Το ελπίζει ο Θεός πως τουλάχιστον μες στους
λυγμούς των ποιητών δεν θα πάψει να υπάρχει ποτέςο παράδεισος.
----------------------------------------------------------
Μέσα από τις σιωπηλές κραυγές,τα δάκρυα τα
κρυφά σε ήσυχα δωμάτια, που χύνονται και χάνονται ποτίζοντας με οδύνη κι ελπίδα
το χωμα,ένας ήλιος γεννιέται κάθε βράδυ.Ένα φως λάμπει μέσα στο σκοτάδι των
καιρών.
Μέσα από τις λέξεις που γράφονται με αίμα
και προσευχή αποκαλύπτεται για όσους ξέρουν να διαβάζουν τις ψυχές,ένας
πληγωμένος Θεός,ένας Νυμφίος με άπειρη αγάπη.Ελεύθερος,επαναστάτης,ταπεινός,μοναδικός.
Έλεγε ο αγαπημένος Άγιος Πορφύριος:"ο Θεός θέλει κοντά Του λεπτές ψυχές,όχι χοντροκομμένες μα
ευαίσθητες.Για να γίνεις χριστιανός πρέπει πρώτα ν'αποκτήσεις ποιητική
ψυχή."
Η ποίηση είναι προσευχή. Το ίδιο και το δάκρυ, ο
αναστεναγμός,η χαρά και η δοξολογία.Ότι κινεί την καρδιά στην αλήθεια,την
ομορφιά,την αγνότητα και την αιωνιότητα είναι μια βαθιά συνομιλία με τον ουρανό,με αυτό το αλλιώτικο φως που καίει
εντός σου,μια κοινωνία με τον ίδιο το Θεό.
© Αλέξης Αλεξάνδρου
25/2/19
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου