας είναι μπερδεμένες.Υπάρχουν μα οι καρδιές μας είναι κλειδωμένες.


Δυο λέξεις μόνο.Μόνο όταν τις συνειδητοποιήσουμε,όταν τις βιώσουμε,όταν τις νιώσουμε βαθιά μέσα στη ψυχή μας όλα αποκτούν άλλη προοπτική,πιο χαρμόσυνη,αιώνια κι αληθινή.Δυο λέξεις μόνο κι όλοι οι φόβοι μεμιάς σκορπίζουν και το πιο μεγάλο πρόβλημα μοιάζει πια τόσο μικρό.


Δυο λέξεις μόνο...
Χριστός Ανέστη!

Αλέξης Αλεξάνδρου 2/5/20