Μια στιγμή είναι αρκετή

Το δυστύχημα σε αυτή την συγχυσμένη εποχή είναι η αναιμική μας πίστη.Το ότι δεν έχουμε πίστη αληθινή, βιωματική, ζωντανή. Κι έτσι μοιάζουμε με δέντρα δίχως βαθιές ρίζες, που εύκολα τα παρασέρνει και τα ξεριζώνει ο άνεμος των πειρασμών και των θλίψεων. Το δυστύχημα είναι πως θεωρούμε ότι το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να χάσουμε τη ζωή μας και όχι τη ψυχή μας. Εστιάζουμε στο πρόσκαιρο, προφανώς γιατί αγνοούμε, δεν έχουμε επαφή με το αιώνιο. "Τι γαρ ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήσει, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθεί;" [Ματθ. ιστ' 26]. Τι θα μας ωφελήσει να κερδίσουμε τον κόσμο όλο, να ζήσουμε χίλια χρόνια, αν χάσουμε τον παράδεισο, μας ρωτά ο Κύριος.

Κι όμως...το ευτύχημα παρ' όλη την αδυναμία και αποστασία μας, είναι πως ο Θεός είναι υπέρμετρα φιλάνθρωπος και κατεργάζεται απίθανους τρόπους για να μας σώσει. Με μια ασθένεια, με ένα θαύμα, με έναν άνθρωπο που θα μας στείλει την κατάλληλη στιγμή, με τη φλόγα που θ' ανάψει μυστικά μέσα στην καρδιά μας, όταν όλα μοιάζουν να έχουν χαθεί.

Μπορεί να βαδίζουμε στο σκοτάδι, μα ο Θεός μας είναι όλος φως. Ας ανοίξουμε επιτέλους τα μάτια και να μετανοήσουμε κι όλα θα είναι αλλιώς.Άλλωστε μόνο μια στιγμή, είναι αρκετή για την αιωνιότητα.

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου 5/9/21