Άμα ταπεινωθείς, πονέσεις, άμα χύσεις και δάκρυα, δεν σε αφήνει ο Θεός. Σε περιμαζεύει και σε ευλογεί. Και, όσο χάλια κι αν είσαι, αισθάνεσαι ευτυχισμένος. Αν δεν ενστερνιστούμε αυτό το πνεύμα, δεν ανοίγει ο δρόμος προς τον Θεό. Και ο Θεός το αίμα του έχυσε, σταυρώθηκε, για να ανοίξει αυτός ο δρόμος. Τα πάντα υπέμεινε.
Είναι αδύνατον να είναι
κλειστός ο δρόμος, εφόσον ακόμη υπάρχει αυτός ο κόσμος και εφόσον ακόμη δεν
έγινε η Δευτέρα Παρουσία για να κριθούμε. Ο
Θεός μας αφήνει, για να μετανοήσουμε και να σωθούμε και εμείς.
π. Συμεών
Κραγιόπουλος, “Μη φοβάσαι μικρό μου ποίμνιο” , από το
οπισθόφυλλο του βιβλίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου