Προσωπική πρόσκληση

Να μελετάμε τους βίους των αγίων καλά και συχνά.

Να αγαπάμε τους αγίους.Να τους τιμάμε. Να τους μιμούμαστε. Να ζητάμε τις πρεσβείες τους. Να πιάσουμε φιλία μαζί τους. Να μας συνδράμουν στην ανημπόρια μας. Να μη μας αφήσουν ν’ απογοητευθούμεαπό τις αδυναμίες μας.Είχαν κι εκείνοι πολλές δυσκολίες. Δεν αποθαρρύνθηκαν. Δεν το ᾽βαλαν κάτω ποτέ.

Οι άγιοι υπάρχουν και στη σημερινή εποχή μας.  Ο όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (+1938) έλεγε πως όταν παύσουν να υπάρχουν προσευχόμενοι άνθρωποι πάνω στη γη, θα έλθει η συντέλεια του κόσμου.

Η αγιότητα δεν ανήκει στο μουσείο της Εκκλησίας. Υπάρχει στο παρόν. Η αγιότητα είναι προσωπική πρόσκληση του Θεού στον καθένα.Αυτό αποτελεί αυτό που λέμε πνευματική ζωή.

Πνευματική ζωή δεν σημαίνει κάποια ευχάριστη απασχόληση με τον Θεό, αλλά τη συνεχή έμπρακτη απόδειξη της μεγάλης αγάπης μας προς Αυτόν.

 

+Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης

Οι Άγιοι Απόστολοι

Οι Απόστολοι περιόδευαν τη γη και κήρυτταν στο λαό το λόγο για τον Κύριο και τη Βασιλεία των Ουρανών οι ψυχές τους, όμως, ποθούσαν και διψούσαν να δουν τον αγαπημένο Κύριο, και γι’ αυτό δεν φοβούνταν το θάνατο, αλλά τον συναντούσαν με χαρά· και αν ήθελαν να ζουν στη γη, ήταν μόνο για χάρη του λαού, που τον αγαπούσαν.

Οι Απόστολοι αγαπούσαν τον Κύριο και γι’ αυτό δεν φοβούνταν κανένα πάθημα. Αγαπούσαν τον Κύριο, αγαπούσαν και το λαό, και η αγάπη αυτή έδιωχνε κάθε φόβο από μέσα τους. Δεν φοβούνταν ούτε μαρτύριο ούτε θάνατο, γι’  αυτό ο Κύριος του απέστειλε στον κόσμο να φωτίσουν τους ανθρώπους.

Οι Άγιοι Απόστολοι και όλοι οι Άγιοι ποθούσαν την σωτηρία του λαού και, όταν βρίσκονταν ανάμεσα σ’ ανθρώπους, προσεύχονταν διακαώς γι’ αυτούς. Το Άγιο Πνεύμα τους έδινε τη δύναμη ν’ αγαπούν τον λαό. Κι εμείς, αν δεν αγαπούμε τον αδελφό, δεν θα έχουμε ειρήνη….

Και ως τώρα υπάρχουν μοναχοί που δοκιμάζουν την αγάπη του Θεού και την επιδιώκουν νύχτα και ημέρα, και αυτοί βοηθούν τον κόσμο με την προσευχή και τα συγγράματά τους. Αυτή, όμως, η μέριμνα ανήκει κυρίως στους ποιμένες της Εκκλησίας, στους οποίους δόθηκε τόσο μεγάλη χάρη, ώστε όλος ο κόσμος θα ξαφνιαζόταν, αν μπορούσαν οι άνθρωποι να δουν το μεγαλείο αυτής της χάριτος. Ο Κύριος, όμως, την έκρυψε, για να μην υπερηφανεύοται οι λειτουργοί Του και να σώζονται με την ταπείνωση.

από το βιβλίο: Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, του αρχ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας

30 Ιουνίου , Σύναξη των 12 Αποστόλων

Πηγή:iconandlight.wordpress.com

Όταν η ζωή δεν μπορεί να εκφραστεί

Αυτή η ζωή έχει τέτοιον χαρακτήρα που πολύ συχνά δεν υπάρχουν λόγια να την εκφράσει κανείς, διότι υπερβαίνει κάθε λόγο. Κάποτε, αντί αυτού, ο λόγος έρχεται, αλλά δεν ξέρει κανείς τι είναι καλύτερο, να μιλήσει ή να σιωπήσει. Είμαστε ευτυχείς που ο απόστολος Παύλος δεν σιώπησε, αλλά εξέφρασε την εμπειρία της ζωής του.

