Λογική και καρδια

"Δεν είναι το μυαλό που έχει την περισσότερη σημασία, αλλά αυτό που το καθοδηγεί- ο χαρακτήρας, η καρδιά, οι γενναιόδωρες ιδιότητες, οι προοδευτικές ιδέες." *

--------------------------------------------------

Σε μια εποχή θεοποίησης του ορθολογισμού, λογικοκρατούμενη  που δεν ανέχεται και απορρίπτει, καθετί που δεν μπορεί να εξηγήσει  ότι την υπερβαίνει ανθρωπίνως, η πιο πάνω πρόταση μοιάζει εκτός τόπου και χρόνου. Δεν αρκεί όμως να είμαστε σωστοί, χρειάζεται να γινόμαστε καθημερινά πιο αληθινοί.

Είναι αδιαμφισβήτητο πως δώσαμε όλη μας τη δύναμη, την τροφή,την ενέργεια, το είναι μας, στο μυαλό κι αφήσαμε την καρδιά να λιμοκτονεί. Μπορεί να γίναμε πιο έξυπνοι, αλλά λιγότερο ανθρώπινοι. Μπορεί να αναπτύξαμε την επιστήμη, την ιατρική, την τεχνολογία, αλλά την ψυχή μας την παρατήσαμε ανάπηρη στη γωνία. Μπορεί να αγγίξαμε τις εσχατιές, τα όρια του γαλαξία μας, αλλά ακόμα δεν νικήσαμε τον φόβο του θανάτου μέσα μας. Μπορεί να φτάσαμε πράγματι πολύ μακριά, μα απομακρύνθηκαν και οι καρδιές μας, μεταξύ τους.

Και η καρδιά; Σε τι μας χρειάζεται η καρδιά εκτός από το να κτυπά; Για να είμαστε ζωντανοί μόνο σωματικά ή μήπως και πνευματικά; «Ει έχεις καρδίαν, δύνασαι σωθήναι» μας λέγει ο Αββάς Παμβώ. Εάν έχεις καρδιά μπορείς να σωθείς. Καρδιά ζωντανή, ελεήμονα, προσευχόμενη. Πιστή στον Θεό, μετανοούσα και καθαρή ώστε να μπορεί να δει. Να βλέπει πιο βαθιά, πιο καθαρά, πιο διεισδυτικά, να μπορεί να διακρίνει μέσα στη θολούρα το φως. Το ψεύτικο, το κάλπικο από το αυθεντικό. Την καλοστημένη παγίδα, από το δύσκολο μονοπάτι που οδηγεί στον ουρανό.

Δώσε πνοή και ζωή στην καρδιά μας, Κύριε...

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου 3/2/2022

 

* Η πρόταση στην αρχή είναι του Φίοντορ Ντοστογιέφσκι