Μην έρχεσαι, Κύριε…

Ποιος ξέρει εάν στα σπίτια τα γεμάτα γλυκά θα βρεθεί κάποιο ψίχουλο για τον Χριστό;

Και έτσι θα κάνουμε το λάθος και εγώ και εσύ και αυτός. Όπου κι αν πατούσε ο Χριστός, το βάδισμα του θα ζωντάνευε όλη την ιστορία του τόπου εξαρχής. Εάν εγώ τον έμπαζα στο παλάτι και έβλεπα όλα εκείνα που ζωντανεύουν μπροστά στο βλέμμα Του, εγώ θα είχα ντραπεί. Θα είχες ντραπεί και εσύ με τον Χριστό στο ναό, θα είχε ντραπεί και ο τρίτος με τον Χριστό ανάμεσα στους φτωχούς.

Όμως, και εγώ και εσύ και ο τρίτος, εάν βλέπαμε γύρω μας καλά, θα μπορούσαμε να δώσουμε μια απάντηση στον Χριστό: «Απομακρύνσου από μας, Κύριε, αφού δεν έχουμε κτίσει ακόμα σπίτι αντάξιο Σου».

Δεν θα είχαμε βασανιστεί λιγότερο για να απαντήσουμε στο ερώτημα του Χριστού: «Σε ποιους καιρούς να έρθω σε εσάς;» Διότι ποια εποχή υπήρξε χωρίς αίμα, χωρίς αμαρτία, χωρίς ληστές; Και ο ίδιος ο καιρός όπου εμφανίστηκε στη γη δεν ήταν ο καιρός του Χριστού, αλλά ο καιρός του εγκλήματος και του Γολγοθά. Ένα μόνο θα μπορούσαμε να απαντήσουμε στον Χριστό: « Μην έρχεσαι, Κύριε, αφού δεν είναι ακόμα ο καιρός για τον ερχομό Σου.»

 

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Αργά βαδίζει ο Χριστός»