Ένα μόνο χρειάζεται

Ο χρόνος θαρρείς πως έχει φτερά και πετάει. Πόσο σύντομη είναι η παρούσα επίγεια ζωή μας μπροστά στη μελλοντική και αιώνια -σαν ένας κόκκος άμμου στη θάλασσα! Και όμως, πολύ λίγο σκεφτόμαστε την αιωνιότητα, πολύ λίγο προετοιμαζόμαστε γι' αυτήν. Ναι, είμαστε κολλημένοι στα επίγεια και ξεχνάμε αυτό το «ένα» που χρειάζεται... Κύριε, δώσε μου τη μνήμη του θανάτου!»

 

«Στον καιρό των δοκιμασιών να περιμένεις την ειρήνη και στον καιρό της ειρήνης να ετοιμάζεσαι για δοκιμασίες. Στην πρόσκαιρη ζωή μας οι ειρηνικές καταστάσεις εναλλάσσονται με τις θλιβερές. Ακόμα και οι άγιοι του Θεού δεν ήταν απαλλαγμένοι απ' αυτές τις εναλλαγές. Εσύ, όμως, θέλεις να βρεις έναν καινούργιο δρόμο δίχως θλίψεις. Τέτοιος δρόμος δεν υπάρχει... Ένα μόνο μέσο υπάρχει για την αντιμετώπιση των θλίψεων: υπομονή με προσευχή.»

 

Από το ομώνυμο βιβλίο του π.Ιωάννου του Βάλαμο

 

– Αν έρχεσαι στην θέση του άλλου, τότε θα καταλαβαίνης τί αναπαύει τον άλλον

– Πώς θα καταλαβαίνω, Γέροντα, τί αναπαύει τον άλλον, για να το κάνω;

– Αν έρχεσαι στην θέση του άλλου, τότε θα καταλαβαίνης τί αναπαύει τον άλλον. Αν όμως μένης κλεισμένη στο καβούκι σου, πώς θα καταλάβης τί αναπαύει τον άλλον;

Στην εποχή μας οι πιο πολλοί κοιτάζουν πώς να πάρουν την θέση του άλλου και όχι πώς να έρθουν στην θέση του άλλου, για να τον καταλάβουν. Παρατηρώ καμμιά φορά πώς μερικοί, ακόμη και όταν πάνε να κοινωνήσουν, δεν περιμένουν στην σειρά τους. Καθένας λέει: «εγώ έχω δουλειά και βιάζομαι» και δεν σκέφτεται: «άραγε είμαι άξιος να κοινωνήσω;» ή «μήπως ο άλλος είναι πιο βιαστικός από μένα;». Τίποτε! κοινωνούν και φεύγουν. Εδώ, ακόμη και να στερηθής την Θεία Κοινωνία για χάρη του άλλου, πρέπει να χαίρεσαι. Κι αν ο ιερεύς έχη μία μόνο μερίδα, μόνον έναν μαργαρίτη, και βρεθή κάποιος άρρωστος που είναι ετοιμοθάνατος και χρειάζεται να κοινωνήση, τότε πρέπει να χαρής που δεν θα κοινωνήσης εσύ, για να κοινωνήση ο άρρωστος. Αυτό θέλει ο Χριστός. Έτσι έρχεται ο Χριστός μέσα στην καρδιά και πλημμυρίζει κανείς από χαρά.

 

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη και Αρετές» σελ.24-25

Ο Θεός θέλει να είμαστε γεμάτοι από χαρά, δεν τη θέλει τη θλίψη

Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης

 

* Έχεις συνεχή θλίψη κι αυτό, παιδί μου, δεν είναι καλό. Πρόσεξέ το. Ο Θεός θέλει να είμαστε γεμάτοι από χαρά, δεν τη θέλει τη θλίψη. Να προσεύχεσαι, όσο μπορείς. Έστω κι αυτό το λίγο, το ακούει ο Θεός.

 

* Δεν αξίζει για τίποτα στον κόσμο να θλίβεσαι. Το ξέρεις αυτό; Να χαίρεσαι, μανούλα μου. Και να μη στενοχωριέσαι, να μη ζαλίζεσαι για πράγματα, που δεν είναι στη δικαιοδοσία σου.

 

* Στον Ουρανό έχει φύγει η γκρίνια, η ζήλια, η πείνα, η δίψα, η γυμνότης, ο φθόνος, η κακία. Εκεί είναι η χαρά, η καλοσύνη, είναι μέσα το κατοικητήριο του Θεού. Όπου είναι ο Θεός, μπορεί να πάει η κακία, η πλεονεξία, το μίσος, τα πάθη;

 

* Στις μέρες μας οι άνθρωποι και εμείς οι μοναχοί πρέπει να παραδεχτούμε ότι γίνεται αγώνας για τη σωτηρία μας. Αυτός, ο λίγος αγώνας, αλλά να είναι θετικός και σταθερός. Όχι σήμερα να κάνω μία προσευχή και την άλλη μέρα να την παρατήσω, να μην την ξανακάνω. Μια προσευχούλα σήμερα και άλλη αύριο και άλλη μεθαύριο, να είμαστε έτοιμοι για τον Ουρανό. Όχι για τα πράγματα της γης! Ήλθαν και παρήλθαν και εχάθησαν τα πράγματα της γης. Η καλοσύνη σου θα μένει στον αιώνα τον άπαντα.

 

* Όταν πάει μία προσευχή από έναν άγιο άνθρωπο, από μία πονεμένη ψυχή, και ζητήσει: «Κύριε, κάνε πιο πίσω το κακό αυτό, φέρε γαλήνη στο πλάσμα Σου εδώ κάτω», θα κάνει πίσω ο Κύριος, γιατί το αγαπάει το πλάσμα Του· οι προσευχές των ανθρώπων απ’ το Άγιον Όρος, αλλά κι από εδώ, μέσα στον κόσμο.

Ξέρεις πόσοι Άγιοι υπάρχουν μέσα στον κόσμο, που γονατίζουν κι ανοίγουν οι Ουρανοί και ο Κύριος τους ακούει με αγάπη;

 

* Υπάρχουν εγγράμματοι, που δεν πιστεύουν σήμερα στον Θεό, αλλά πιστεύουν στην επιστήμη τη δική τους. Κι άμα τους πεις: «Εσύ τη σοφία που έχεις δεν την απέκτησες μόνος σου», θα σε χλευάσει. «Άντε φύγε από εδώ! Εγώ έφαγα τα γράμματα με το κουτάλι και θα μου πεις εσύ;» Πολλοί διανοούμενοι δεν πιστεύουν στον Θεό, γιατί στηρίζονται στον εαυτό τους.

Λένε «εμείς», εμείς οι άνθρωποι, αλλά δεν είναι σωστό αυτό. Άμα λείψει η Χάρις του Θεού, τα πάντα γκρεμίστηκαν, καταργούνται και χάνονται. Ο Κύριος είναι ο Ίδιος ο Δημιουργός, ο Πλάσας τα Σύμπαντα. Αλλά δεν μπορεί το μυαλό του ανθρώπου να τα χωρέσει αυτά.

 Από το βιβλίο της Ι. Μ. Δαδίου Παναγία η Γαυριώτισσα, «Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης, Ο πνευματικός της Μονής Δαδίου, Ο επιστήθιος φίλος του αγίου Πορφυρίου», των εκδόσεων Άθως. Κείμενα Μιχάλης Λεβέντης.

 

 

Αναδημοσίευση από:  https://simeiakairwn.wordpress.com/2024

Οι θλίψεις που μας προξενούν οι άνθρωποι

-Γέροντα, όταν κάποιος υπομένη κατά Θεόν τις θλίψεις και τις αδικίες που του προξενούν οι άνθρωποι, αυτή η υπομονή τον καθαρίζει από τα πάθη;

-Αν τον καθαρίζη λέει! Τον λαμπικάρει! Μα, υπάρχει ανώτερο απ’ αυτό; Έτσι μπορεί να εξοφλήση αμαρτίες.
Βλέπετε, έναν εγκληματία τον δέρνουν, τον κλείνουν στην φυλακή, κάνει εκεί τον μικρό κανόνα του και, εάν ειλικρινά μετανοήση, γλιτώνει την αιώνια φυλακή.
Μικρό πράγμα είναι να εξοφλήση με αυτήν την ταλαιπωρία έναν αιώνιο λογαριασμό;
Κάθε θλίψη να την υπομένετε με χαρά. Οι θλίψεις που μας προκαλούν οι άνθρωποι είναι πιο γλυκές από όλα τα σιρόπια που μας προσφέρουν όσοι μας αγαπούν.
Βλέπεις, στους μακαρισμούς ο Χριστός δεν λέει: «μακάριοί εστε, όταν επαινέσωσιν υμάς», αλλά «μακάριοί εστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς», και μάλιστα «ψευδόμενοι».
Όταν ο ονειδισμός δεν είναι δίκαιος, αποταμιεύει κανείς. Ενώ, όταν είναι δίκαιος, ξοφλάει.
Γι’ αυτό, όχι μόνον πρέπει να υπομένουμε αγόγγυστα αυτόν που μας πειράζει, αλλά και να νιώθουμε ευγνωμοσύνη, γιατί μας δίνει την ευκαιρία να αγωνισθούμε στην αγάπη, στην ταπείνωση, στην υπομονή.

 

(Λόγοι Παϊσίου, τόμος Δ΄, Οικογενειακή Ζωή, Εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου "Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", σελ. 206-207)

Πώς η προσευχή αλλάζει τα δύσκολα δεδομένα

 

Πώς η προσευχή αλλάζει τα δύσκολα δεδομένα

Ήρθε κάποτε να με δει μια κοπέλα. Ήταν φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο και αμφότεροι οι γονείς της ήταν γιατροί. Μου είπε ότι είχε πρόβλημα με κάποια καθηγήτριά της, η οποία την έκοβε συνεχώς στις εξετάσεις. Της είπα,

«Γιατί διεξάγεις πόλεμο με την καθηγήτριά σου; Πρέπει να τη σέβεσαι σαν να ήταν μάνα σου. Σε μαθαίνει πειθαρχία για το δικό σου καλό».

Η κοπέλα δεν με άκουγε.
«Όχι πάτερ, έλεγε, η καθηγήτρια είναι μοχθηρή… Είναι έτσι… Είναι αλλιώς… Δίνω όλες τις σωστές απαντήσεις στις ερωτήσεις της και εκείνη το μόνο που κάνει είναι να μου λέει να ξαναπεράσω την επόμενη φορά. Δεν λέει να με περάσει».

Είπα στην κοπέλα ότι προφανώς η καθηγήτριά της ήταν αλλόφρων, αλλά και η ίδια διεξήγε πόλεμο εναντίον της στο μυαλό της. Της είπα ότι θα πρέπει να προσευχηθεί για την καθηγήτριά της, να προσευχηθεί να στείλει ο Κύριος και στην ίδια άγγελο ειρήνης για να της δώσει τη δύναμη να αγαπήσει την καθηγήτριά της. Έτσι θα τακτοποιηθούν όλα.

Η κοπέλα με κοίταζε σαν να της λέω παραμύθια. Έτσι κύλησε άλλος ένας χρόνος, πράγμα που την έκανε να χάσει κάθε ελπίδα ότι θα καταφέρει να περάσει ποτέ το μάθημα. Και έπειτα άρχισε να προσεύχεται για την καθηγήτριά της, και την επόμενη φορά που πήγε για εξετάσεις, πέρασε και πήρε μάλιστα και ψηλό βαθμό.

Γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα 

Όσιος Σωφρόνιος: «Προτιμῶ νὰ μὲ σκοτώσουν οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου, παρὰ νὰ πάω µἀζί τους καὶ νὰ ἀποκτήσω κοσμικὸ φρόνημα»

Ἕνας Ἅγιος δὲν μπορεῖ σήμερα νὰ εἶναι ἐπίσκοπος, διότι οἱ ἄνθρωποι δὲν µποροῦν νὰ ἀντέξουν τὸν λόγο του. Γι’ αὐτὸ ἀπαιτεῖται ἐπίσκοπος μὲ μετριότερη πείρα καὶ νὰ ἔχει διοικητικὲς ἱκανότητες, διότι σήμερα οἱ πολιτικοὶ προσπαθοῦν νὰ πλησιάσουν τὴν Ἐκκλησία διὰ τῆς Ἱεραρχίας. Καὶ γι’ αὐτὸ χρειάζεται νὰ ἔχει κανεὶς διοικητικὲς ἱκανότητες καὶ πείρα, γιὰ νὰ κρατᾶ τὴν Ἐκκλησία ἔξω ἀπὸ τὴν πολιτική. Τὸ καλύτερο σήμερα εἶναι νὰ εἶναι κανεὶς ἱερεύς…

Ἐγὼ προτιμῶ νὰ μὲ σκοτώσουν οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου, παρὰ νὰ πάω µἀζί τους καὶ νὰ ἀποκτήσω κοσμικὸ φρόνημα.

Μὲ τὸν τρόπο ποὺ προσεύχονται οἱ Δυτικοὶ δὲν μποροῦν νὰ καταλάβουν τὶς πολύωρες προσευχὲς τῶν Ὀρθοδόξων Μοναχῶν. Αὐτοὶ μὲ μισῆ ὥρα προσευχὴ κουράζονται, γιατί προσεύχονται μὲ τὸ μυαλό, διανοητικά. Οἱ Ὀρθόδοξοι προσευχόμαστε μὲ τὸν νοῦ (καρδιακά).

Οἱ Ἰουδαῖοι προσεύχονταν μὲ τὴν λογική τους. Τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς δόθηκε στοὺς Ἀποστόλους τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ὡς πύρινες γλῶσσες καὶ κατάλαβαν ἕνα ἄλλο εἶδος προσευχῆς, τὴν καρδιακὴ προσευχή. Πρώτη φορὰ προσεύχονταν μὲ τὴν καρδιά τους.

Ὑπάρχει μεγάλη διαφορὰ μεταξὺ Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως.

Ἕνας Δυτικὸς ποὺ βαπτίζεται Ὀρθόδοξος, θὰ περάσει πολλὰ χρόνια μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μὲ καθοδήγηση ἐμπείρου πνευματικοῦ ὁδηγοῦ γιὰ νὰ ἀποκτήσει καθαρὸ Ὀρθόδοξο φρόνημα καὶ ἦθος…

Αὐτὸς εἶναι λόγος ποὺ ΔΕΝ μπορεῖ νὰ γίνει «ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν»…

Ἡ «ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν» εἶναι δύσκολη, ἕως ἀδύνατη!

Ὅσοι ὁμιλοῦν γιὰ «ἕνωση Ἐκκλησιῶν» δὲν γνωρίζουν οὔτε τὴν νοοτροπία τῶν ἑτεροδόξων οὔτε τὸ ὕψος τῆς Ὀρθοδοξίας!

Δὲν ἐπιθυμῶ νὰ γίνει, τουλάχιστον τώρα, ἡ «Ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν», διότι οἱ Ρωμαῖοι (Λατίνοι) δὲν θὰ ἀλλάξουν, ἀλλὰ καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι θὰ διαφθαροῦν…

Νὰ κρατοῦμε τὴν Ὀρθόδοξη πίστη!

Καί, ἐπειδὴ ζοῦμε σὲ δύσκολους καιρούς, θὰ λάβουμε μισθὸ περισσότερο ἀπὸ ἄλλους ἀνθρώπους ποὺ ἔζησαν τὶς παλαιότερες ἐποχὲς καὶ κράτησαν τὴν πίστη!

 

Ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ

Πηγή: https://enromiosini.gr

Ο άνθρωπος που γνωρίζει τον Θεό είναι αγαθός

-Εκείνος που δεν ξέρει να ξεχωρίζει ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό, δεν επιτρέπεται να κρίνει τους καλούς και τους κακούς. Γιατί ο άνθρωπος που γνωρίζει τον Θεό είναι αγαθός. Αν όμως δεν είναι αγαθός, ούτε γνωρίζει το Θεό, ούτε θα τον γνωρίσει ποτέ. γιατί ο τρόπος να γνωρίσει κανείς το Θεό, είναι το αγαθό.

 

-Οι καλοί άνθρωποι που αγαπούν το Θεό, ελέγχουν τους ανθρώπους για τις κακές πράξεις τους κατά πρόσωπο όταν είναι παρόντες. Όταν όμως δεν είναι παρόντες δεν τους κατηγορούν, αλλά ούτε και στους άλλους επιτρέπουν να τους κατηγορήσουν.

 

Άγιος Αντώνιος ο Μέγας

 

Συμβουλές για το ήθος των ανθρώπων και την ενάρετη ζωή - Φιλοκαλία Τόμος Α΄

 

Καλό είναι να υπάρχεις, αλλά να ζεις είναι άλλο πράγμα

Δόξα στον Θεό, που υπάρχει ακόμα κάποιο καταφύγιο για μας που δεν είμαστε σε θέση να νοιώσουμε «το μεγαλείο της εποχής μας». Δόξα στον Θεό που υπάρχουν ακόμα κάποιοι τόποι που δεν τους εξήρανε αυτή η φυλλοξήρα που λέγεται σύγχρονος πολιτισμός.

 

«Καλό είναι να υπάρχεις, αλλά να ζεις είναι άλλο πράγμα»

 

Φώτης Κόντογλου (1895-1965) - Ἁγιογράφος & Λογοτέχνης, Ὀρθόδοξος & Ἕλληνας

 

Ο σύγχρονος πολιτισμός, αφήνει άδεια τα χέρια της καρδιάς.

 

Μοναχός Μωϋσής ο Αγιορείτης

Όπου ζει, αυτά μαθαίνει

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική: Μαθαίνει να κατακρίνει.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα: Μαθαίνει να καβγαδίζει.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία: Μαθαίνει να είναι ντροπαλό.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή: Μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση: Μαθαίνει να είναι υπομονετικό.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ενθάρρυνση: Μαθαίνει να έχει εμπιστοσύνη.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο: Μαθαίνει να εκτιμά.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στη δικαιοσύνη: Μαθαίνει να είναι δίκαιο.

Αν ένα παιδί ζει μέσα σε ασφάλεια: Μαθαίνει να πιστεύει.

Αν ένα παιδί ζει μέσα σε επιδοκιμασία: Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση.

Αν ένα παιδί ζει μέσα σε παραδοχή και φιλία: Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο.

 

Αγ.Ιωάννης ο Χρυσοστομος

Ανάμεσα στον Παράδεισο και την Κόλαση

Ψιθυρίζω στην ψυχή μου τα μεσάνυχτα: Μέχρι πότε θα σταυρώνεσαι ανάμεσα στον Παράδεισο και την Κόλαση; Σύνελθε! και βάδισε προς την κατεύθυνση που πορεύτηκαν οι μάρτυρες της ορθής πίστης!

 

Από το βιβλίου Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς «Προσευχές στη λίμνη»

Πραγματικὸ κακὸ γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι μόνο ἡ ἁμαρτία

Μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἐπωφελεῖται ἀπ' ὅλα τὰ βάσανά του, γνωρίζοντας πῶς όλ' αὐτὰ τὰ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς μὲ τὴν ἀγάπη του γιὰ τὸν ἄνθρωπο, γιὰ τὴ δική του ὠφέλεια. Μὲ τὸ ἔλεός του ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει νὰ ἐπισκεφτοῦν τὸν ἄνθρωπο βάσανα γιὰ τίς ἁμαρτίες του. Μὲ τὸ ἔλεός Του το κάνει αὐτό, ὄχι μὲ τὴ δικαιοσύνη Του. "Ἄν ἐνεργοῦσε μὲ τὴ δικαιοσύνη Του, τότε κάθε ἁμαρτία ἀναπόφευκτα θά 'φερνε θάνατο, ὅπως λέει κι ὁ ἀπόστολος: «Ἡ δὲ ἁμαρτία ἀποτελεσθεῖσα αποκύει θάνατον» (Ἰακ. ἅ' 15). Κι ὁ Θεὸς ἀντὶ γιὰ θάνατο χαρίζει θεραπεία μέσ' ἀπὸ τὰ βάσανα. Τὰ βάσανα εἶναι ὁ τρόπος ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ Θεὸς γιὰ νὰ θεραπεύσει τὴ λέπρα τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου.

Μόνο ὁ ἀνόητος ἄνθρωπος σκέφτεται πῶς τὰ βάσανα εἶναι κακό. Ὁ συνειδητὸς ἄνθρωπος γνωρίζει πῶς τὰ βάσανα δὲν εἶναι κάτι κακὸ ἀλλὰ ἡ φανέρωση τοῦ κακοῦ, ἡ θεραπεία του. Πραγματικὸ κακὸ γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι μόνο ἡ ἁμαρτία. Ἐκτὸς ἁμαρτίας δὲν ὑπάρχει τίποτα κακό. Ὅλα τ' ἄλλα ποὺ οἱ ἄνθρωποι ἀποκαλοῦν κακὰ δὲν εἶναι τίποτ' ἄλλο, παρὰ τὸ πικρὸ φάρμακο ποὺ θεραπεύει τὸ κακό. Ὅσο πιὸ ἄρρωστος πνευματικὰ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τόσο πικρότερο εἶναι τὸ φάρμακο ποὺ τοῦ δίνει ὁ γιατρός.

Μερικὲς φορὲς ὁ ἄρρωστος νομίζει πῶς τὸ φάρμακο εἶναι χειρότερο καὶ πιὸ πικρὸ ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ἀρρώστια. Τὸ ἴδιο γίνεται καὶ μὲ τὸν ἁμαρτωλό. Τὰ βάσανα εἶναι βαρύτερα καὶ πιὸ πικρὰ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ποὺ ἔκανε. Αὐτὸ ὅμως εἶναι ἀπάτη, μιὰ πολὺ μεγάλη αὐταπάτη. Δὲν ὑπάρχει στὸν κόσμο βάσανο τόσο σκληρὸ καὶ τόσο ὀλέθριο ὅσο ἡ ἁμαρτία. Ὅλα τὰ βάσανα ποὺ ὑποφέρουν ἄνθρωποι καὶ λαοὶ δὲν εἶναι τίποτ' ἄλλο, παρὰ ἡ πλούσια θεραπεία ποὺ παρέχει σὲ ἀνθρώπους καὶ ἔθνη τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ τοὺς σώσει ἀπὸ τὸν αἰώνιο θάνατο. Κάθε ἁμαρτία, ἑπομένως, ὅσο μικρὴ κι ἂν εἶναι, ἀναπόφευκτα τὴν ἀκολουθεῖ θάνατος, ἂν τὸ ἔλεος τοῦ Θεου δὲν ἐπιτρέψει τὴν ἐπίσκεψη τῆς ἀρρώστιας, γιὰ νὰ συνεφέρει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴ μέθη τῆς ἁμαρτίας. Γιατί ἡ θεραπεία ποὺ ἀκολουθεῖ τὸν πειρασμό, προέρχεται ἀπὸ τὴν εὐεργετικὴ δύναμη τοῦ Ἁγίου καὶ Ζωοποιοῦ Πνεύματος.

 

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς- Ομιλίες Γ΄, Αναστάσεως ημέρα

Μετάφραση-Επιμέλεια: Πέτρου Μπότση

 

Έρχεσαι. Φεύγεις.

Έρχεσαι.

Και λάμπει πάλι το πρόσωπο. Φτερουγίζει η καρδιά.

 

Έρχεσαι.

Κι όλα γύρω όμορφα. Μυρίζουν άνοιξη μέσα στο καταχείμωνο.

 

Έρχεσαι.

Και φωτίζεις το σκοτάδι μου. Δίνεις μορφή στα όνειρα μου. Χαρά μεγάλη στην καρδιά μου.

 

Και ξαφνικά φεύγεις.

Φεύγεις κι ο πόνος αβάσταχτος. Οι νύχτες δίχως ξημέρωμα. Ο ουρανός μου δίχως ήλιο.

 

Φεύγεις.

Και μένω πάλι μόνος να Σε ψάχνω επίμονα. Να αναζητώ την αγκαλιά σου, την ειρήνη σου.

 

Φεύγεις ή μήπως σου φεύγω;

Φεύγω,απομακρύνομαι με την καρδιά μου και είσαι πια μακριά μου.

 

Φεύγεις κι Εσύ για να δυναμώσει ο έρωτας. Για να δεις τα όρια μου. Να σπάσεις τις βεβαιότητες

το βόλεμα, τον εφησυχασμό. Για νά 'ναι η σχέση ζωντανή. Μια διαρκής αναζήτηση, μια συνεχής ανακάλυψη.

 

Και πάλι έρχεσαι...

Και τότε όλα πάλι αντανακλούν την αγάπη σου. Πάλι φως. Πάλι χαρά ουράνια.

 

Κι όμως...Για σένα μιλάω Θεέ μου.

Σαν σχέση ερωτική η δική μας. Σαν δύο ανθρώπων που ψάχνουν τη συμπλήρωση. Την υπέρτατη ευτυχία. Τον έρωτα. Δύο κορμιά δύο ψυχές σφιχτα αγκαλιασμένες.

 

Μια ζωή σε εγρήγορση. Αέναη μάχη να Σε γνωρίσω,  να Σε κρατήσω.

 

Έρχεσαι,φεύγεις...

 

©Αλέξης Αλεξάνδρου 29/1/17

Άγιος Ευμένιος, ο γελαστός Άγιος

Ο άγιος Ευμένιος όταν μάθαινε πως: «κάποιος πέθαινε χαιρόταν, γέλαγε. Μάθαινε ότι κάποια γέννησε, χαιρόταν. Μάθαινε ότι κάποιος αρρώστησε χαιρόταν. ‘Δόξα σοι ο Θεός’, έλεγε. Μάθαινε κάποιος έκλεψε, έλεγε: ‘Αχ, ο καημένος, έκλεψε’ και γέλαγε. Μάθαινε ότι κάποιος χώρισε, έλεγε: ‘Γιατί χώρισε, μα δεν έκανε υπομονή’; και πάλιν γελούσε. Πολλές φορές, αυτά φαίνονταν ακατανόητα, αλλά αυτή ήταν η αλήθεια. Έλεγε: ‘Πάντα όσα ηθέλησεν ο Κύριος εποίησε’. Αυτό ζούσε».

 

Ζούσε το θέλημα του Θεού και γι’ αυτό ήταν αναπαυμένος και ευφρόσυνος!

 

Όσιος Ευμένιος Σαριδάκης (1931-1999) - Η μνήμη του εορτάζεται στις 23 Μαΐου

Νά λοιπόν τί σημαίνει ευγένεια

Νά λοιπόν τί σημαίνει ευγένεια.

Καλώς σου φέρεται ο άλλος; Καλύτερα να φερθείς εσύ.  Κακώς σου φέρεται ο άλλος;Κάλλιστα να φερθείς εσύ, διότι αυτό απαιτεί η άρνηση του εγώ σου. Να νοιώσει ο άλλος οτι κάθομαι και τον ακούω με σεβασμό.

Η αγάπη γίνεται κατά τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακας ένας “δεσμός άλυτος”. Δένει όλους εμάς που είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι αλλά γι αυτό ήμαστε χρήσιμοι. Κανένας από εμάς δεν είναι όμοιος με τον άλλο. Αυτή η αγάπη διορθώνει τα πάντα. Και συνεχίζει ο άγιος Ιωάννης “μή πλήξαι αδελφού συνείδησιν εν τινι”. Ποτέ μήν πληγώσεις άνθρωπο, ούτε για το καλό ούτε για το κακό.

Όλα λοιπόν και η πνευματική πορεία και τα χριστιανικά αθλήματα και η αρετή και η προσευχή, έχουν την αρχή τους στην ευγένεια και την κοινωνικότητα του ανθρώπου.

 

Αρχιμ. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Η μελέτη των λόγων του Θεού στην ησυχία

Να διαβάζεις τα ευαγγέλια και τους διδασκάλους και Πατέρες της Εκκλησίας σε έρημο και ήσυχο τόπο, και να ελευθερωθείς από την πολλή φροντίδα του σώματος και από την ταραχή των κοσμικών πραγμάτων, για να γευθεί η ψυχή σου, με την επιμονή της, την γλυκύτητα από την κατανόησή τους. Αυτή η γλυκύτητα είναι ανώτερη από κάθε τι που μπορούμε να αισθανθούμε με τις αισθήσεις μας. Να μη βάζεις στην ίδια μοίρα τα σοφά λόγια των αγίων και τα πλαστά λόγια των ψευδολόγων, που πουλάνε και εμπορεύονται τα θεία λόγια, για να μη μείνεις στο σκοτάδι μέχρι να τελειώσει η ζωή σου, και στερηθείς το κέρδος τους, και ταραχθείς την ώρα του πολέμου σαν πλανεμένος και πέσεις στο βόθρο της άρνησης.

 

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

 

*Στη φωτογραφία ο Άγιος Πορφύριος, νέος μοναχός, μελετάει τον λόγο του Θεού, στα ήσυχα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους

Ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθέρωσε την ανθρωπότητα από τυράννους

 

Περίμενε λοιπόν η αγία Ελένη υπομονετικά, καρτερικά με αγάπη και προσευχή. «Τη προσευχή προσκαρτερούσα», και με υπομονή μεγάλη και ήρθε η ώρα του αγίου και Μεγάλου Κωνσταντίνου και μάλιστα τη στιγμή κατά την οποία η ψυχή του και το είναι του ολόκληρο ήταν στραμμένο προς την αγαθοεργία και την αγαθοπραξία. Έμαθε καθώς ήτο εκεί αυτοκράτωρ στη Δύση, στας Βρετανικάς νήσους, ότι οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες Μαξέντιος και Μαξιμιανός φέρονται πάρα πολύ άσχημα στους υπηκόους τους.
Τόσο πολύ, που ο λαός είναι έτοιμος να επαναστατήσει, να εκραγεί και να τα κάνει γης Μαδιάμ. Και τότε θεόθεν κινηθείς, παρακινημένος απ’ το Θεό, εξεστράτευσε εναντίον της Ρώμης να ελευθερώσει αυτήν από τους τυράννους. Γι αυτό και σήμερα ακόμη, όπου της γης, οι τύραννοι τα βάζουν με τον Κωνσταντίνο. Μαρξιστές και άλλοι υπόλοιποι… Γιατί ο Κωνσταντίνος τους χάλασε την πιάτσα.
Ελευθέρωσε την ανθρωπότητα από τυράννους. Έφτανε λοιπόν στη Ρώμη, πλησίαζε και κει βλέπει το καταμεσήμερο στον ουρανό το σημείον του Τιμίου και ζωοποιού Σταυρού. Έναν σταυρό φτιαγμένο με αστέρια και να γράφει κάτω «Εν Τούτω Νίκα», μ’ αυτό να νικάς. Τα έχασε! Τι ήταν αυτό; Θεοπτία, αποκάλυψη, κάλεσμα, απόδειξη Θεού: Και όπως λέει η Φιλοκαλία, θεοπτία έχουν οι κεκαθαρμένοι, οι άγιοι δηλαδή, και οι απλοί, οι αθώοι και οι καλοσυνάτοι άνθρωποι.

Απλός και αθώος ήτο και ο Μέγας Κωνσταντίνος! Γι αυτό είχε θεοπτία, είχε αποκάλυψη και το βράδυ στον ύπνο του, συνεχίζει και συμπληρώνει ο Ευσέβιος Καισαρείας, είδε το χριστό Κυρίου, τον Ιησού Χριστό μας, τον Κύριο και εκείνος τον συνεβούλευσε τι να κάνει στο εξής: Να φτιάξει ένα λάβαρο, ένα σταυρό μεγάλο και να προπορεύεται του στρατεύματος και να ακολουθεί το στράτευμα και θα τους νικήσει όλους. Πήρε θάρρος τότε ο Μέγας Κωνσταντίνος! Πήρε θάρρος μεγάλο.

 

Και επί το έργον… από την επόμενη ακριβώς ημέρα έφτιαξε τον Τίμιο και ζωοποιό Σταυρό και προεπορεύετο. Το έβλεπαν λοιπόν οι στρατιώτες και εμψυχώνονταν, τον έβλεπαν και οι ειδωλολάτρες και οι άπιστοι και εφοβούντο. Τον έβλεπαν και από το αντίπαλο στρατόπεδο πολλοί αγαθοί και πολλοί χριστιανοί στρατιώτες και έφευγαν από το στράτευμα το εχθρικό και αυτομολούσαν στο στράτευμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

 

…Και βλέπουμε την εικόνα των αγίων θεοστέπτων και ισαποστόλων μεγάλων βασιλέων Κωνσταντίνου και Ελένης να είναι ανάμεσά τους ο Τίμιος και ζωοποιός Σταυρός κι αυτοί συμπαραστάτες.
Γιατί ο ένας τον είδε στον ουρανό και η άλλη τον είδε στους Αγίους Τόπους. Γι’ αυτό λέγει το κοντάκιο που θ’ ακούσουμε αύριο, «Κωνσταντίνος σήμερον συν τη μητρί τη Ελένη, τον σταυρόν εμφαίνουσι» -εμφαίνω, παρουσιάζω- «το πανσεβάσμιον ξύλον, όπλον δε…» κλπ. Και από κει πήραν όλη τη δύναμη, όλη τη χάρη και νίκησαν τους εχθρούς και τον αρχέκακον και τα πάντα, και έφεραν την ειρήνη στον κόσμο, πολιτική και θρησκευτική ενότητα.

π.Ανανίας Κουστένης