Η ΑΛΛΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ

Ήταν ημέρες Μεγάλης Σαρακοστής,

όταν ο Γέροντας είδε από μακρυά

έναν κλέφτη, που παραβίαζε

την πόρτα του κελιού του.

Ήταν ο ίδιος που τον είχε

κλέψει και πέρυσι.

Μέριασε ο Γέροντας,

και κρύφτηκε στην μάντρα,

ώσπου ο κλέφτης

να τελειώσει το έργο του.

Όταν τα διηγήθηκε

στον υποτακτικό του,

εκείνος οργισμένος τον ρώτησε:

-Γιατί γέροντα δεν με φώναζες

να τον πιάσουμε;

Ο ίδιος μας έκλεψε και πέρσι

και μένει αμετανόητος!

«Πού ξέρεις παιδί μου;

του απάντησε ο Γέροντας,

ίσως φέτος μετανοήσει».

 

-«Κι αν το ξανακάνει;..»

Ξέσπασε ο υποταχτικός.

«Ε, τότε πρέπει παιδί μου να τρέξω…

για να του ανοίξω

και να του τα δώσω εγώ,

για να μην ξανακλέψει

και κολάσει για τρίτη φορά

την ψυχή του».

Έσκυψε ο υποταχτικός

του φίλησε το χέρι,

 κι έφυγε πνιγμένος στα δάκρυα.

Από το Γεροντικό