Ο ΠΡΑΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Τίποτε δεν αναπαύει τόσο πολύ τήν ψυχή όσο η πραότητα.

Ούτε να εξαγριωνόμαστε για τις εναντίον μας ύβρεις, 
και αν ακόμη είναι κατώτεροι αυτοί που διαπληκτίζονται με μας, 
αλλά με την επιείκεια και την πραότητα να καταστέλλουμε το θυμό.

Γιατί τίποτε δεν υπάρχει πιο ισχυρό και τίποτε πιο δυνατό από την πραότητα. 
Αυτή εξασφαλίζει διαρκή γαλήνη στην ψυχή μας και την προετοιμάζει, 
σαν να πρόκειται να προσορμισθεί στο λιμάνι, και γίνεται αιτία 
για κάθε ανάπαυσή μας.

Γι' αυτό και ο Χριστός διδάσκοντας εκείνη τη θεία διδασκαλία, έλεγε: 
«Μάθετε από μένα, ότι είμαι πράος και ταπεινός κατά την καρδιά, 
και θα βρείτε ανάπαυση στις ψυχές σας».

Γιατί τίποτε δεν αναπαύει τόσο πολύ την ψυχή 
και δεν την κάνει να ησυχάζει, όσο η πραότητα και η ταπεινοφροσύνη.

Αυτές οι αρετές θα μπορούσαν να γίνουν γι' αυτόν που τις έχει αποκτήσει,
πολυτιμότερες από κάθε στέμμα και ωφελιμότερες από κάθε λαμπρότητα
και δόξα. (Ματθ. 11,29).

Ο πράος λοιπόν άνθρωπος είναι αγαπητός σ' όσους τον βλέπουν, 
αγαπητός και σ' εκείνους που τον γνωρίζουν μόνον εξ ακοής. 
Και δεν υπάρχει κανείς που, όταν ακούσει να επαινείται 
ένας ήμερος άνθρωπος, δεν θα επιθυμούσε να τον δει 
και να τον χαιρετίσει και να τον έχει συνεχώς μπροστά στα μάτια του, 
γιατί θεωρεί κέρδος τη φιλία ενός τέτοιου ανθρώπου.

Όπως η ακτίνα του ήλιου μόλις φανεί, διώχνει αμέσως το σκοτάδι, 
έτσι και ο καλοκάγαθος και πράος μεταβάλλει γρήγορα την ταραχή 
και τη διαμάχη σε ειρήνη και ησυχία.

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου