Το σημαντικό είναι το κίνητρο

Δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε ότι μετά το θάνατο από μας θα μείνει μόνο το χώμα. Όλοι οι μεγάλοι επιστήμονες είναι πιστοί. Όλοι οι γνωστοί μου γιατροί που έχουν να κάνουν με τη ζωή και το θάνατο πιστεύουν.

Έχουν υπάρξει χιλιάδες μαρτυρίες με κλινικά νεκρούς που αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει τέλος. Ο Αϊνστάιν δεν είχε αμφιβολίες σχετικά με την ύπαρξη του Θεού, το ίδιο και ο Πούσκιν και ο Λομονόσοβ και ο Μεντελέγιεβ. Αλλά κάποια Ελενίτσα δεκαεφτά ετών δηλώνει: ‟Αμφιβάλλω αν υπάρχει ο Θεός σας…” Διάβαζε πρώτα, μελέτα το ζήτημα, και τότε να μιλάς. Αλλιώς, είναι όπως στο μετρό, όπου μπαίνεις και βλέπεις το διάγραμμα της διαδρομής: έναν κύκλο με κάποιες πολύχρωμες τελείες. Κουνάς απορριπτικά το χέρι και λες: ‟Τίποτα, βλακείες! Θα πάω μόνος μου”. Έτσι, όμως, θα κυκλοφορείς όλη σου τη ζωή πάνω σε μια γραμμή.

Για τον Θεό δεν είναι οι πράξεις μας το σημαντικό, αλλά το κίνητρο: γιατί το κάνουμε, γιατί ζούμε.

 

Πιότρ Μαμόνοβ

Η δύναμη του ενός

Ο Νώε ήταν διαφορετικός.Κι’ ο Θεός ευαρεστήθηκε στον Νώε.Μέσα στον τότε κόσμο όλα πήγαιναν προς την καταστροφήαλλά τρεις λέξεις άλλαξαν ιστορία...”αλλά ο Νώε”.

Αυτή είναι η δύναμη του ενός ατόμου.Αυτή είναι η δύναμη του ενός!Αυτήν την δύναμη έχεις μέσα σου όταν αποφασίσεις μέσα στην καρδιά σου να είσαι διαφορετικός και να ακολουθείς τον Ιησού!

 

https://pneymatikes-empneyseis.webnode.gr

Αν κανείς δεν μάθει την αγάπη...

Κι αν κανείς δεν μάθει την ταπείνωση, την αγάπη και την ακακία, τότε ο Κύριος δεν θα του δώσει τη γνώση του Εαυτού Του. Ψυχή όμως που γνώρισε αληθινά εν Πνεύματι Αγίω τον Κύριο και πληγώθηκε από την αγάπη Του, δεν μπορεί πια να Τον λησμονήσει, αλλά όπως ο άρρωστος θυμάται διαρκώς την ασθένειά του, έτσι και η ψυχή που αγαπά τον Κύριο πάντα θυμάται τον Κύριο και την αγάπη Του για όλο το ανθρώπινο γένος.

 

Άγιος Σιλουανός-24 Σεπτεμβρίου τιμάται η μνήμη του

Το δείπνο του βοσκού

Ένας καλοκάγαθος βοσκός θα ακούσει στο κήρυγμα του Ιερέα του χωριού, για τον ίσιο δρόμο που πρέπει να ακολουθούν οι πιστοί και πως αν δεν λοξοδρομήσουν ποτέ, θα βρουν τον Παράδεισο και θα συναντήσουν τον Θεό. Ο απονήρευτος βοσκός (Μαυρογένης), που δεν γνωρίζει τίποτα για Χριστό και θρησκείες, παίρνει τοις μετρητοίς τα λόγια του Ιερέα και ξεκινάει ένα ταξίδι, βαδίζοντας συνέχεια ίσια, έχοντας την εντύπωση ότι πράγματι θα βρει τον Παράδεισο. Θα συναντήσει αρκετά εμπόδια στον δρόμο του αλλά και θαυματουργικές εμφανίσεις. Λίγο πριν καταρεύσει από την πείνα και την κούραση, θα τον περιμαζέψουν σε ένα Μοναστήρι, όπου εκεί θα λάβει την απάντηση στην αναζήτησή του. Κάτι αναπάντεχο περιμένει όμως τόσο τον βοσκό όσο και τον Ηγούμενο της Μονής…

Σύνδεσμος: Το δείπνο του βοσκού (ορθόδοξη ταινία) - Ενωμένη Ρωμηοσύνη (enromiosini.gr)

Υπέροχη ταινία! 

Μεγάλη η πιθανότητα να δακρύσεις...

Δες την εδώ...

Μια στιγμή είναι αρκετή

Το δυστύχημα σε αυτή την συγχυσμένη εποχή είναι η αναιμική μας πίστη.Το ότι δεν έχουμε πίστη αληθινή, βιωματική, ζωντανή. Κι έτσι μοιάζουμε με δέντρα δίχως βαθιές ρίζες, που εύκολα τα παρασέρνει και τα ξεριζώνει ο άνεμος των πειρασμών και των θλίψεων. Το δυστύχημα είναι πως θεωρούμε ότι το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να χάσουμε τη ζωή μας και όχι τη ψυχή μας. Εστιάζουμε στο πρόσκαιρο, προφανώς γιατί αγνοούμε, δεν έχουμε επαφή με το αιώνιο. "Τι γαρ ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήσει, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθεί;" [Ματθ. ιστ' 26]. Τι θα μας ωφελήσει να κερδίσουμε τον κόσμο όλο, να ζήσουμε χίλια χρόνια, αν χάσουμε τον παράδεισο, μας ρωτά ο Κύριος.

Κι όμως...το ευτύχημα παρ' όλη την αδυναμία και αποστασία μας, είναι πως ο Θεός είναι υπέρμετρα φιλάνθρωπος και κατεργάζεται απίθανους τρόπους για να μας σώσει. Με μια ασθένεια, με ένα θαύμα, με έναν άνθρωπο που θα μας στείλει την κατάλληλη στιγμή, με τη φλόγα που θ' ανάψει μυστικά μέσα στην καρδιά μας, όταν όλα μοιάζουν να έχουν χαθεί.

Μπορεί να βαδίζουμε στο σκοτάδι, μα ο Θεός μας είναι όλος φως. Ας ανοίξουμε επιτέλους τα μάτια και να μετανοήσουμε κι όλα θα είναι αλλιώς.Άλλωστε μόνο μια στιγμή, είναι αρκετή για την αιωνιότητα.

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου 5/9/21

Η ανίκητη αλήθεια

 Οι άνθρωποι γνωρίζουν έμφυτα την Αλήθεια, γι’αυτό και ο Χριστός τους τρομάζει τόσο πολύ.Όταν έμφυτα βιώνεις την Αλήθεια που είναι το φυσικό του ανθρώπου και με την πάροδο του χρόνου πληγώνεις το φυσικό σου, δηλαδή ζεις αφύσικα, δηλαδή ζεις αμαρτωλά, δηλαδή ζεις ψεύτικα, δηλαδή ζεις χωρίς Χριστό τότε η Αλήθεια, ο Χριστός μοιάζουν εχθροί που πρέπει να πολεμηθούν μέχρι να νικηθούν.

Μερικοί κάπου εκεί στον πόλεμο αυτόν που έχουν εξαπολύσειπρος την Αλήθεια ανακαλύπτουν ότι η Αλήθεια δεν μπορεί να νικηθεί γιατί είναι πέρα από την περατότητα του κόσμου τούτου.Μερικοί κάπου εκεί στον πόλεμο αυτόν που έχουν εξαπολύσει προς τον Χριστό ανακαλύπτουν ότι δεν μπορούν να Τον νικήσουν, γιατί ο Χριστός έχει παραδοθεί εδώ και χρόνια, και χωρίς όπλα ανοίγει τα χέρια Του να τους αγκαλιάσει.

Όντως, πώς άραγε μπορείς να νικήσεις κάποιον που το μοναδικό του όπλο είναι η αγάπη Του;Πώς να νικήσεις κάποιον που το μόνο που θέλει είναι να χάσει για χάρη σου;

 

Πηγή:Μπλογκ “Σημεια των Καιρων”

Στον Σταυρό σου να γελάς

Ποτέ μην απελπίζεσαι.

Να περιμένεις έστω μια μικρή αχτίδα φωτός

σ'ένα συννεφιασμένο ουρανό.

Ένα ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα.

 

Να ρίχνεις ένα χαμόγελο στη θλίψη σου.

Να ξεντύνεις το θάνατο

που περιμένει στη γωνία

με τη χαρά της καρδιάς σου.

Στα προβλήματα σου ν'απαντάς

με την ευχαριστία και δοξολογία σου.

Στο σταυρό σου να γελάς.

 

Ποτέ μην απελπίζεσαι.

Έχει ο Θεός.

Μη ξεχνάς...

Ακόμα κι εκεί που πέφτουν

οι τίτλοι τέλους

σε περιμένει η Ανάσταση!

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου 6/11/17

 

Η θεοποιημένη λογική και η ευλογημένη αγιότητα

Οι σημερινοί φουσκωμένοι από έπαρση άνθρωποι θεωρούν μεγάλη ντροπή να σταυροκοπηθούν ή να επικαλεσθούν το Θεό και πιστεύουν πως η ευφυΐα τους, η πολυγνωσία τους, η πολυπραγμοσύνη τους θα λύσει όλα τους τα προβλήματα. Να που όμως δεν τα λύνουν και είναι γεμάτες οι τσέπες τους αγχολυτικά, αναλγητικά, καταπραϋντικά, αντικαταθλιπτικά και υπνωτικά.

Όσοι δε πίστεψαν στη θεοποιημένη λογική τους και στο υπερφίαλο εγώ τους πλανέθηκαν από μία επικίνδυνη αυτάρκεια, ένα μοντέρνο χριστιανισμό μιας φαρισαϊκής αγιότητος κι έγιναν παίγνια δαιμόνων. Η αγιότητα δεν είναι ποτέ αταπείνωτη, υποκριτική, εγωκεντρική, αφιλάδελφη και απομονωμένη.

Οι άγιοι δεν πιστεύουν στον εαυτό τους και στα έργα τους αλλά ελπίζουν και επικαλούνται συνεχώς το άπειρο έλεος του Πανάγαθου Θεού.Οι άγιοι παρακινούν κι εμάς τους αμαρτωλούς να συγκινηθούμε και να συνετισθούμε από τα παραδείγματα των μεγάλων αμαρτωλών που μετανόησαν και έγιναν άγιοι.

«Η εύλαλη σιωπή» | Eκδ. Εν πλώ*

Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου

Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος

Ο μοναχός και η αναγέννηση του κόσμου

Μερικοί  μεγάλοι  της  Ε.Ο.Κ.,  όταν  ήρθαν  στο  Άγιον  Όρος  ύστερα  από  την τελευταία πυρκαγιά, για να δούν τί χρειάζεται και να βοηθήσουν, πέρασαν και από το Καλύβι.  Πάνω  στην  συζήτηση  τους  είπα: «Εμείς  ήρθαμε  εδώ,  για  να  δώσουμε·  δεν ήρθαμε,  για  να  πάρουμε». «Πρώτη  φορά  το  ακούσαμε  αυτό»,  μου  είπαν  και  το σημείωσαν  αμέσως.  Εμείς  γίναμε  μοναχοί,  για  να  πάρουμε  υλικά;  Γίναμε  μοναχοί,για  να  δίνουμε  πνευματικά,  χωρίς  να  παίρνουμε  υλικά.  Να  είμαστε  απαλλαγμένοι από  τα  βιοτικά,  για  να  μεριμνούμε  για  τα  πνευματικά.  Βγήκαμε  στο  κλαρί  για  την αγάπη του Χριστού, για να ελευθερωθούμε εμείς από τα πάθη και να ελευθερώσουμε και άλλους.

Ο σκοπός μας είναι με την προσευχή και το παράδειγμά μας να βοηθηθούν οι άνθρωποι, για να αναγεννηθούν πνευματικά.

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου:    ΛΟΓΟΙ  Β’  «Πνευματική Αφύπνιση»

Εξωτερικός θόρυβος και εσωτερική ησυχία

– Γέροντα, τί βοηθάει περισσότερο, για να καταλάβη κανείς αυτήν την χαρά της λιτότητος;

– Να συλλάβη κανείς το βαθύτερο νόημα της ζωής. «Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού...». Από εκεί ξεκινά η απλότητα και κάθε σωστή αντιμετώπιση.Τα περισσότερα μέσα που χρησιμοποιούν σήμερα οι άνθρωποι για την εξυπηρέτησή τους κάνουν θόρυβο. Άχ, την έχουν παλαβώσει με τους θορύβους την ήρεμη φύση! Την έχουν αλλοιώσει και με όλα τα σύγχρονα μέσα την έχουν καταστρέψει. Παλιά τί γαλήνη υπήρχε! Πώς ο άνθρωπος αλλοιώνεται και αλλοιώνει, χωρίς να το καταλαβαίνη!

Όλοι τώρα έχουν μάθει να ζουν με τον θόρυβο. Βλέπεις, και πολλά από τα σημερινά παιδιά,για να διαβάσουν, θέλουν μουσική ρόκ! Δηλαδή περισσότερό τους αναπαύει να διαβάζουν με μουσική παρά με ησυχία. Αναπαύονται στην ανησυχία, γιατί υπάρχει ανησυχία μέσα τους. Παντού θόρυβος υπάρχει. Συνέχεια βού, βού... ακούς! Βού, βού..., για να κόψουν ξύλα, βού..., για να γυαλοχαρτίσουν,βού..., για να ραντίσουν με τον ψεκαστήρα.

Μετά θα βρουν άλλους ψεκαστήρες σαν αεροπλάνα, που θα κάνουν πιο πολύ θόρυβο, και θα πούν: «Ά, αυτοί είναι πιο καλοί, γιατί ρίχνουν το φάρμακο από πάνω και δεν μένει ούτε μπουμπούκι άβρεχτο» και θα θέλουν να αγοράσουν από εκείνους και θα χαίρωνται μʹ εκείνους.

 

Άγιος Παΐσιος Λόγοι-Τόμος Α΄

 

Ένας υπέροχος κόσμος

Κάποιο ζεστό απόγευμα του Σεπτεμβρίου, εμείς οι δόκιμοι μοναχοί τής Μονής των Σπηλαίων τού Πσκωφ -στην πρώτη νιότη μας τότε- ανεβήκαμε από τα περάσματα και τις στοές τού μοναστηριού πάνω στα αρχαία τείχη και βολευτήκαμε κάπου ψηλά. Μπροστά μας απλώνονταν ο κήπος και τα χωράφια. Πάνω στην κουβέντα, αρχίσαμε να θυμόμαστε πώς ο καθένας μας είχε εμφανιστεί στη μονή. Και όσο περισσότερο ακούγαμε ο ένας τον άλλο, τόσο περισσότερη έκπληξη νιώθαμε...

Και γιατί λοιπόν πήγαμε εκεί και επιθυμούσαμε διακαώς να μείνουμε για πάντα; Ξέραμε καλά την απάντηση σε αυτή την ερώτηση: είχε αποκαλυφθεί στον καθένα μας ένας υπέροχος κόσμος, ασύγκριτος με οτιδήποτε άλλο. Και αυτός ο κόσμος φαινόταν απίστευτα πιο ελκυστικός, απ' όσα είχαμε ζήσει στα λιγοστά και ευτυχισμένα μας χρόνια. Γι' αυτό τον κόσμο θέλω να σας μιλήσω στο βιβλίο που κρατάτε, για τον υπέροχο αυτό κόσμο, που οι άνθρωποι ζουν με εντελώς άλλους κανόνες από κείνους της συνηθισμένης ζωής· τον κόσμο του ατελείωτου φωτός, τον γεμάτο αγάπη και χαρούμενες αποκαλύψεις, τον κόσμο των ελπίδων και της ευτυχίας, των δοκιμασιών, των νικών και της ανακάλυψης νοήματος στις ήττες. Και το βασικότερο: για τα ισχυρά φαινόμενα της δύναμης και της βοήθειας του Θεού.

 

Από το βιβλίο “Σχεδόν άγιοι” του π. Τύχων Σεβκούνωφ

 

 

Άσε τον κόσμο να μιλάει

Ελευθερώσου. Και άσε τι θα πουν οι άλλοι…

Μιλάει ο κόσμος. Πάντοτε το έκανε.

Και δεν θα σταματήσει να το κάνει.

 

Και ότι έχει καθένας μέσα στη καρδιά του,

αυτό και προς τα έξω βγάζει.

 

Δεν μπορείς να περάσεις μια ζωή, σκεπτόμενος μήπως

τον κόσμο προκαλέσεις.

 

Να είσαι σίγουρος, πως ό,τι και αν κάνεις,

στο τέλος κάτι θα βρούνε να σου πουν.

 

Γιατί λοιπόν παιδεύεσαι;

Γιατί δίνεις σημασία;

Ας κάνουν, ας πουν, ας κρίνουν όπως θέλουν.

 

Κοίταξε μόνο εσύ, τη συνείδησή σου να έχεις καθαρή.

Να είσαι εντάξει, εσύ με την ψυχή σου.

Δεν είναι παίξε γέλασε αυτό.

Θέλει ανδρεία, κόπο και πόνο να το κάνεις.

 

Τον κόσμο όμως άστον.

Μην δίνεις σημασία. Λόγια είναι.

Απλά προσπέρασέ τα.

 

Τόσο τα άσχημα, όσο και τα καλά.

 

Φρόντισε να μην σε αγγίζουν.

Να τα περνάς, σαν να μην ειπώθηκαν ποτέ,

σαν μην έχουν σημασία.

Ελευθερώσου.

Άσε το κόσμο τι θα πει. Και μην φοβάσαι.

Πάντοτε ο κόσμος έτσι ήταν. Το ξέρεις.

Άλλωστε και εσύ, είσαι μες τον κόσμο αυτό.

 

Ελευθερώσου.

Μόνο η συνείδησή σου.

Μόνο αυτή φρόντιζε να σε ελέγχει…

 

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.

Εμπιστοσύνη

 

Συναντάσαι με κάποιον και βλέπεις ότι είναι Χριστιανός και μέσα σε 5-10 λεπτά αρχίζεις μια τέτοια συζήτηση, λες και γνωριζόσουν μαζί του πολλά χρόνια. Του αποκαλύπτεις προβλήματα και μυστικά, που τα γνωρίζεις μόνο εσύ...Από που βρήκες την εμπιστοσύνη και λες τα πράγματα αυτά σε αυτόν; Ποιός σου λέει ότι εδώ είναι εμπιστοσύνης άνθρωπος;

Είναι ο Χριστός. Η εν Χριστώ φιλία, είναι ανώτερη από όλες τις άλλες τις ψεύτικες φιλίες και συγγένειες,

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας †