Ο άνθρωπος έχει φτιαχτεί αιώνιος όπως ο Πλάστης του - Σάββατο των ψυχών

" Έμαθα πως έχασες τον πατέρα σου και τα πεθερικά σου, μέσα σε λίγο διαστημα " μου είπε λυπημένος ένας γνωστός μου πρόσφατα.

Μα χάνονται οι άνθρωποι, διαμαρτυρήθηκε αμέσως η ψυχή μου. Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο για να χαθεί; Μήπως ο Θεός μας, είναι Θεός χαμένων, Θεός νεκρών, Θεός μελλοντικών σκουπιδιών; Το πρόβλημα μας  τελικά και το μεγάλο κρίμα μας δεν είναι ο θάνατος, αλλά η έλλειψη πίστης σε Αυτόν που νίκησε τον θάνατο.

 Τίποτε δεν χάνεται, κανένας δεν χάνεται. Ο άνθρωπος έχει φτιαχτεί αιώνιος όπως ο πλάστης του. Τίποτε δεν χάνεται, απλά αλλάζει μορφή, τίποτε δεν πεθαίνει απλά ζει διαφορετικά σ' έναν κόσμο δίχως πόνο, οδύνη και στεναγμούς.

Αυτοί που φεύγουν, δεν φεύγουν οριστικά, είναι στο διπλανό δωμάτιο. Σε βλέπουν, σε ακούνε που ψιθυρίζεις έμπονες προσευχές, σε συναντούν τις μεγάλες ώρες της σιωπής και των δακρύων, σε αγκαλιάζουν νοερά την ευλογημένη στιγμή που με κατάνυξη μεταλαμβάνεις των αχράντων μυστηρίων.

Όχι δεν χάνονται οι άνθρωποι... Ο Σάββας , η Μαρία, ο Γιώργος, ο Αλέξανδρος, η Ελένη...δεν χάθηκαν, ζουν. Ζουν και περιμένουν να ανταμώσουμε όλοι μαζί ξανά, οριστικά και αμετάκλητα στη μεγάλη αγκαλιά του Θεού.

Αξίωσε μας Κύριε...

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου