Κι όταν λυγίσεις αποκαμωμένος
από ανθρώπους και καταστάσεις
είναι η ώρα της σιωπής.
Η ώρα των δακρύων
και της ταπείνωσης.
Ειν' η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι
πως τα καρφιά της προδοσίας
ήταν απ' τους δικούς σου.
Πως τα χέρια που πήραν
τα δώρα και την φροντίδα σου,
είναι αυτά που έστριψαν
το μαχαίρι στην πληγή σου.
Πως η δική σου προσευχή,
έχει γίνει ενοχή.
Βάρος αβάσταχτο για τους άλλους,
που δεν αντέχουν
το αγαπητικό άπλωμα της καρδιάς.
Μόνος είσαι φίλε.
Οι θαρραλέοι παλεύουν μονάχοι.
να θυμάσαι πως...
στα δύσκολα στεφανώνεται
ο αγωνιστής.
Και στη θλίψη δίνει εξετάσεις
ο μαθητής.
Κι όμως μέσα εκεί στα σκοτάδια
της παγωμένης μοναξιάς σου,
η αγάπη ανθίζει.
Μέσα στην σκοτεινή κόλαση
του πόνου σου,
ξετυλίγεται γλυκά ο παράδεισος.
Γιατί είναι τότε που σηκώνεις,
με πίστη ακλόνητη
το σταυρό σου και Τον ακολουθείς.
Εκεί που η Σταύρωση
είναι προάγγελος Ανάστασης!
Αλέξης Αλεξάνδρου 12/2/18
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου