ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑ

Πολύ συχνά οι άνθρωποι κοιτάνε την εικόνα τους,

αυτό που βγάζουν προς τα έξω και χάνουν την ουσία.

Εγκλωβίζονται μ'αυτό τον τρόπο στο ιδανικό προφίλ τους,

στο εξωτερικό περίβλημα και δεν κοιτούν το βάθος

των πραγμάτων και την αλήθεια που εντός τους κουβαλούν.

Δεν θέλουν και δεν αντέχουν

να πουν τίποτα κακό οι άλλοι γι'αυτούς,

θέλουν να φαίνονται πάντα τέλειοι,αλάνθαστοι,

καθωσπρέπει,καλοί άνθρωποι στην κοινωνία.

Όλο αυτό όμως τις πλείστες φορές κρύβει

μια υποκρισία και μια υπερηφάνεια.

Μια ψευτιά,ένα προσωπείο τελειότητας

που μπορεί να αναπαύει ψευδώς τον άνθρωπο

αλλά σίγουρα δεν αναπαύει τον Θεό.

Γιατί αλλο το φαίνεσθαι και άλλο το είναι.

Διαφορετικά κρίνει ο κόσμος και διαφορετικά ο Θεός.

Ο Θεός δεν κοιτάει το προφιλ μας,

αλλά πρωτίστως την ψυχή μας.

Δεν Τον νοιάζει και τόσο πολύη αμαρτία μας,

αλλά κυρίως Τον τρομάζει η υποκρισία μας.

Χωρίς το δικό μας αληθινό πρόσωπο,

έτσι όπως ακριβώς είμαστε,με τα λάθη,τις αδυναμίες

και τα πάθη μας δεν μπορούμε  να συναντήσουμε

τον άλλο άνθρωπο,αλλά ούτε και το Θεό.

Με μάσκες και με προσωπεία

δεν υπάρχει σχέση αλλά υπεκφυγή.

Δεν υπάρχει κοινωνία αλλά υποκρισία.

Ας σκεφτούμε πως η πόρνη,ο ληστής,ο τελώνης κατέθεσαν ταπεινά

την αμαρτία τους μπροστά στα πόδια του Χριστού

κι Αυτός τους δέχτηκε στην αγκαλιά του σαν παιδιά Του.

Από την άλληο υπερήφανος Φαρισαίος,

ο δίκαιος,με την καλή εικόνα μέσα στον κόσμο,

ο άμεπτος κι ο ατσαλάκωτοςδεν είδε πρόσωπο Θεού.

Σε μια εποχή που βασιλεύει η εικόνα ο Χριστός μας καλεί

να σταθούμε γενναίοι και να καταθέσουμε

την αλήθεια μας,την ουσία μας,ότι ακριβώς είμαστε.

Θέλει θάρρος και τόλμη να είσαι αληθινός μπροστά στο Θεό.

Μια αλήθεια όμως,που τελικά σε λυτρώνει...

Αλέξης Αλεξάνδρου 4/10/18