Το φαρμάκι γίνεται γλυκό, όταν το αντιμετωπίσεις πνευματικά

 

Είπε γέρων: Δεν έχω ασχοληθεί με πολλά πράγματα. Λίγα πατερικά ξέρω και προσπαθώ…, τέλος πάντων. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι δεν υπάρχει φαρμάκι στον άνθρωπο. Το φαρμάκι γίνεται γλυκό, όταν το αντιμετωπίσεις πνευματικά.

Βλέπουμε πολλές φορές ένα άνθρωπο να αμαρτάνει. Λυπάται όπως πραγματικά μετανοεί, νιώθει λύπη εξομολογείται και έχει θεια παρηγοριά. Και όταν δεν νοιώθει αυτή την παρηγοριά, τότε πρέπει να καταλάβει ότι κάποια εξέλιξη τον πειράζει μέσα του, τον πειράζει ο λογισμός και πρέπει να πάει να το πει αυτό, όποτε έρχεται η παρηγοριά. Προχωρούμε τώρα. Συμμετέχει σε μια στεναχώρια ενός αδελφού που υποφέρει, κάνει προσευχή, παρακαλεί και τον βοηθάει ο Θεός.

Είπε πάλι, όταν κανείς είναι ελευθερωμένος από το παλιοάγχος, τότε αναπαύονται κοντά του και κάθε είδους άνθρωποι.

 

Λόγοι Αθωνιτών Πατέρων

Ἀνδρέας ὁ Πρωτόκλητος

Ὁ Ἀνδρέας γεννήθηκε στὴ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, ἕνα ψαραδοχώρι χτισμένο στὴν ἀκρογιαλιὰ τῆς λίμνης Γεννησαρέτ. Κατὰ τὰ παραπάνω ποὺ εἴπαμε, ὁ Πέτρος ἤτανε ἀδελφὸς τοῦ Ἀνδρέα, κ᾿ οἱ δυὸ ἤτανε γυιοὶ τοῦ γέρο Ἰωνᾶ, ψαραδόσογο. Ὁ Πέτρος ἤτανε φουριόζος καὶ ἐνθουσιαζότανε εὔκολα, ἐνῶ ὁ Ἀνδρέας ἤτανε ἥσυχος καὶ λιγόλογος, ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος: «Πέτρος θερμὸς τῷ πνεύματι ἦν πάνυ καὶ εἰς κοσμικῶν χρεῶν μέριμναν ἐπιτήδειος, ὁ δὲ Ἀνδρέας πραῢς καὶ ὀλιγόλαλος».

Ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο φαίνεται πὼς ὁ Ἀνδρέας ἤτανε ἀνάμεσα στοὺς μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ ποὺ εἴχανε πιὸ πολὺ θάρρος μαζί του, σὰν τὸν Πέτρο, τὸν Ἰωάννη καὶ τὸν Φίλιππο. Ὡστόσο τὰ λόγια ποὺ ἔλεγε ἦταν πάντα λιγοστά. Τὴ μέρα ποὺ μαζεύθηκε πολὺς κόσμος κι᾿ ἄκουγε τὴ διδαχὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ πεινάσανε, γύρισε ὁ Χριστὸς κ᾿ εἶπε στὸν Φίλιππο: «Ἀπὸ ποῦ θὲ ν᾿ ἀγοράσουμε ψωμιὰ γιὰ νὰ φάει ὁ κόσμος;» Κι᾿ ὁ Φίλιππος τοῦ εἶπε: «Διακόσια τάλληρα ψωμιὰ δὲν φτάνουνε γιὰ νὰ φάγει ὁ καθένας τους ἀπὸ μία μπουκιά». Τότε ὁ Ἀνδρέας λέγει στὸν Χριστό: «Εἶναι ἐδῶ πέρα ἕνα παιδάριο ποὺ ἔχει πέντε ψωμιὰ κριθαρένια καὶ δυὸ ψάρια» (Ἰω. στ´ 5-10).

Κι᾿ ἄλλη φορὰ πάλι, τὴ μέρα ποὺ μπῆκε ὁ Χριστὸς στὴν Ἱερουσαλὴμ μὲ τὰ βάγια, κάποιοι Ἕλληνες θέλανε νὰ τὸν δοῦνε, καὶ πήγανε στὸν Φίλιππο καὶ τοῦ εἴπανε: «Κύριε, θέλουμε νὰ δοῦμε τὸν Ἰησοῦ». Καὶ ὁ Φίλιππος πῆγε καὶ τὸ εἶπε στὸν Ἀνδρέα, κ᾿ ὕστερα κ᾿ οἱ δυὸ μαζὶ τὸ εἴπανε στὸν Χριστό. Καὶ τότες ὁ Χριστὸς εἶπε: «Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῆ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» (Ἰω. ιβ´ 23). «Ἔφταξε ἡ ὥρα γιὰ νὰ δοξασθεῖ ὁ γυιὸς τοῦ ἀνθρώπου», δηλαδὴ μὲ τοὺς Ἕλληνες θὰ κηρυχθεῖ τὸ Εὐαγγέλιο. Λοιπόν, βλέπεις; Πάλι ὁ Ἀνδρέας τοῦ μίλησε. Συμπεραίνω πὼς οἱ Ἕλληνες πήγανε καὶ τὄπανε στὸν Φίλιππο γιατὶ θἄξερε ἑλληνικά, ἀφοῦ καὶ τὄνομά του ἤτανε ἑλληνικό, μακεδονικό. Κι᾿ αὐτὸς πάλι τὸ εἶπε στὸν Ἀνδρέα, ποὺ εἶχε κι᾿ αὐτὸς ἑλληνικὸ ὄνομα, κ᾿ ἴσως γνώριζε καὶ τὴ γλώσσα. Ἀπὸ τοὺς δώδεκα μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ, μοναχὰ αὐτοὶ οἱ δυὸ εἴχανε ἑλληνικὰ ὀνόματα.

Μετὰ τὴν Ἀνάσταση, τὴν τελευταία φορὰ ποὺ φανερώθηκε ὁ Χριστὸς στοὺς μαθητές του, τοὺς εἶπε: «Πηγαίνετε καὶ μαθητέψετε ὅλα τὰ ἔθνη, βαφτίζοντάς τα στὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, καὶ διδάσκοντας τὰ νὰ κρατᾶνε ὅλα ὅσα σᾶς παράγγειλα. Κ᾿ ἐγὼ θἆμαι πάντα μαζί σας ὅλες τὶς ἡμέρες, μέχρι τὴ συντέλεια τοῦ κόσμου». Ἀφοῦ λοιπὸν πήρανε τὴ χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, τραβήξανε ὁ καθένας κατὰ τὴ φώτιση ποὺ πῆρε, στόνα καὶ στ᾿ ἄλλο μέρος. Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας τράβηξε, κατὰ τὴν παράδοση, καὶ πῆγε κατὰ πρῶτο στὰ μέρη τῆς Μαύρης Θάλασσας. Κήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο στὴν Τραπεζοῦντα καὶ στὴν Ἀμισό, ἔχοντας μαζί του κάποιους ἀπὸ τοὺς Ἑβδομήντα ἀποστόλους, καὶ γύρισε στὴ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ χιλιάδες Ἕλληνες καὶ Ἰουδαίους. Ἀπὸ κεῖ τράβηξε στὴν Κολχίδα, δηλαδὴ στὸ σημερινὸ Λαζιστᾶν, ποὺ κατοικούσανε οἱ ἄγριοι κουρσάροι οἱ λεγόμενοι Κερκέτες. Κατόπι γύρισε πίσω στὴν Ἱερουσαλὴμ γιὰ νὰ δεῖ τὸν ἀδελφό του τὸν Πέτρο καὶ τοὺς ἄλλους ἀποστόλους, καὶ πάλι ξανάφυγε μαζὶ μὲ τὸν Ἰωάννη τὸν Θεολόγο καὶ πήγανε στὴν Ἔφεσο. Στὴν Ἔφεσο εἶδε στόνειρό του τὸν Χριστό, ποὺ τὸν πρόσταξε νὰ πάγει στοὺς Σκύθες νὰ κηρύξει τὸ Εὐαγγέλιο. Πηγαίνοντας στὴ Σκυθία, πέρασε ἀπὸ τὴ Βιθυνία καὶ κήρυξε στὴ Νικομήδεια, στὴ Χαλκηδόνα καὶ στὴν Ποντοηράκλεια. Ἀπὸ κεῖ πῆγε στὴν Παφλαγονία καὶ κήρυξε στὴν Ἄμαστρη καὶ στὴ Σινώπη, κ᾿ ἐκεῖ βάφτισε τοὺς πιὸ πολλοὺς χριστιανοὺς καὶ κατόπι πῆγε πάλι στὴν Ἀμισὸ καὶ στὴν Τραπεζούντα. Ἀπὸ κεῖ πῆγε στὰ Σαμόσατα ποὺ βρισκότανε ἀπάνω στὸν ποταμὸ Εὐφράτη καὶ δίδαξε τοὺς Ἕλληνες, ποὺ κατοικούσανε πολλοὶ σ᾿ αὐτὸ τὸ μέρος. Ἀπὸ τὰ Σαμόσατα ξαναγύρισε στὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τότες εἶδε τὸν Παῦλο. Μετὰ τὸ Πάσχα, ἔφυγε πάλι καὶ πέρασε τὴν Καππαδοκία καὶ τὴ Λαζικὴ κ᾿ ἔφταξε στὸ Κίεβο τῆς Σκυθίας, ποὺ ἤτανε τὸ Πάνθεο τῆς σλαυωνικῆς πολυθεΐας, κι᾿ ἀπάνω σ᾿ ἕνα χαμοβούνι ἔστησε ἕναν πέτρινο σταυρό. Κατόπι πέρασε τὸν Καύκασο καὶ τὴν Κασπία Θάλασσα, καὶ κήρυξε στὴ Χορασμία, στὸ σημερινὸ Χορωσᾶν. Ὕστερα ἔστρεψε πίσω κατὰ τὸ βασίλεμα καὶ πῆγε στὴν Κριμαία, κι᾿ ἀφοῦ δίδαξε καὶ βάφτισε πολλούς, πέρασε στὴ Σινώπη, κι᾿ ἀπὸ κεῖ πῆγε στὸ Βυζάντιο, ποὺ ἤτανε τότες ἕνα χωριό, πρὶν χτιστεῖ ἡ Κωνσταντινούπολη, κι᾿ ἀφοῦ χειροτόνησε ἐπίσκοπο τὸν Στάχυν, ἕναν ἀπὸ τοὺς Ἑβδομήντα ἀποστόλους, πῆγε στὴ Θράκη καὶ στὴ σημερινὴ Βουλγαρία καὶ Σερβία. Ἔπειτα κατέβηκε στὴ Μακεδονία, στὴ Θεσσαλία καὶ στὴ Ρούμελη, κι᾿ ἀπὸ κεῖ πέρασε στὸν Μοριὰ καὶ πῆγε στὴν Ἀχαΐα ποὺ εἶχε πρωτεύουσα τὴν Πάτρα, μεγάλη πολιτεία τιμημένη ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους ποὺ ἀφεντεύανε τὸν καιρὸ ἐκεῖνον ἀπάνω σ᾿ ὅλον τὸν κόσμο, κ᾿ ἤτανε στολισμένη μὲ ἐπίσημα χτίρια καὶ μὲ ἀγάλματα. Ἀνθύπατος τῆς Ἀχαΐας ἤτανε τότες ἕνας ποὺ τὸν λέγανε Αἰγεάτη. Σὲ λίγο ἀκούσθηκε πὼς ὁ Ἀνδρέας γιάτρεψε πολλοὺς ἀρρώστους μονάχα μὲ τὸ ἄγγιγμα τῶν χεριῶν του κι᾿ ὁ κόσμος ἔτρεχε σ᾿ αὐτόν. Ἔτυχε τότε ν᾿ ἀρρωστήσει κι᾿ ἡ γυναίκα τοῦ Αἰγεάτη, λεγόμενη Μαξιμίλλα, κι᾿ ὁ ἅγιος Ἀνδρέας τὴν ἕγιανε. Σὲ λίγον καιρὸ ἔφυγε στὴ Ρώμη ὁ Αἰγεάτης γιὰ νὰ παρουσιασθεῖ στὸν αὐτοκράτορα Νέρωνα γιὰ κάποιες ὑποθέσεις, κι᾿ ἄφησε στὸ πόδι τοῦ τὸν ἀδελφό του Στρατοκλῆ. Αὐτὸς ὁ Στρατοκλὴς ἤτανε σοφὸς καὶ φημισμένος μαθηματικὸς στὴν Ἀθήνα, κ᾿ εἶχε ἕνα δοῦλο ποὺ τὸν λέγανε Ἀλκαμανά, καὶ τὸν γιάτρεψε ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ἀπὸ σεληνιασμὸ ποὺ ὑπόφερνε. Ὁ Στρατοκλὴς κ᾿ ἡ Μαξιμίλλα πιστέψανε στὸν Χριστὸ καὶ βαφτισθήκανε, κι᾿ ἄλλος πολὺς κόσμος μαζί τους. Γυρίζοντας στὴν Πάτρα ὁ Αἰγεάτης καὶ μαθαίνοντας αὐτὰ ποὺ γινήκανε, πρόσταξε νὰ πιάσουνε τὸν Ἀνδρέα καὶ νὰ τὸν βάλουνε στὴ φυλακή, καὶ σὲ λίγες μέρες, ἀφοῦ τὸν δίκασε, ἔβγαλε ἀπόφαση νὰ σταυρωθεῖ. Πρὶν νὰ τὸν πιάσουνε, χειροτόνησε ἐπίσκοπο τὸν Στρατοκλή. Σὰν ξημέρωσε ἡ μέρα ποὺ θὰ τὸν σταυρώνανε, οἱ Ρωμαῖοι στρατιῶτες, ἀφοῦ τὸν βασανίσανε, τὸν πήγανε στὴν ἀκροθαλασσιά, στὸν τόπο ποὺ εἶναι σήμερα χτισμένη ἡ ἐκκλησιά του καὶ ποὺ τότες ἤτανε χτισμένος ὁ ναὸς τῆς Δήμητρας. Γύρισε καὶ κοίταξε ἀτάραχος τὸ σταυρὸ καὶ τὸν βλόγησε, βλόγησε καὶ τὸν κόσμο, κ᾿ ὕστερα τὸν σταυρώσανε, γέρον, παραπάνω ἀπὸ ἑβδομήντα χρονῶν. Ὁ σταυρὸς ποὺ μαρτύρησε ὁ ἅγιος Ἀνδρέας ἤτανε κανωμένος ἀπὸ δυὸ ἴσια σταυρωτὰ ξύλα σὲ σχέδιο X, καὶ κατὰ τὴν παράδοση ἤτανε ἀπὸ ξύλο τῆς ἐληᾶς. Μαρτύρησε βασιλεύοντας στὴ Ρώμη ὁ Νέρωνας. Κατὰ τὸν ἅγιο Ἐπιφάνιο, «ἤτανε μεγαλόσωμος, λίγο σκυφτός, μὲ γυριστῆ μύτη καὶ μὲ πυκνὰ φρύδια». Τὸ σκήνωμά του τὸ ἔθαψε ὁ ἐπίσκοπος Στρατοκλῆς μὲ τὴ Μαξιμίλλα καὶ κόσμος πολύς, ἀφοῦ τὸ ἀλείψανε μ᾿ ἀκριβὰ ἀρώματα καὶ τὸ ἐνταφιάσανε σ᾿ ἕνα μνῆμα μαρμάρινο κοντὰ στὴ θάλασσα. Ὁ τάφος τοῦ βρίσκεται ὡς τὰ σήμερα μέσα στὴν ἐκκλησιά του, ἀλλὰ τὸ ἅγιο λείψανο λείπει, γιατὶ 350 χρόνια ὕστερα ἀπὸ τὸ μαρτύριό του τὸ ἀνακομίσανε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τὸ καταθέσανε στὴν ἐκκλησιὰ τῶν ἁγίων ἀποστόλων μαζὶ μὲ τῶν ἄλλων μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. Στὰ 1204 πήγανε στὴν Πόλη οἱ Φράγκοι, κι᾿ ἁρπάξανε ὅ,τι ἥβρανε. Ἕνας καρδινάλης Πέτρος, ἀπὸ τὴν Καπούα, πῆρε τὸ λείψανο τοῦ ἁγίου Ἀνδρέα καὶ τὸ πῆγε στὸ Ἀμάλφι τῆς Ἰταλίας, καὶ κεῖ χτίσανε ἐκκλησία σὲ μνήμη τοῦ ἁγίου καὶ βάλανε μέσα μὲ μεγάλη πομπὴ τὸ λείψανό του κλεισμένο σὲ ἀσημένια θήκη, στὶς 8 Μαΐου 1208. Στὴν Πάτρα ἀπόμεινε μοναχὰ ἡ ἁγία κάρα ποὺ τὴ δώρισε στοὺς Πατρινοὺς ὁ αὐτοκράτορας Βασίλειος ὁ Μακεδών. Μὰ στὰ 1460 ποὺ κατεβήκανε οἱ Τοῦρκοι στὸν Μοριά, ὁ Θωμᾶς ὁ Παλαιολόγος, ἀδελφός του Κωνσταντίνου καὶ τελευταῖος ἄρχοντας τῆς Πάτρας, πῆρε τὴν ἁγία κάρα καὶ μπαρκάρησε ἀπὸ τὴν Πύλο καὶ πῆγε στὴ Ρώμη καὶ τὴν πρόσφερε στὸν πάπα Πίο τὸ Β´. Ὁ σταυρός του βρίσκεται στὴ Μαρσίλια, στὸ μοναστήρι τοῦ ἁγίου Βίκτωρος.

Στὴν Πάτρα καὶ στὰ περίχωρα ὑπήρχανε πολλὲς ἐκκλησίες τοῦ ἁγίου Ἀνδρέου, πλὴν τώρα δὲν σώζεται καμμιά. Ἡ σημερινὴ ἐκκλησιά του εἶναι βασιλικὴ κατὰ τὸ σχέδιο ποὺ συνηθιζότανε στὰ Ἐφτάνησα, καὶ χτίσθηκε στὰ 1845. Τὸ ταβάνι εἶναι ζωγραφισμένο ἀπὸ τὸν Δημήτριο Βυζάντιο ποὺ ἔγραψε τὴ Βαβυλωνία καὶ ποὺ ἤτανε ἁγιογράφος. Μ᾿ ὅλο ποὺ ἡ ἐκκλησία αὐτὴ δὲν εἶναι κανωμένη καὶ ζωγραφισμένη κατὰ τὸ βυζαντινὸ τρόπο, εἶναι ὡστόσο κατανυχτική. Ἐνῶ ἡ μισοτελειωμένη ἐκκλησία ποὺ φαίνεται κοντὰ τῆς εἶναι ἕνα ἔκτρωμα ποὺ πρέπει νὰ τὸ γκρεμίσουνε οἱ Πατρινοί. Ξέρω πὼς παιδεύουνται χρόνια τώρα χωρὶς νὰ μποροῦνε νὰ κατασταλάξουνε σὲ μία ἀπόφαση γιὰ τὸ σχέδιο μιᾶς μεγάλης ἐκκλησιᾶς ποὺ θέλουνε νὰ χτίσουνε. Εἶδα τὸ σχέδιο ποὺ σκάρωσε ἕνας Φραντσέζος, ποὺ εἶναι ἴδια τούρτα. Μὰ ὑπάρχει πιὸ ἁπλὸ πρᾶγμα ἀπὸ τοῦτο: νὰ ἀναθέσουνε σ᾿ ἕναν καλὸν ἀρχιτέκτονα, ποὺ νὰ νογᾶ ἀπὸ βυζαντινά, νὰ κάνει μίαν ἐκκλησιά, ἀντιγράφοντας πιστὰ κάποια ἀπὸ τὶς πιὸ ἔμορφες βυζαντινὲς ἐκκλησιές, π.χ. τὸν ὅσιο Λουκᾶ τῆς Λειβαδιᾶς, τὸ Βροντόχι τοῦ Μυστρὰ ἢ μία ἐκκλησιὰ ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη ἢ ἀπὸ τ᾿ Ἅγιον Ὄρος. Ἡ Πάτρα εἶναι τὸ λιμάνι τῆς Ἑλλάδας ποὺ κοιτάζει κατὰ τὸ πέλαγο τῆς Εὐρώπης, κι ὅποιος ἔρχεται ἀπὸ κεῖ, εἶναι ντροπὴ νὰ πρωτοδεῖ μίαν ἐκκλησιὰ φράγκικη στὸ μέρος ποὺ μαρτύρησε ὁ ἅγιος Ἀνδρέας. Πρέπει νὰ δεῖ μία ἐκκλησιὰ ἑλληνική, βυζαντινή. Τί καθόσαστε καὶ συζητᾶτε χρόνια τώρα, σὰν νὰ μὴν ἔχετε τὴν πιὸ σπουδαία τέχνη στὸν τόπο σας;

Ἐδῶ στὴν Ἀθήνα ζωγράφισα μία μικρὴ καὶ παλαιὰ ἐκκλησιὰ τοῦ ἁγίου Ἀνδρέα, ποὺ βρίσκεται στὴν ὁδὸ Λευκωσίας, κοντὰ στὴν πλατεία Ἀγάμων. Ἡ πιὸ πολλὴ δουλειὰ ἔγινε. Σὰν τελειώσει ἡ ἁγιογραφία, πιστεύω νὰ γίνει ἕνα μικρὸ μουσεῖο τῆς βυζαντινῆς ἁγιογραφίας.

 

Φώτης Κόντογλου - Ἀνδρέας ὁ Πρωτόκλητος. Ἡ Ζωὴ ἑνὸς Ὁσιομάρτυρα

(ἀπὸ τὸ Ἀσάλευτο Θεμέλιο, Ἀκρίτας 1996)

Πρέπει νά θέλεις αὐτό πού θέλει ὁ Θεός

Αὐτή εἶναι ἡ πιό συχνή αἰτία πού χάνουμε τή χαρά μας. Ποιά;

Τό ὅτι ἔχουμε ἐπιθυμίες. Θά πεῖς δέν πρέπει νά ’χω ἐπιθυμίες; Δέν πρέπει νά θέλω; Δέν πρέπει νά ἐπιθυμῶ; Πρέπει νά θέλεις αὐτό πού θέλει ὁ Θεός. Γι’ αὐτό μᾶς παρέδωσε ὁ Χριστός μας νά λέμε στό ‘Πάτερ ἡμῶν’ τόσο συχνά ‘γενηθήτω τὸ θέλημά Σου, ἀλλιῶς θά μᾶς ἔλεγε νά λέμε γιά νά εἴμαστε εὐτυχισμένοι ‘γενηθήτω το θέλημά σας’. Δέν μᾶς εἶπε ἔτσι. Μᾶς εἶπε ἄν θέλετε νά εἶσθε χαρούμενοι, νά λέτε γενηθήτω τὸ θέλημά Μου. Ὅταν γίνει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας, ὁ ἄνθρωπος γίνεται εὐτυχισμένος. Ἄν λοιπόν ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἄλλα θελήματα, ἀντίθετα μέ το θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἔχει λύπη. Ἐπειδή ἀκριβῶς εἶναι καταστροφικά, ὁ Θεός δέν τοῦ ἱκανοποιεῖ αὐτά τά θελήματα καί πολύ καλά κάνει.

Διότι ὡς Πατέρας, μᾶς ἀγαπάει. Ὁ ἄνθρωπος θυμώνει, ὀργίζεται, ἀπογοητεύεται, γιατί; Γιατί δέν τοῦ ἔχουν γίνει τά θελήματά του.

 

π. Σάββας Αγιορείτης - Απόσπασμα από απομαγνητοφωνημένη ομιλία του

Στὸν κόσμο σὰν νεκροὶ προτοῦ πεθάνουν

Μέσα στὴν αἴσθηση, κι εἶναι τελείως ἀναίσθητοι,

ἀντίθετοι στὴ φύση τους, ἀπ’ ὅλα ἔξω ὑπάρχουν,

βλέποντας δὲν βλέπουν, κοιτάζοντας δὲν κοιτάζουν,

τὰ θαύματα τοῦ Θεοῦ μ’ αἴσθηση νοερὴ

ἀδύνατο κι αὐτὰ νὰ καταλάβουν, ἔξω ἀπ’ τὸν κόσμο βρίσκονται,

ἢ μᾶλλον: στὸν κόσμο σὰν νεκροὶ προτοῦ πεθάνουν,

πρὶν ἀπ’ τὴν ἔξοδο στὰ ἔγκατα τοῦ ἅδη ἔχουν κλειστεῖ…

Σὰ νἆ ταν ἔνδυμα, ἔχουν ντυθεῖ τὸ σκοτάδι :

στὴν αἴσθηση μέσα, ἀναίσθητοι, στὸ μέσο τῆς ζωῆς νεκροί.

 

Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος

 

Ὕμνος ΛΒ’, στ. 24-30

 

Πηγή: https://enromiosini.gr/arthrografia/nekroi-ap-ola-exo/

Αισιοδοξία σημαίνει ευτυχία, ενώ απαισιοδοξία σημαίνει δυστυχία

Μελαγχολικοί, χλωμοί, συντετριμμένοι άνθρωποι περπατούν. Η χαρά μας είναι μισή λύπη. Το χαμόγελο μας δεν μοιάζει με το χρυσαφένιο φως του ηλίου, αλλά με το χλωμό, μελαγχολικό φως του φεγγαριού. Οι πολλοί είναι συνηθισμένοι στην κλειστή ζωή του δωματίου. Η διασκέδασή μας φθάνει στα όρια της αμαρτίας. Εξαιτίας της αγωγής και της διαπαιδαγώγησής μας, ολόκληρη η χώρα μας είναι «παράλυτη». Σ’ αυτό οφείλεται η απαισιοδοξία μας, η μελαγχολία και η θλίψη μας, η έλλειψη χαράς. Το μεγαλύτερο μέρος της μελαγχολίας μας προέρχεται από τις εσωτερικές συνθήκες που επικρατούν στα σχολεία, στην εκκλησία, στην οικογενειακή και στη δημόσια ζωή. Σπάνιο να βρει κανείς ένα παράλυτο που να είναι αισιόδοξος.

 

Πολλοί νομίζουν ότι έτσι απλά κάποιος είναι αισιόδοξος και κάποιος απαισιόδοξος. Δεν είναι όμως έτσι. Αισιοδοξία σημαίνει ευτυχία, ενώ απαισιοδοξία σημαίνει δυστυχία. Μεγαλύτερη ευτυχία για έναν άνθρωπο δεν είναι η υγεία, ο πλούτος, οι φίλοι και η δόξα. Η μεγαλύτερη ευτυχία για έναν άνθρωπο είναι να έχει αισιοδοξία. Ούτε μεγαλύτερη δυστυχία για έναν άνθρωπο είναι η αρρώστια, η φτώχεια, η μοναξιά, η εγκατάλειψη, η αδικία, η οποιαδήποτε δυσκολία και απώλεια. Η μεγαλύτερη δυστυχία για έναν άνθρωπο είναι να είναι απαισιόδοξος, γιατί ενώ η αισιοδοξία αποτελεί ύμνο της ζωής, η απαισιοδοξία αποτελεί ύμνο στον θάνατο.

 

Απόσπασμα από την ομιλία του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς Επισκόπου Αχρίδος, «Να είμαστε αισιόδοξοι ό,τι και αν συμβαίνει»

Εάν δεν γκρέμιζα το παν, δεν θα μπορούσα να οικοδομήσω τον εαυτό μου

Επαναστατώ και γκρεμίζω όλα εκείνα που συνήθισα και έζησα για πολλά χρόνια. Προσπαθώ να ξεχάσω την προ Χριστού εποχή μου, τότε που βάδιζα δίχως προσανατολισμό, δίχως νόημα, δίχως όραμα, δίχως ευαισθησία, δούλος των αισθήσεων και των παθών μου, αγνοώντας το λόγο του Θεού, χωρίς συγκίνηση, χωρίς αναστολές, χωρίς φως μέσα στο σκοτεινό υπόγειο. Και τώρα χτίζω. Έχω μπροστά μου πολλή δουλειά για να φτάσει η οικοδομή μέχρι την οροφή. Έχω σωρούς από μπάζα που θέλουν μετακίνηση. Χτίζω και ξαναχτίζω και προσπαθώ συνεχώς. Πέφτω, σηκώνομαι και δοξάζω το Θεό. Υστερώ ακόμα. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω κι εγώ εκείνο που έλεγε ο αββάς Αλώνιος του Γεροντικού: «Εάν δεν γκρέμιζα το παν, δεν θα μπορούσα να οικοδομήσω τον εαυτό μου».

 

Από το βιβλίο Πρεσβ. Διονύσιου Τάτση, « Θέλω πέντε λόγους Λαλήσαι»

Η νοητή ακτίνα που φωτίζει

Ό,τι διαβάζεις στις θείες Γραφές, πρόσεξε να διακρίνεις το σκοπό των λόγων, για να εμβαθύνεις και να καταλάβεις καλά το βάθος των αγίων νοημάτων. Αυτοί που οδηγούνται από τη θεία χάρη, για να φωτισθούν στη ζωή τους, πάντοτε αισθάνονται κάτι σαν νοητή ακτίνα, που περνάει μέσα από τους στίχους και ξεδιαλύνει το βαθύτερο περιεχόμενο των απλών λόγων, για ν’ αποκτήσει η ψυχή πνευματική σύνεση.

Ο άνθρωπος που διαβάζει σοφούς στίχους, χωρίς να καταλαβαίνει το θαυμάσιο νόημά τους, έχει και την καρδιά του απογυμνωμένη, και σβήνει την αγία δύναμη των λόγων των Γραφών, που χαρίζει στην καρδιά γλυκύτατη γεύση.

 

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Αγώνας με τα πάθη

Ή γνώση είναι σαν ένα μι­κρό νησάκι στον ωκεανό της ανθρωπινής υπάρξεως. Για μια στιγμή το πλημμυρίζει κάποιο πάθος με τα οργισμένα του κύματα. Τότε είναι πού ό άνθρωπος κα­τανοεί πόσο λίγο έχει εμπεδώσει, έχει εμβαθύνει, έχει ριζώσει την γνώση του στον Κύριο και Χριστό. Για παράδειγμα το πάθος του θύμου, προς στιγμήν θολώ­νει αυτή την ελάχιστη γνώση μέσα στον άνθρωπο, το ίδιο και το πάθος της φιλαργυρίας, της φιληδονίας, του φθόνου, της γαστριμαργίας. Ποιό είναι το καινό στους Αγίους; Το ότι διεύρυναν αυτή τους την γνώ­ση, την εμβάθυναν και την ρίζωσαν στον Χριστό. Έτσι, δεν μπορεί να τούς καταπιεί το πάθος, μπορεί μο­νάχα να τούς πειράξει. Βρίσκονται σε μια συνεχή νήψη ψυχής και καρδίας και γι’ αυτό ποτέ δεν έχουν α­νάπαυση στον αγώνα τους.

 

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Δεν χρειάζεται μόνο υπομονή, χρειάζεται μακροθυμία

Εάν θα εφαρμόζαμε αυτά που διδάσκουμε τους άλλους, θα ήμασταν άγιοι! Εγώ δίδασκα τους άλλους να έχουν υπομονή στις θλίψεις και στον πόνο. Τώρα που πονάω βλέπω ότι δεν έχω υπομονή. Δεν χρειάζεται μόνο υπομονή, χρειάζεται μακροθυμία

 

Γέροντας Παΐσιος Ολάρου

 

Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/2021/10/blog-post_767.html

Σαν έρθει το Άγιο Πνεύμα στην ψυχή…

 

Αδελφοί μου, πέφτω στα γόνατα και σας παρακαλώ, πιστεύετε στον Θεό, πιστεύετε πως υπάρχει το Άγιο Πνεύμα, που μαρτυρεί για τον Θεό σ’ όλες τις Εκκλησίες μας, αλλά και στην ψυχή μου.

Το Άγιο Πνεύμα είναι αγάπη και η αγάπη αυτή πλημμυρίζει όλες τις ψυχές των ουρανοπολιτών αγίων. Και το ίδιο Άγιο Πνεύμα είναι στη γη, στις ψυχές όσων αγαπούν τον Θεό. Εν Πνεύματι Αγίω οι ουρανοί βλέπουν τη γη, ακούνε τις προσευχές μας και τις προσκομίζουν στον Θεό.

Ζούμε στη γη και δεν βλέπουμε τον Θεό, δεν μπορούμε να Τον δούμε. Αλλά σαν έρθει το Άγιο Πνεύμα στην ψυχή, τότε θα δούμε τον Θεό, όπως Τον είδε ο άγιος Στέφανος (Πράξ. 7:55-56). Η ψυχή και ο νους αναγνωρίζουν αμέσως με το Άγιο Πνεύμα ότι Αυτός είναι ο Κύριος. Έτσι ο άγιος Συμεών ο Θεοδόχος, με το Άγιο Πνεύμα, αναγνώρισε στο μικρό βρέφος τον Κύριο (Λουκ. 2:25-32). Έτσι και ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, με το Άγιο Πνεύμα επίσης, αναγνώρισε τον Κύριο και Τον υπέδειξε στους ανθρώπους. και στον ουρανό και στη γη, ο Θεός γνωρίζεται μόνο με το Άγιο Πνεύμα, όχι με την επιστήμη. και τα παιδιά που δεν σπούδασαν καθόλου, γνωρίζουν τον Κύριο με το Άγιο Πνεύμα. Χωρίς το Άγιο Πνεύμα κανείς δεν μπορεί να γνωρίσει τον Θεό και πόσο πολύ μας αγαπάει. Ακόμα κι αν διαβάζουμε πως μας αγάπησε και έπαθε από αγάπη για μας, σκεφτόμαστε γι' αυτά μόνο με το νου, αλλά δεν καταλαβαίνουμε όπως πρέπει, με την ψυχή, την αγάπη του Χριστού. Όταν όμως μας διδάξει, τότε γνωρίζουμε με ενάργεια και αισθητά την αγάπη τότε γινόμαστε όμοιοι με τον Κύριο.

 

Άγιος Σιλουανός

Όταν οι άνθρωποι μας περιγελούν και δεν μας αγαπούν…

Στην εποχή μας οι κοσμικοί άνθρωποι εμάς τους χριστιανούς μας λογαριάζουν ανόητους και βλάκες. Δεν απόδεχονται την ορθόδοξη χριστιανική μας πίστη ή τους εκκλησιαστικούς κανόνες και τα έθιμά μας. Ότι εμείς θεωρούμε άγιο και ιερό, εκείνοι το περιφρονούν. Από πιστούς που αναγκάζονται να ζουν σε εχθρικό περιβάλλον ακούς συχνά πόσο δύσκολο είναι να υφίστασαι συνεχείς κοροϊδίες και εμπαιγμούς. Τέτοια συμπεριφορά πρέπει να τη λογαριάζεις για τιμή. “Εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν ὀνόματι Χριστοῦ, μακάριοι, ὅτι τὸ τῆς δόξης καὶ δυνάμεως καὶ τὸ τοῦ Θεοῦ Πνεῦμα ἐφ᾿ ὑμᾶς ἀναπαύεται” (Α’ Πέτρου 4,14).

Όταν οι άνθρωποι μας περιγελούν και δεν μας αγαπούν σημαίνει πως εμείς  δεν ανήκουμε σ΄αυτόν τον κόσμο. Τέτοια συμπεριφορά δεν πρέπει να μας θλίβει ή να μας ταράζει.

 

Στάρετς Νίκωνος, «Μικρή Ρωσική Κλίμακα»

Η αγάπη θέλει σοφία και σύνεση

Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να αγαπάει τα γέλια και να θέλει να γελοιοποιεί τους άλλους, να μην πιάνεις φιλία. Γιατί θα σε κάνει να συνηθίσεις στην ψυχική ατονία. Σε κείνον που η ζωή του είναι διεφθαρμένη, μη δείχνεις ιλαρό πρόσωπο. Φυλάξου όμως καλά μήπως τον μισήσεις. Και αν θελήσει να μετανοήσει, βοήθησέ τον και φρόντισέ τον, θυσιάζοντας ακόμη και τη ζωή σου, να σωθεί. Εάν όμως είσαι πνευματικά ασθενής, μην τολμήσεις να γίνεις γιατρός του. Μπροστά σε άνθρωπο που έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και έχει την αρρώστια του φθόνου, να προσέχεις πολύ πως θα μιλήσεις. Γιατί ενώ εσύ μιλάς, αυτός εξηγεί μέσα του τα λόγια σου όπως αγαπά, και από τα αγαθά σου λόγια παίρνει αφορμή και σκανδαλίζει τους άλλους. Και αλλάζει το νόημα των λόγων σου μέσα στο μυαλό του σύμφωνα με την πνευματική του αρρώστια. Αν δεις κάποιον να έρχεται και να κατηγορεί τον αδελφό του μπροστά σου, κάνε το πρόσωπό σου σκυθρωπό. Έτσι και το έλεος του Θεού θα έχεις και απ’ αυτόν θα φυλαχθείς.

 

Από το «ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ Από Την Ασκητική Εμπειρία Του Αγίου Αγίου Ισαακ Του Σύρου»

Εκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Η ασκητική της σιωπής

Δεν χρειάζεται πάντα να μιλάς. Δεν είναι ανάγκη κάθε φορά στις προκλήσεις να απαντάς. Πολλές φορές η πιο ηχηρή απάντηση είναι η σιωπή.  Απάντηση καθημερινή είναι η υπομονή σου, το χαμόγελο και η προσευχή σου. Η αταραξία και η γαλήνη σου σε τοπίο φουρτουνιασμένο. Η αισιοδοξία σου κάτω από ένα ουρανό συννεφιασμένο.

Ας προσπαθήσουμε καλέ μου φίλε και εσύ ταλαίπωρε εαυτέ μου, να ζήσουμε την ασκητική της σιωπής. Να γίνουμε σαν το τριαντάφυλλο, που αν και  δεν μιλά, ευωδιάζει δυνατά.

 

Αλέξης Αλεξάνδρου 27/11/19

Θά δοῦμε ἀνθρώπους πνευματικούς νά πλανῶνται, νά πέφτουν.

    Ὅταν ὅμως θέλει νά ζήσει κανείς, ὁπωσδήποτε θά ἀγωνιστεῖ καί θά ἐνδιαφερθεῖ γιά τήν ψυχή του, γιά τήν ἄλλη ζωή θά ἐνδιαφερθεῖ. Θά σκεφτεῖ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, θά σκεφτεῖ τί τοῦ προσφέρει ὁ Θεός, τί πρέπει νά κάνει αὐτός σάν παιδί τοῦ Θεοῦ. Θά κινηθεῖ μέ φιλότιμο, μέ ἀγάπη πρός τόν Θεό, πρός τούς συνανθρώπους, θά ἐργαστεῖ καί ὁπωσδήποτε μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ θά καλλιεργήσει τόν ἐσωτερικό του ἄνθρωπο, τό ἐσωτερικό του χωράφι θά τό τακτοποιήσει.

 

  Αὐτό πού τονίζει ὁ ὅσιος Παΐσιος εἶναι ὅτι εἶναι δύσκολοι οἱ καιροί μας. Ὁ σατανᾶς θά κινηθεῖ «ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν καί τούς ἐκλεκτούς». Θά δοῦμε πολλά, λέγω. Ἤδη βλέπουμε. Θά δοῦμε ἀκόμη περισσότερα. Θά δοῦμε ἀνθρώπους πνευματικούς νά πλανῶνται, νά πέφτουν. Μή μᾶς σκανδαλίζει αὐτό τό πρᾶγμα. Γιατί εἶναι ἡ δύναμη τοῦ διαβόλου. Εἶναι σάν λιοντάρι, ἀπολυμένο, ἀφημένο, πού τσακίζει, κομματιάζει, τρώει. Ἔτσι εἶναι σήμερα ὁ σατανᾶς. Πέφτει ἐπάνω καί ὅ,τι βρεῖ… Μιά πορτούλα λίγο ἀφύλακτη νά βρεῖ, κάνει τήν καταστροφή.

 

  Ἐμεῖς νά προσέχουμε, νά ἀφήσουμε τόν ἑαυτό μας ταπεινά στά χέρια τοῦ Κυρίου, νά θέλουμε νά εἴμαστε δικοί Του, νά μή μᾶς συγκινεῖ ὁ κόσμος καί τα τοῦ κόσμου. Μέσα στόν κόσμο θά εἴμαστε βέβαια. Καί ὅταν λέγω «κόσμος», ἐννοῶ τήν ἁμαρτία. Μέσα στήν κόσμο θά ζοῦμε. Μέσα σέ αὐτήν τήν κοινωνία θά κινούμαστε, θά περάσουμε τά χρόνια μας, ἀλλά νά ζοῦμε σάν Χριστιανοί σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ὅπως θέλει ὁ Θεός!

 

«Ὁμιλίες Γέροντος Γρηγορίου – Β’», (2021) Μεταμόρφωσις Χαλκιδικῆς: Ἱερόν ἡσυχαστήριον «Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος»

 

Πηγή: proskynitis.blogspot.com

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης

-Στην Εκκλησία βρίσκουμε την υγεία, την παρηγοριά, την ελπίδα και τη σωτηρία της ψυχής μας.

 

-Η στενοχώρια είναι η πιο μεγάλη αρρώστια, να τη διώχνετε.

 

-Μην αφήνεις τους λογισμούς να εμφωλεύουν μέσα σου, είναι όφεις. Η αγάπη όλα τα σκεπάζει. Με προσοχή, διάκριση, λεπτότητα και απέναντι στον κόσμο και μεταξύ σας. Αν έχετε κάτι μεταξύ σας, μην το λέτε σε τρίτους. Η προσοχή και η προσευχή όλα τα διορθώνουν, όλα τα κάνουν καλά. Να ζούμε με σωφροσύνη, νηστείες, αποχή σαρκικών επιθυμιών.

 

-Δεν ξέρομε την ημέρα, ουδέ και την ώρα. Γι’ αυτό, επειδή είμαστε προσωρινοί άνθρωποι, ας φροντίζωμε για την ψυχή μας, που είναι πράγμα αθάνατο. Πεθαίνουν οι άνθρωποι, αλλά πώς πεθαίνουν; Πεθαίνομε, αλλά να είμαστε κοντά στον Χριστό. Να αγωνιζόμαστε με προσευχή, με αγάπη.

 

Διδαχές αγίου Ιακώβου του εν Ευβοία

Η μνήμη τιμάται στις 22 Νοεμβρίου

Αν δεν αγαπάς την αλήθεια, θέλεις δεν θέλεις θα παρασυρθείς

Ποιά είναι η αλήθεια; Αλήθεια είναι ακριβώς αυτό που λέμε: ο Χριστός είναι η αλήθεια, τα του Χριστού είναι η αλήθεια, και δεν πρέπει να επηρεάζεσαι από τίποτε. Εάν είσαι πιασμένος εν αλήθεία από τον Χριστό, δεν βαδίζεις προς την καταστροφή, βαδίζεις προς την σωτηρία, και θα βρει τρόπο ο Θεός να σε σώσει ότι κι αν γίνει. Ναι, όσο κι αν σε μπερδέψουν, θα σωθείς. Αν όμως στην κυριολεξία είσαι στον δρόμο αυτό της καταστροφής και δεν αγαπάς την αλήθεια, θέλεις δεν θέλεις θα παρασυρθείς, όσο έξυπνος κι αν νομίζεις ότι είσαι και όσο και αν τα καταφέρνεις, θα παρασυρθείς και θα χαθείς.

 

Απόσπασμα από το βιβλίο “Ο Χριστός κυβερνάει τον κόσμο”, π.Συμεών Κραγιόπουλου

Ἡ Δεομένη Μητέρα

Ἡ Παναγία μας, ὅταν μεσιτεύει πρός τόν Θεόν γιά τούς Χριστιανούς, αὐτή μεσιτεύει πρός τόν Υἱόν της διά τούς υἱούς της. Παρακαλεῖ λοιπόν τόν Θεό μέ τόση παρρησία, ὅση πρέπει νά ἔχη ἡ Μητέρα πρός τόν Υἱόν. Καί παρακαλεῖ γιά τούς χριστιανούς μέ τόση ἀγάπη, ὅση μιά Μάννα γιά τά παιδιά της. Ἀλλά ἡ δική της ἀγάπη καί ἡ παρρησία, εἶναι ἄπειρη. Τί θά ζητοῦσε ποτέ, καί θά λάμβανε ἀπό ἕναν τέτοιο Υἱό; Τί θά ζητούσαμε ἐμεῖς, καί δέν θά λαμβάναμε ἀπό μιά τέτοια Μητέρα;…

 

Ὀρφανοί, πού ἔχετε στερηθεῖ τούς γονεῖς σας· ξένοι, πού χάσατε τήν πατρίδα σας· ἄρρωστοι, θλιμμένοι, σκλαβωμένοι, ἁμαρτωλοί, μή λυπᾶσθε. Ἐσεῖς ἔχετε μητέρα τήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Μητέρα πού σᾶς κυβερνᾶ στήν ὀρφάνια σας, πού σᾶς σκέπει στήν ξενιτειά σας, πού σᾶς τρέφει στήν πτώχεια σας, πού σᾶς δίδει τή γιατρειά στά πάθη, στίς θλίψεις τήν παρηγοριά, στή σκλαβιά τήν ἐλευθερία, στίς ἁμαρτίες τή συγχώρηση. Μή λυπᾶσθε· ἐσεῖς ἔχετε μητέρα τήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ.

Γεωργοί, πού δουλεύετε τή γῆ, τήν Παρθένον νά ἐπικαλεῖσθε, γιά νά ἔχετε εὐλογία καρποφορίας στούς κόπους σας. Νέοι, πού σπουδάζετε στά σχολεῖα, τήν Παρθένον νά ἐπικαλεῖσθε, γιά νά ἔχετε φῶς γνώσεως στή σπουδή σας. Ἱερεῖς καί λαϊκοί, ἄνδρες καί γυναῖκες, τήν Παρθένον νά ἐπικαλεῖσθε σέ ὅλες τίς ἀνάγκες, καί σωματικές καί ψυχικές, γιά νά τήν ἔχετε προστάτη σ’ αὐτή τήν ζωή, παραστάτη ἐν ὥρα θανάτου, μεσίτη ἐν ἡμέρα κρίσεως.

Χριστιανοί, μικροί καί μεγάλοι, ὅσοι λατρεύετε καί προσκυνεῖτε τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, νά τιμᾶτε καί νά εὐλαβεῖσθε τό ὄνομα τῆς Παρθένου Μαρίας, τῆς Μητέρας τοῦ Ἰησοῦ καί δικῆς μας Μητέρας. Ἰησοῦς καί Μαρία ἄς εἶναι τυπωμένα μέσα στήν καρδιά σας· Ἰησοῦς, καί Μαρία ἄς μή λείπη ἀπό τό στόμα σας. Ἰησοῦς καί Μαρία ἄς εἶναι ἡ ἀρχή καί τό τέλος τῶν προσευχῶν σας.

Τό ὄνομα Ἰησοῦς καί Μαρία, ἄς εἶναι τά πρῶτα λόγια τῆς αὐγῆς, τά ὕστερα τῆς ἑσπέρας· μέ τοῦτα νά σφαλίζετε στόν ὕπνο τά μάτια σας, μέ τοῦτα πάλι νά τά ἀνοίγετε στό φῶς· μέ τοῦτα νά μπαίνετε καί βγαίνετε ἀπό τήν Ἐκκλησία, μέ τοῦτα νά ἀρχίζετε καί νά τελειώνετε κάθε ὑπόθεση, γιά νά ἀξιωθῆτε τήν ὥρα, πού μέλλετε νά παραδώσετε τό πνεῦμα, νά ἔχετε ἀπό τό ἕνα μέρος τόν Ἰησοῦ καί ἀπό τό ἄλλο τήν Μαρία, καί μαζί μέ τόν Ἰησοῦ, καί τήν Μαρία, νά συνδοξάζεσθε στήν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν».

 

Ἠλίας Μηνιάτης

 

Πηγή: www.imaik.gr

Μην ψάχνετε φίλους ανάμεσα στους ανθρώπους, αναζητήστε τους στον ουρανό

Θυμηθείτε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αδύναμοι και είναι άδικοι. Μάθε να συγχωρείς, να μην προσβάλεις. Είναι καλύτερα να απομακρυνθείτε από το να βλάψετε - με την βία δεν θα είστε καλοί ... Μην ψάχνετε φίλους ανάμεσα στους ανθρώπους. Αναζητήστε τους στον ουρανό - μεταξύ των αγίων. Ποτέ δεν θα σας αφήσουν ούτε θα σας προδώσουν.

 

Στάρετς Νικόλαος Γκουριάνοφ

Μικρά και ωφέλιμα

 

Μερικοί καταβάλλουν πολλή φροντίδα για την είσοδο των φαγητών στο στόμα, δείχνουν όμως αμέλεια για την έξοδο των λόγων από το στόμα!

 Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής

 

Όποιος δεν κατορθώνει να συγκρατεί τη γλώσσα του όταν θυμώνει, είναι ανίκανος να συγκρατήσει και όλα τα άλλα πάθη.

Αββάς Υπερέχιος

 

Γιατί ζητάς να σ' επαινέσουν οι άλλοι για ένα καλό σου έργο; Το καλό παραμένει πάντα καλό έστω κι αν κανείς δεν το επαινεί. Το κακό παραμένει κακό έστω κι αν κανείς δεν το κατηγορεί.

Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ

 

Άθλιος είναι ο άνθρωπος, που με τα έργα του προτίμησε το σώμα από την ψυχή και τον κόσμο από τον Θεό.

Άγιος Θαλάσσιος ο Λύβιος

Δεν γίνονται όλοι όσοι νηστεύουν άγιοι. Όμως δεν υπάρχει Άγιος που δεν νηστεύει.

Έχω βαρεθεί να διαβάζω ανθρώπους που δεν νηστεύουν να κουνάνε το δάχτυλο για το νόημα της πραγματικής νηστείας. Σαφώς η νηστεία αφορά το σώμα και είναι σημαντική. Μάς θέτει στην διαδικασία να επιβληθούμε πρώτα στο ένστικτο που μάς λέει "φάε" και που ουσιαστικά είναι primordial.

 Όταν αυτό το ένστικτο έχει χαλιναγωγηθεί, τότε ΚΑΙ μόνο τότε, ο άνθρωπος μπορεί, αποκλειστικά σε συνδυασμό με την προσευχή, την ταπείνωση και τη μετανοία, να προχωρήσει στο πνευματικό στάδιο που τόσο πολύ μάς διαφημίζετε εσείς οι υπεράνω. Ασφαλώς η ανέλιξη αυτή δεν είναι σίγουρη για όλους. Δεν γίνονται όλοι όσοι νηστεύουν άγιοι. Όμως δεν υπάρχει Άγιος που δεν νηστεύει. Ακόμη και ο Χριστός νήστεψε.

Αυτός που νηστεύει, αποδέχεται την αδυναμία του και μπαίνει στη διαδικασία να βάλει, έστω, αυτό το χαλινάρι στον εαυτό του. Παραδεχτείτε λοιπόν ότι θέλετε να μην νηστεύετε και θέλετε να τρώτε. Η ειλικρίνεια είναι πάντα εκτιμητέα και μάς προφυλάσσει από την φιλαυτία και την κατάκριση.

Από Αλεξία Χατζή στο Facebook

 

Πηγή: ixthis3.blogspot.com

Η ζωή Του, ζωή μας

Το ζήτούμενο δεν είναι να μας πάνε καλά τα πράγματα, αλλά εμείς να πάμε στον Θεό...Να Τον συναντήσουμε, να Τον αγαπήσουμε, να Τον κοινωνήσουμε.Να γίνει η ζωή Του, ζωή μας.

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου

Σχετικά με την εποχή μας

Επαναλαμβάνω στον εαυτό μου και σε εσάς, ο Κύριος μας έστειλε σε αυτήν την εποχή και μας έθεσε καθήκοντα που πρέπει να φέρει εις πέρας ο καθένας μας, τόσο στην οικογένειά του, όσο και στην κοινωνία, και στην Εκκλησία και σε όλη την ανθρωπότητα.

Το αν θα εκτελέσουμε αυτά τα καθήκοντα, επαναλαμβάνω και λέω ξανά, με την καλύτερη δύναμη που μας έχει δώσει ο Θεός, και με την καλύτερη θέληση, αυτό εξαρτάται από εμάς. Λέμε συχνά στον εαυτό μας: αν γεννιόμασταν σε μια πιο ευτυχισμένη και καλύτερη εποχή, θα ήμασταν και εμείς καλύτεροι. Αυτό είναι απλώς μια δικαιολογία! Ο Θεός μας έδωσε τη δύναμη, όταν μας τοποθέτησε σε αυτόν τον χρόνο που χρειαζόμαστε, με τη χάρη Του, να υπομείνουμε, να αντισταθούμε και να ολοκληρώσουμε τα καθήκοντά μας.

Αν σπαταλάμε την ενέργειά μας σε άχρηστα πράγματα, δεν θα την έχουμε για το πιο σημαντικό. Και επιπλέον, ζώντας αντίθετα με αυτό που ορίζει ο Θεός, δεν θα θέλουμε να ακολουθήσουμε μετά τον δρόμο Του. Και θα πάμε προς την αντίθετη κατεύθυνση και θα αξίζουμε τα αιώνια βάσανα. Ή την ευδαιμονία της Βασιλείας των Ουρανών – «την οποία οφθαλμός δεν είδε, αυτί δεν άκουσε, και ανθρώπινη καρδιά δεν ανέβηκε, αυτό που ο Θεός ετοίμασε για εκείνους που τον αγαπούν» (Α’ Κορ. 2, 9), ή αιώνια μαρτύριο « ὅπου ὁ σκώληξ αὐτῶν οὐ τελευτᾷ καὶ τὸ πῦρ οὐ σβέννυται.» (Μκ. 9, 44).

 

Άγιος Πατριάρχης Παύλος της Σερβίας

 

Η μνήμη του τιμάται στις 15 Νοεμβρίου.

 

Πηγή:iconandlight.wordpress.com

Θα έχεις τη δική σου ζωή

Ο Βλάντικα Ιωάννης (σημ.: Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς) μας έδωσε το παράδειγμα να ατενίζουμε συνεχώς υψηλά, να σκεφτόμαστε αδιάκοπα τα υψηλότερα πράγματα. Στο τέλος, όσο περισσότερο εμβαθύνεις σε αυτό, τόσο περισσότερο βλέπεις ότι δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα. Εάν είσαι ορθόδοξος χριστιανός, μπορείς να κάνεις αυτό και να σε αποκαλούν οι άνθρωποι τρελό ή και να λένε ότι είσαι λίγο ευέξαπτος ή άλλα παρεμφερή. Όμως, παρ΄όλα αυτά, θα έχεις τη δική σου ζωή- την οποία εσύ οδήγεις προς τον ουρανό.

 

π.Σεραφείμ Ρόουζ, “Η ζωή και τα έργα του” – Τόμος Β΄

Ὁ Θεός δέν φωτίζει ἄλλον περισσότερο καί ἄλλον λιγότερο. Φωτίζει ὅλους τό ἴδιο!

Είναι σαν τις ακτίνες του ηλίου, που μας φωτίζουν όλους το ίδιο…

Το πρόβλημα λοιπόν βρίσκεται σε εμάς, κατά πόσο εμείς είμαστε δεκτικοί φωτισμού! Και αυτό εξαρτάται από την πίστη μας και την ζωή που κάνουμε…

Γι’ αυτό οι άνθρωποι, αν και ”κολυμπάνε” μέσα στη Χάρη του Θεού, που είναι πανταχού παρών, δεν νοιώθουν όλοι τη Χάρη. Διότι άλλοι δεν πιστεύουν στον Θεό και άλλοι που Τον πιστεύουν δεν διάγουν Ορθόδοξα.

Όσοι δεν νιώθουν τη Χάρη του Θεού είναι ταλαίπωροι… Και ο πιο ταλαίπωρος όλων είναι ο διάβολος που δεν βιώνει καθόλου Χάρη Αγίου Πνεύματος!

Ο άνθρωπος μπορεί να καταλάβει, από το εάν και κατά πόσο βιώνει τη Χάρη του Θεού μέσα του, από την πνευματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Όλοι οι βαπτισμένοι μεταφέρουν μέσα τους τη Χάρη λίγο ή πολύ, η οποία κατά την προσευχή γίνεται αισθητή και παρηγορεί τον άνθρωπο.

 

+Δημήτρης Παναγόπουλος, Ιεροκήρυκας

 

Πηγή: proskynitis.blogspot.com

Ἂς ἀποφεύγουμε ὅσους μᾶς βλάπτουν

Ἂς ἀποφεύγουμε ὅσους μᾶς βλάπτουν, ἔστω κι ἂν εἶναι φίλοι ἢ γιὰ ὁποιοδήποτε λόγο ἀπαραίτητοι. Σὰν πρότυπα νὰ ἔχουμε αὐτοὺς ποὺ ἀσκοῦν τὴν ἀρετή. Φίλος ἄμυαλος καὶ ἐπιπόλαιος εἶναι πηγὴ βλάβης, ἐνῷ ἡ συναναστροφὴ μὲ συνετοὺς εἶναι πηγὴ γλυκύτητας. Τσακίζει τὴν καρδιὰ ἡ συντροφιὰ μὲ ἀσύνετους. Καλύτερα νὰ κατοικήσεις μαζὶ μὲ θηρία, παρὰ μὲ ἀνθρώπους κακότροπους. Κάθισε μαζὶ μὲ γύπες, παρὰ μὲ πλεονέκτη καὶ ἀχόρταγο. Γίνε φίλος μὲ φονιά, παρὰ μὲ φιλόνικο. Κάθισε ἀνάμεσα σὲ λεπρούς, παρὰ ἀνάμεσα σὲ ὑπερήφανους.

 

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Πηγή: /orthodoxhporeiakaizwh.blogspot.com

Η σοφή παιδαγωγία του Θεού

Δεν θα παραλείψω ν’ αναφέρω και μιαν άλλη σοφή αλλά και συνηθισμένη παιδαγωγία του Θεού: Όταν αντιμετωπίζουμε πειρασμούς και δυσκολίες, δεν επεμβαίνει αμέσως για να μας βοηθήσει, αλλά πρώτα μας αφήνει να ταλαιπωρηθούμε κάμποσο καιρό κι ύστερα κάνει το θαύμα Του.

Γιατί το κάνει αυτό; Για να μας προφυλάξει από την αγνωμοσύνη και την αχαριστία. Συνήθως εμείς οι άνθρωποι, μόλις περάσουν οι συμφορές, ξεχνάμε και την πίκρα τους και το Θεό, που μας λυτρώνει απ’ αυτές. Πολλές φορές, πάλι, νομίζουμε ότι μόνοι μας κατορθώσαμε ν’ απαλλαγούμε από τα όποια δεινά μας βρήκαν. Γι’ αυτό, λοιπόν, επιτρέπει ο Θεός να μας τσακίσουν πρώτα οι δοκιμασίες, κι ύστερα έρχεται να μας σώσει.

Όταν, λ.χ., οι Φιλισταίοι απειλούσαν τους Ισραηλίτες και ο Γολιάθ τους φοβέριζε, ο Θεός σχεδίασε να οδηγήσει στην αναμέτρηση το Δαβίδ και να τον αναδείξει νικητή. Δεν πραγματοποίησε, όμως, εξαρχής το σχέδιό Του. Άφησε πρώτα να περάσουν σαράντα ολόκληρες μέρες.

Στο διάστημα αυτό ο αλλόφυλος γίγαντας έβριζε, περιγελούσε και προκαλούσε τους Εβραίους, που είχαν λιώσει από το φόβο. Κανένας δεν τολμούσε να τα βάλει με τον τρομερό αντίπαλο. Όλοι απελπίστηκαν για τη σωτηρία τους. Και τότε μόνο, όταν πια κατάλαβαν την αδυναμία τους και πίστεψαν ότι χάνονται, ο Θεός χάρισε στον Δαβίδ τη θαυμαστή κι ανέλπιστη εκείνη νίκη. Ο υπερφίαλος Γολιάθ σκοτώθηκε και οι Φιλισταίοι ντροπιάστηκαν.

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Πηγή: koinoniaorthodoxias.org

Η ζωή μας είναι ένα θαυμαστό μυστήριο

Η ζωή μας ολόκληρη είναι ένα θαυμαστό μυστήριο που μόνο ο Θεός γνωρίζει. Η ζωή μας δεν είναι μια τυχαία αλυσίδα γεγονότων. Όλα τα κυβερνάει και τα καθοδηγεί η θεία πρόνοια. Εμείς βέβαια δεν μπορούμε να καταλάβουμε το νόημα που έχουν τα περιστατικά που μας τυχαίνουν. Είναι σα να βρίσκονται μπροστά μας διάφορα κουτιά, μα εμείς δεν έχουμε τα κλειδιά για να τ΄ανοίξουμε. Κάποτε υπήρχαν άγιοι άνθρωποι που μπορούσαν να τ΄ανοίξουν.

 

Στάρετς Βαρσανουφίου, “Μικρή Ρωσική Κλίμακα”- Εκδόσεις Πέτρου Μπότση