Ρώτησαν κάποτε ένα μοναχό:
τι κάνετε τόσες ώρες
μέσα στην Εκκλησία, δε βαριέστε;
τι κάνετε τόσες ώρες
μέσα στην Εκκλησία, δε βαριέστε;
Κι εκείνος απάντησε:
εσύ τι έκανες εννιά μήνες
στη μήτρα της μάννας σου;
εσύ τι έκανες εννιά μήνες
στη μήτρα της μάννας σου;
Τίποτα.
Ήσουν εκεί και τρεφόσουν
με το μητρικό αίμα.
Το ίδιο κάνουμε κι εμείς.
Ήσουν εκεί και τρεφόσουν
με το μητρικό αίμα.
Το ίδιο κάνουμε κι εμείς.
Είμαστε εδώ και τρεφόμαστε
από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος.
Από το σώμα και το Αίμα του Χριστού.
Γιατί η Εκκλησία είναι η Μάνα
που μας τρέφει.
Η φιλόστοργη Μάνα.
από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος.
Από το σώμα και το Αίμα του Χριστού.
Γιατί η Εκκλησία είναι η Μάνα
που μας τρέφει.
Η φιλόστοργη Μάνα.
Η πνευματική καρδιά απ’ την οποία
διαχέεται το αίμα και κρατιούνται
ζωντανά τα παιδιά της.
διαχέεται το αίμα και κρατιούνται
ζωντανά τα παιδιά της.
Η Εκκλησία είναι σώμα.
Δεν είναι κόμμα.
Είμαστε μέλη. Δεν είμαστε οπαδοί.
Σώμα ένα με κεφαλή το Χριστό.
Πονάει ένα μέλος και πονάμε όλοι.
Δοξάζεται ένα μέλος
και δοξαζόμαστε όλοι.
Οικογένεια μία είναι η Εκκλησία:
Οι Ζώντες, –όσοι είμαστε
μέσα στην Εκκλησία
και όσοι βογγάνε έξω απ’ αυτήν…
Οι Ζώντες, –όσοι είμαστε
μέσα στην Εκκλησία
και όσοι βογγάνε έξω απ’ αυτήν…
οι αδελφοί μας οι Κεκοιμημένοι.
Κι αυτοί που ακόμα δεν ήρθαν…
Οι αγέννητοι, τα παιδιά των παιδιών μας,
τα δισέγγονα και τα τρισέγγονα,
όσοι θα μπουν στην Εκκλησία
και όσοι θα βογγάνε έξω απ’ αυτήν.
Οικογένεια μία.
Γι’ αυτό στην Εκκλησία
δεν εορτάζουμε αλλά συνεορτάζουμε.
Δεν νηστεύουμε αλλά συννηστεύουμε.
Δε στενάζουμε αλλά συστενάζουμε.
Δεν προσευχόμαστε
αλλά συμπροσευχόμαστε.
Συλλειτουργούμε και συλλειτουργούμαστε.
Σώμα ένα είμαστε.
δεν εορτάζουμε αλλά συνεορτάζουμε.
Δεν νηστεύουμε αλλά συννηστεύουμε.
Δε στενάζουμε αλλά συστενάζουμε.
Δεν προσευχόμαστε
αλλά συμπροσευχόμαστε.
Συλλειτουργούμε και συλλειτουργούμαστε.
Σώμα ένα είμαστε.
Οι γιαγιάδες μας
το ήξεραν καλά αυτό.
Ήξεραν ότι πρώτα ανήκουμε στην Εκκλησία
και μετά στον εαυτό τους.
Πρώτα στην Εκκλησία
το ήξεραν καλά αυτό.
Ήξεραν ότι πρώτα ανήκουμε στην Εκκλησία
και μετά στον εαυτό τους.
Πρώτα στην Εκκλησία
και μετά στο σπίτι τους.
Γι’ αυτό συμμετείχαν στις ανάγκες της.
Στο χτίσιμο της Εκκλησίας, στο στρώσιμο,
στον έρανο, στις νηστείες,
στους εσπερινούς, στα Μυστήρια,
στη Λειτουργία.
Στο χτίσιμο της Εκκλησίας, στο στρώσιμο,
στον έρανο, στις νηστείες,
στους εσπερινούς, στα Μυστήρια,
στη Λειτουργία.
πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος,
γιατί άλλος δρόμος βγάζει σε άλλο τέρμα.
Γνώριζαν ότι η σωτηρία είναι μόνο
μέσα στο Καράβι του Χριστού
που όσα κύματα και όσες θύελλες
κι αν το χτυπούν, δεν καταποντίζεται.
– Γέροντα, τα παιδιά μας
κοιμούνται στην Εκκλησία,
μήπως να μη τα φέρνουμε;
κοιμούνται στην Εκκλησία,
μήπως να μη τα φέρνουμε;
– Στο Καράβι να είναι κι ας κοιμούνται,
επέμενε ο Γέροντας Πορφύριος.
επέμενε ο Γέροντας Πορφύριος.
Η Εκκλησία, το Σκάφος του Χριστού!
Το Σώμα του Χριστού!
Το Στόμα του Χριστού!
Η Κιβωτός που μπαίνεις μέσα
και σώζεσαι!
Από το βιβλίο: «Αντίδωρο»
της Μαρίας Μουρζά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου