Ο Θεός κάνει σχεδόν τά πάντα. Ἀπό μᾶς περιμένει μόνο αὐτήν τήν κίνηση, τήν μετάνοια. Ἔτσι, ὅταν ἦρθε στήν γῆ ὁ Χριστός μας, δέν εἶπε κάτι ἄλλο. Δέν εἶπε: «Ἐλᾶτε νά κάνουμε ἕνα συνέδριο νά σᾶς ἀποδείξω ὅτι ἐγώ εἶμαι ὁ Θεός. Ἐγώ ἔφτιαξα ἐσᾶς, τό σύμπαν…». Δέν εἶπε τέτοια πράγματα. Εἶπε μόνο «μετανοῆστε». Γιατί, ἅμα μετανοήσεις, τότε θά δεῖς τόν Θεό.
Τό πρόβλημα, δέν εἶναι λογικῆς, νά πειστοῦμε ὅτι αὐτός εἶναι ὁ
Θεός. Εἶναι πρόβλημα καρδιᾶς. Πρέπει νά φύγουν τά πάθη, τά
σκοτάδια. Κι ἄν φύγουν αὐτά μέ τήν μετάνοια, ἔρχεται τό φῶς τοῦ Θεοῦ μέ τό ὁποῖο
βλέπεις τό φῶς τό ἀπρόσιτο, τόν Θεό δηλαδή. Μετά δέν εἶναι ἀνάγκη νά σοῦ πεῖ
κανένας τίποτα, ἀφοῦ Τόν βλέπεις τόν Θεό,
ὅπως σᾶς βλέπω καί μέ βλέπετε καί δέν χρειάζεται κάποιος νά μᾶς πείσει ὅτι ὑπάρχουμε.
Ἔτσι καί ὅταν κάποιος μετανοήσει, βλέπει τόν Θεό καί δέν
χρειάζεται λογικές ἀποδείξεις. Αὐτά εἶναι βοηθητικά γιά αὐτούς πού ἔχουν καλή
διάθεση καί δέν ἔχουν ξεκινήσει καλά-καλά τόν δρόμο τῆς μετανοίας.
π.Σάββας Αγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου