Νοτιάς

«…Μὰ τί γυρεύουν οἱ ψυχές μας ταξιδεύοντας

πάνω στὰ σαπισμένα θαλάσσια ξύλα

ἀπὸ λιμάνι σὲ λιμάνι;

Μετακινώντας τσακισμένες πέτρες, ἀνασαίνοντας

τὴ δροσιὰ τοῦ πεύκου πιὸ δύσκολα κάθε μέρα,

κολυμπώντας στὰ νερὰ τούτης τῆς θάλασσας

κι ἐκείνης τῆς θάλασσας,

χωρὶς ἁφὴ

χωρὶς ἀνθρώπους

μέσα σε μία πατρίδα ποὺ δὲν εἶναι πιὰ δική μας

οὔτε δική σας».

 

ἀπὸ τὴν ἔκδοση «Γιῶργος Σεφέρης, Ποιήματα»