Όσο
το παιδί γνωρίζει πώς υπάρχει ο πατέρας, που φροντίζει για το σπίτι και για
όλες τις δουλειές του σπιτιού, κάθε στεναχώρια του τελειώνει γρήγορα με
τραγούδι. Μόλις όμως χαθεί αυτή η αίσθηση, σωπαίνει το τραγούδι! Τότε το παιδί
αισθάνεται ορφανό και μόνο, περιτριγυρισμένο από στεναχώριες, αισθάνεται
περιτριγυρισμένο από ένα σμήνος σφίγγες.
Όσο
περισσότερο ο άνθρωπος προσπαθεί μόνος του, με τις δικές του δυνάμεις να
«ξεφορτώσει» τις στεναχώριες του, τόσο περισσότερο μπερδεύεται στα δίχτυα τους.
Η
χαρά σβήνει, τα μαλλιά ασπρίζουν, το σώμα «εξατμίζεται», ο θυμός μαζεύεται,
μέχρι που ο άνθρωπος καταλήγει σαν μία τσάντα ξηρού δέρματος γεμάτη θυμό,
σκυμμένη πάνω από τον τάφο…
Άγιος
Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου