5-10 ΛΕΠΤΑ

 Πολλές φορές μέσα στην τρέλα

και το άγχος της καθημερινότητας

αναλογίζομαι πόσο μας λείπει

η ηρεμία της καρδιάς.

Πόσο μας λείπει η σχέση,

η επαφή με την πηγή της ειρήνης,

της γαλήνης και της αγάπης.

Σκέφτομαι πως μοναχοί μας

σ'αυτό τον κόσμο τον ανισόρροπο,

είναι αδύνατο

να ισορροπήσουμε εσωτερικά,

να επικοινωνήσουμε καρδιακά,

να σχετισθούμε αρμονικά.

Αναρωτιέμαι πως θα ήμασταν

κάθε πρωί αν το βράδυ

είχαμε βυθιστεί

έστω 5-10 λεπτά στην προσευχή.

Στην επαφή,την συνομιλία,

στη σχέση με το Θεό.

Εκεί που δεν υπάρχουν

προβλήματα,ταραχή,άγχος,

δάνεια,μνημόνια,

προδοσίες και απουσίες.              

Εκεί που βασιλεύει και φωτίζει

η ειρήνη και η αγάπη Του.

Εκεί που στου κομποσχοινιού

ο κάθε κόμπος,

γίνεται σκαλοπάτι,δρόμος,

που σε πάνε στον ουρανό.

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με...

Λένε οι άγιοι μας

και το έδειχναν με τη ζωή τους

πως η προσευχή

ήταν η αναπνοή τους.

Γι'αυτό τα πρόσωπα τους έλαμπαν,

γι'αυτό αγαπούσαν όλο τον κόσμο,

γι'αυτό έκαναν θαύματα,

γι'αυτο γιατρευαν

των πληγωμένων τα τραύματα.

Προσευχή.

Αυτό μου λείπει.

Αυτό μας λείπει κι έχουμε λύπη.

Η επαφή με την πηγή της χαράς.

Όταν προσεύχεσαι ενώνεσαι

με το Θεό

και τότε όλα είναι αλλιώς.

Όμορφα,

φωτεινά,

χαρούμενα,

εκστατικά,

θεϊκά!

Αλέξης Αλεξάνδρου 23/11/18