ΠΟΣΟ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟΥΣ ΑΠΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

 Τούς πονεμένους, τούς αδικημένους,

τους κατατρεγμένους, τούς άσχημους,

τους κομπλεξικούς, τους φτωχούς,

τους άρρωστους, τους φυλακισμένους,

όλους αυτούς που ο «κόσμος»,

δεν υπολογίζει.

Σ’ αυτούς μιλάω, γι’ αυτούς γράφω.

Αυτοί με στηρίζουν

στις μοναχικές στιγμές μου.

Κι’ ας μην το ξέρουν.

Άχ Θεέ μου, να μου ΄δινες κι’ άλλη δύναμη

κι’ άλλα ταλέντα κι’ όχι μόνον

την μουσική και τον στίχο.

Όμως αυτό το μικρό

κρυφό όπλο μού δωσες,

πρώτα για να σε πλησιάζω

και μετά ίσως γιατί έτσι,

κάνω μια μικρή διαφορά

και δίνω κι’ εγώ λίγο κουράγιο,

σε όσους μ’ ακούνε.

Σ’ ευχαριστώ, Σε πιστεύω,

σε ακολουθώ, σ’ αγαπάω.

Συγχώρα με για όλα.

Προστάτεψε Εσύ,

και στείλε τούς αγγέλους σου,

δίπλα σε όλους αυτούς τούς ανθρώπους.

Βόηθα τους, παρηγόρα τους.

Δείξτους ότι είσαι εκει, κοντά τους.

Κι’ ότι, αν δεν σε βλέπουν,

είναι γιατί τούς κρατάς

σφιχτά στην αγκαλιά Σου.

Εγώ δεν μπορώ να πάω.

Αλλού με θέλεις.

Το ΄χω πια καταλάβει.

Γεννηθήτω το θέλημά Σου.

Σταμάτης Σπανουδάκης