Κυνηγοί θαυμάτων

Ψάχνουμε απεγνωσμένα θαύματα.

Σαν ακούσουμε για ένα υπερφυσικό γεγονός τρέχουμε να δούμε,να ρωτήσουμε, να μαθουμε,να είμαστε παρόντες ώστε μετά να έχουμε να λέμε,να διηγούμαστε καυχόμενοι,για την εικόνα που δάκρυσε, τον άρρωστο που γιατρεύτηκε, τον ετοιμοθάνατο που αναστήθηκε. Γινόμαστε κυνηγοί θαυμάτων που όμως μένουμε στο περίβλημα,στο εξωτερικό,στο εντυπωσιακό πυροτέχνημα και ποτέ δεν μπαίνουμε στην ουσία.

Το θέμα δεν είναι πόσα θαύματα θα δούμε αλλά πόσα θαύματα ζούμε.Αυτά που γεννιούνται μέσα μας. Το μαλάκωμα  της καρδιάς, το άπλωμα της αγκαλιάς. Η συγχώρεση αυτού που μας πλήγωσε, το δάκρυ, η ελπίδα, η ευχή, η της ψυχής προσευχή. Η ωραία αρμονική οικογένεια,το ξήλωμα του ναρκισσισμού,το σπάσιμο του εγωισμού,η ανοχή,η αντοχή και η στις θλίψεις υπομονή.

Τα πιο μεγάλα θαύματα γίνονται με πολλή κόπο, αίμα, ιδρώτα και πόνο. Ας σταματήσουμε λοιπόν το τρέξιμο, κι ας αρχίσουμε το σκάψιμο. Εντός μας. Και όταν αυτό γίνει θα μάθουμε πως στα  πραγματικά θαύματα δεν χρειάζεται να μιλούμε εμείς, μιλάνε αυτά για εμάς.

 

Αλέξης Αλεξάνδρου 23/7/18