 

Αγίου Σωφρονίου Σαχάρωφ, από το βιβλίο “Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας”, Τόμος Ά

 

29 Ιουνίου-Μνήμη πρωτοκορυφαίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου

Τι σημαίνει να σηκώσεις τον σταυρό σου

Αυτό θα πει να λαμβάνεις οικειοθελώς από το χέρι της Θείας Προνοίας κάθε ιαματική πικρία που σου προσφέρεται.

Συμβαίνουν καταστροφές μεγάλες; Μείνε υποτασσόμενος στη βουλή του Θεού καθώς ο Νώε.

Σου ζητείται αυτοθυσία; Πρόσφερέ την με τέτοια πίστη στον Θεό καθώς και ο Αβραάμ ήθελε να προσφέρει ως θυσία τον υιό του.

Χάνεται η περιουσία, πεθαίνουν αιφνιδίως τα τέκνα σου και σε ζώνει αρρώστια βαριά; Υπόφερε τα πάντα με καρτερία και μην απομακρύνεις την καρδιά σου από τον Θεό, καθώς και ο Ιώβ το ίδιο έκανε.

Σε εγκατέλειψαν οι φίλοι και σε περικύκλωσαν όλοι οι εχθροί; Φέρε τα όλα δίχως γογγυσμό, και με την ελπίδα της επικείμενης βοήθειας του Θεού, καθώς το έπρατταν και οι Απόστολοι.

Σε οδηγούν στην απώλεια χάριν του Χριστού; Να ευγνωμονείς τον Θεό για μία τέτοια τιμή, παρόμοια με κείνη των χιλιάδων χριστιανών μαρτύρων, ανδρών και γυναικών.

Σε κάθε εποχή κράζει στους δικούς Του ο Κύριος: Μη φοβάστε!

Καθώς στους μαθητές κατά την ώρα της καταιγίδας, έτσι και σε κάθε βαπτισμένη ψυχή και σε κάθε δοκιμαζόμενο άνθρωπο κράζει: Μη φοβάσαι!

Όταν οι πιστοί δειλιάσουν από τη δύναμη των ανθρώπων, Εκείνος πάλι, όπως άλλοτε στους Αποστόλους, εμφανίζεται και λέει: Μην τους φοβάσθε! «Μη φοβηθείτε από των αποκτενόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι» (Μτ. 10:28).

Όταν οι πιστοί λυγίσουν από τον φόβο μπροστά στα φοβερά φαινόμενα της δυνάμεως του Θεού του Σινά, τότε Εκείνος, ο Ανίκητος Στρατηγός, αντιλαμβάνεται του στρατού Του και τον ενθαρρύνει: «Εγέρθητε και μη φοβήσθε!» (Μτ. 17:6).

Όταν ενσκήψουν όλες οι προφητευμένες φρικαλεότητες στον άθεο αυτό κόσμο και η γη θα συνταράσσεται από τους πολέμους, προβλέποντάς τα όλα Εκείνος, ενθαρρύνει τους στρατιώτες Του λέγοντας: «Οράτε, μη θροείσθε!» (Μτ. 24:6).

Και όταν ο κόσμος όλος εξεγερθεί εναντίον της Εκκλησίας Του, Εκείνος λέει: «Θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιω. 16:33).

Ας αναλάβουμε οικειοθελώς τον σταυρό μας και ας ακολουθήσουμε τον Κύριο, για να αξιωθούμε κατά το έλεος του Θεού να αντικρύσουμε τη Βασιλεία του Θεού, όπου οι άγγελοι μετά των αγίων νύχτα και μέρα δοξάζουν τον Ζώντα Θεό, τον Πατέρα και τον Υιό και το Πνεύμα το Άγιο, Τριάδα ομοούσιο και αχώριστο, νυν και αεί, σε όλους τους καιρούς και στην αιωνιότητα· αμήν.

 

Από το βιβλίο: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Αγιοπνευματικές διδαχές για τον Θεό και τους ανθρώπους. Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη” 2017, σελ. 113, 118, 119.

Πηγή

Ο Θεός μας αφήνει, για να μετανοήσουμε και να σωθούμε και εμείς

Άμα ταπεινωθείς, πονέσεις, άμα χύσεις και δάκρυα, δεν σε αφήνει ο Θεός. Σε περιμαζεύει και σε ευλογεί. Και, όσο χάλια κι αν είσαι, αισθάνεσαι ευτυχισμένος. Αν δεν ενστερνιστούμε αυτό το πνεύμα, δεν ανοίγει ο δρόμος προς τον Θεό. Και ο Θεός το αίμα του έχυσε, σταυρώθηκε, για να ανοίξει αυτός ο δρόμος. Τα πάντα υπέμεινε.

Είναι αδύνατον να είναι κλειστός ο δρόμος, εφόσον ακόμη υπάρχει αυτός ο κόσμος και εφόσον ακόμη δεν έγινε η Δευτέρα Παρουσία για να κριθούμε. Ο Θεός μας αφήνει, για να μετανοήσουμε και να σωθούμε και εμείς.

 

π. Συμεών Κραγιόπουλος, “Μη φοβάσαι μικρό μου ποίμνιο” , από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Η μαρτυρία είναι μαρτύριο

Η μαρτυρία είναι μαρτύριο διαφορετικά δεν είναι μαρτυρία αλλά απλή θέση ή τοποθέτηση.. το να καταθέτεις μια θέση που είναι κάπως μοναχική είναι κάτι σαν το μαρτύριο συνειδήσεως... Η μαρτυρία είναι μαρτύριο διαφορετικά δεν είναι μαρτυρία, η μαρτυρία είναι μαρτύριο συνείδησης.

 

Πηγή:dimpenews.com

Να ησυχάζεις

Να φεύγεις μακριά απ' τον θόρυβο του κόσμου.

Το άγχος και την ταραχή του.

 

Ν'απομακρύνεσαι γοργά

από ανθρώπους κουρασμένους

που σου κρύβουν το γαλάζιο τ'ουρανού.

Το φως και τη χαρά του.

 

Να τρέχεις μακριά απ' ότι και όποιον επιμένει,

να σου κλέβει την ελπίδα της άνοιξης

και την ξεγνοιασιά του καλοκαιριού.

Την πίστη της Ανάστασης,

σ'ένα τοπίο οπου βασιλεύει ο θάνατος.

Της επανάστασης το χαμόγελο,

σ'ένα κόσμο οδύνης.

 

Να φεύγεις,

να σιωπάς,

να ησυχαζεις.

 

Μόνο μη σταματάς ποτέ να αγαπάς

κάθε άνθρωπο,

γιατί η αγάπη είναι το οξυγόνο της ψυχής.

 

Πηγή ζωής να'ναι για πάντα η προσευχή.

Ένα χάδι τρυφερό π'αγκαλιάζει

κάθε μεγάλο και μικρό.

 

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με...

 

Να ησυχάζεις και να Τον φωνάζεις.

Και έτσι σιγά σιγά θα προσκαλείς

τον γλυκό αέρα του παραδείσου

εδώ στη γη.

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου 14/5/18

Ανοιξέ Του την πόρτα της καρδιάς σου, γιά νά μπεί

Επιθυμείς τη σωτηρία της ψυχής σου. Καλό έργο επιθυμείς. Μολονότι η ψυχή μας είναι ό,τι πιό πολύτιμο έχουμε, η σωτηρία της είναι πολύ εύκολη. Γιατί ο μοναδικός Σωτήρας της είναι πανάγαθος, πάνσοφος και παντοδύναμος. Θέλει και μπορεί όλους να μας σώσει, φτάνει να το επιζητήσουμε. Επιζήτηση, επομένως, της σωτηρίας σημαίνει αναζήτηση του Χριστού. 'Αλλά ο Χριστός είναι παντού, όπου είμαστε εμείς, όπου είσαι εσύ.

Ανοιξέ Του την πόρτα της καρδιάς σου, γιά νά μπεί. Του την άνοιξες; Μπήκε. Τόν βρήκες. Και μαζί Του βρήκες τη σωτηρία. Γιατί Εκείνος θα σου τα διδάξει όλα.

 

Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος, από το βιβλίο «Χειραγωγία στην πνευματική ζωή», Ιεράς Μονής Παρακλήτου

Ένα ταξίδι στο πέλαγος της ζωής

Τούτη ή επίγεια ζωή μας είναι πράγματι ένα ταξίδι στο πέλαγος της ζωής, κατά τη διάρκεια του οποίου το καραβάκι μας συναντά πολλών ειδών τρικυμίες και κάθε στιγμή κινδυνεύει να βυθιστεί. Όμως δεν πρέπει να χάνουμε το θάρρος μας, αλλά με τη βοήθεια του Θεού να προσπαθούμε να το περάσουμε για να φθάσουμε μια ήμερα στο γαλήνιο λιμάνι της επουράνιας βασιλείας.

 

Όσιος Ιωάννης Ιεράς Μονής Βάλαμο

Τα πάθη δεν αφήνουν τον εργάτη τους να δεί την αλήθεια

Μερικοί λένε πως η ζωή μας είναι αρκετά σύντομη.

Νομίζουμε, όμως, πως από μόνοι μας συντομεύουμε το χρόνο της ζωής μας από την κατάχρηση, την παράχρηση και την ηθοφθορία.

Αν τη ζωή τη χρησιμοποιήσουμε με σεβασμό, περίσκεψη και φειδώ, είναι σίγουρα αρκετά μεγάλη.

Ο άνθρωπος, γενικά, δεν εκτιμά τον χρόνο, τον αφήνει να κυλά ανεκμετάλλευτα, τον σπαταλά εύκολα, δεν τον αξιοποιεί, δεν τον χρησιμοποιεί χρήσιμα.

Οι άνθρωποι ζούν συχνά ως επιγείως αθάνατοι.

Δεν εξαγοράζουν τον καιρό, παρά το ότι οι ημέρες είναι αρκετά πονηρές.

Ο χρόνος μακραίνει, όσο ο άνθρωπος αυξάνεται πνευματικά, όσο πλησιάζει το βάθος και την ιερότητα του νοήματος της ζωής.

Μερικοί γέρασαν χωρίς να ζήσουν όντας γέροι και νέοι γέρασαν προτού να μεγαλώσουν.Φοβούνται τον θάνατο, παρότι δε γνωρίζουν να ζήσουν.

Χάνουν τη ζωή μέσα από τα χέρια τους, δίχως να τη ζήσουν.

Δεν ξέρουν, ούτε τι είναι ζωή ούτε τι είναι θάνατος ούτε ποιο είναι το ουσιαστικό νόημα της ζωής του ανθρώπου.

Τον θάνατο πιο πολύ τον φοβούνται, όσοι ελέγχονται από τη συνείδησή τους, όσοι δεν βελτίωσαν την πνευματική τους ταυτότητα, όσοι παρασύρθηκαν από τις ηδονές του βίου.

Η πνευματικότητα του ανθρώπου αντιστέκεται ισχυρά στη φθορά και στη βλαπτικότητα, που μπορεί να προκαλέσει ο χρόνος.

Η γαλήνη στην ψυχή του ανθρώπου μπορεί να σκηνώσει μόνιμα, μόνον κατόπιν σκληρού διωγμού της κακίας.

Η εμπιστοσύνη στην θεία πρόνοια θα συνδράμει σημαντικά σ’ αυτή την επίτευξη.

Ο φιλόσοφος Σενέκας λέγει, πως «το θέμα, όμως, δεν είναι ότι έχουμε λίγο χρόνο ζωής, αλλά ότι σπαταλάμε μεγάλο μέρος του».

Αν ο άνθρωπος παρασυρθεί στο κυνηγητό της ηδονής, της πολυτέλειας, της δόξας και της ευδαιμονίας, δεν θα καταλάβει πως πέρασε μία ολόκληρη ζωή.

Η ακόρεστη φιλοχρηματία, η μέθη, η οκνηρία, η φιλοδοξία, η απληστία, η ραδιουργία ταλαιπωρούν πολύ τον εραστή τους.

Τα πάθη δεν αφήνουν τον εργάτη τους να δεί την αλήθεια.

Οι απολαύσεις καθηλώνουν τον άνθρωπο χαμηλά και δεν τον αφήνουν να ανυψωθεί από τα γήινα.

Πολλοί θαυμάζουν τους πλούσιους, δεν γνωρίζουν όμως, τι φουρτουνιασμένες θάλασσες κουβαλούν μέσα τους.

 

Μονάχου Μωυσέως Αγιορείτου

Πηγή:https://proskynitis.blogspot.com

Ακουμπήστε την ελπίδα σας όλη στην Ημέρα που, όταν ξημερώνει, δεν βραδιάζει

Μη στηρίζετε την ελπίδα σας στην αυριανή ημέρα ότι θα ρίξει δυνατότερο φως στον λανθασμένο δρόμο σας. Γιατί η αυριανή ημέρα είναι μια καινούργια στροφή του δρόμου σας μονάχα και ένα καινούριο αίνιγμα.

Μην ελπίζετε στις ημέρες, γιατί οι ημέρες είναι γέννημα της φαντασίας σας. Αλλά ακουμπήστε την ελπίδα σας όλη στην Ημέρα που, όταν ξημερώνει, δεν βραδιάζει.

 

Κύριε, Κύριε μου, τρισήλιε Θεότητά μου, ποιός θα καταφέρει να φθάσει σε Εσένα;

 

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, από το βιβλίο “ Προσευχές στη λίμνη”

Όλοι να ξέρουμε ότι είμαστε άρρωστοι

Ένας ο οποίος δουλεύει την ζωή του εν Χριστώ, αυτός ξέρει ότι είναι αμαρτωλός. Ο άλλος ο κοσμικός πιστεύει ότι είναι καλός άνθρωπος, ότι δεν έχει αμαρτίες, ότι ούτε η εξομολόγηση του χρειάζεται, ότι οι άλλοι είναι κακοί. Αυτή είναι η διαφορά ενός Χριστιανού και ενός, ο οποίος δεν έχει γνωρίσει τον Κύριο. Αλλά και οι δύο είναι αμαρτωλοί. Άλλο το ότι ο ένας πνέει τα λοίσθια, είναι βαριά άρρωστος, πεθαίνει μεν, αλλά είναι άρρωστος και αυτός. Δεν έχει σημασία, άρρωστος είναι.

Έτσι νομίζω είμαστε. Έτσι νομίζω ότι είναι οι σχέσεις των ανθρώπων.Όλοι είμαστε άρρωστοι. Ένας είναι λίγο γριππωμένος, άλλος έχει μεγαλύτερη αρρώστια, πιο βαρειά, άλλος ακόμη πιο βαρειά, άλλος είναι παράλυτος στο κρεββάτι, άλλος μισοπεθαμένος. Να, έτσι είμαστε. Αλλά όλοι να ξέρουμε ότι είμαστε άρρωστοι.

 

Από το βιβλίο, Ομιλίες Γέροντος Γρηγορίου Ά

Σιωπή, παράδειγμα και προσευχή

Η πίστη δεν είναι ιδεολογία, με ωραία λόγια για να πείσεις, αλλά προσωπική εμπειρία για να ζήσεις. Το πιο μεγάλο λάθος είναι να μπεις σε συζήτηση με επιχειρήματα και αντιπαραθέσεις με ανθρώπους άγευστους του ουρανού, αδιάφορους κι ανέραστους. Ανθρώπους χωρίς πόθο, ρηχούς και κοντόφθαλμους.

Μην κάνεις αυτό το σφάλμα γιατί και θα σε χλευάσουν και τα πολύτιμα, τα προσωπικά γλυκά μυστικά που ζει η καρδιά σου θα τα χαραμίσεις ανώφελα. Γι' αυτό μας τονίζει ο Χριστός πάνω στο συγκεκριμένο θέμα: «Μη δώσετε τα άγια πράγματα στους σκύλους ούτε να πετάξετε τα μαργαριτάρια στους χοίρους, γιατί αλλιώς, οι χοίροι θα τα καταπατήσουν με τα πόδια τους κι οι σκύλοι θα στραφούν εναντίον σας και θα σας καταξεσκίσουν». (Κατά Ματθαίον 7,6).

Καλύτερη εδώ είναι η σιωπή, το ζωντανό παράδειγμα και κυρίως, η με πόνο προσευχή.

 Φώτισε μας Κύριε, εμάς τα αδύναμα πλάσματα Σου...

© Αλέξης Αλεξάνδρου

Εκείνο που θα συγκινήση περισσότερο τον Θεό την ημέρα της Κρίσεως, είναι η εργασία που έκανε ο καθένας μας στον παλαιό του άνθρωπο!

 

Μεγαλύτερη αξία έχει ένας που απέκτησε αρετές με αγώνα, παρά εκείνος που γεννήθηκε με φυσικές αρετές, ο οποίος θα πρέπη να τις διπλασιάση, για να ακούση το ευ, δούλε αγαθέ…

Διάκριση φυσικά όλοι οι άνθρωποι έχουμε λίγη, αλλά δυστυχώς δεν την χρησιμοποιούμε για τον εαυτό μας, οι περισσότεροι από εμάς, αλλά για τους συνανθρώπους μας (για να μη… διακριθούν) και την μολύνουμε με την κρίση και κατάκριση και την απαίτηση να διορθωθούν οι άλλοι, ενώ θα έπρεπε να έχουμε απαίτηση μόνον από τον εαυτό μας, που δεν αποφασίζει να αγωνιστή στα ζεστά, να κόψη τα πάθη του, να ελευθερωθή η ψυχή του, να πετάξη στον Ουρανό.

Όσοι δεν αποφασίζουν να αρχίσουν αγώνα με φιλότιμο, αλλά κυλάνε την ζωή τους στον αόριστο χρόνο, συνέχεια ζαλισμένοι και αρρωστημένοι ψυχικά και σωματικά θα βρίσκωνται, και τελικά αρχηστεύονται και τα χαρίσματα που τους έδωσε ο Θεός, για τα οποία και θα ζητήση λόγο.

Ο έξυπνος και διακριτικός άνθρωπος αξιοποιεί όχι μόνον τα χαρίσματα που του έδωσε ο Καλός Θεός, και τις καλοσύνες των ανθρώπων για την πνευματική του πρόοδο, αλλά και τις αδικίες, τις περιφρονήσεις κ.λπ. των συνανθρώπων του, τις οποίες και αυτές αποδίδει στην κακία του ανθρωποκτόνου, τον οποίο και αυτόν λυπάται για το πολύ φοβερό του κατάντημα, όπως λυπάται και για το κατάντημα της ψυχής του, και ζητάει το έλεος του Θεού.

Η αυτομεμψία με την αυτοκριτική πολύ βοηθάει για να πέσουν τα λέπια από τα μάτια της ψυχής μας, για να ιδούμε καθαρά.

Την αυτομεμψία οι ευαίσθητοι θα πρέπη να την προσέξουν πολύ, γιατί ο πονηρός προσπαθεί να την κάνη απελπισία (με την υπερευαισθησία). Η αυτομεμψία θα πρέπη να συνοδεύεται πάντα με την ελπίδα στον Θεό. Όταν βλέπη κανείς άγχος σ’ αυτήν την περίπτωση, θα πρέπη να καταλάβη ότι έβαλε την ουρά του το ταγκαλάκι…

Απόσπασμα από το βιβλίο του Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου (νυν οσίου Παϊσίου), «Επιστολές» έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

Πηγή:https://simeiakairwn.wordpress.com

Άφες τον Θεόν να σε κυβερνήσει

 

Δεν είσαι, παιδί μου, εσύ σοφότερος του Θεού. Εάν εσύ βλέπεις μέχρι 200 μέτρα, ο Θεός βλέπει εκατομμύρια μέτρα μακριά. Άφες τον Θεόν να σε κυβερνήσει. Ο Θεός σε αγαπάει πολύ.

 

Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης

 

Εκεί που ''απελπίζεσαι'', σου στέλνει ο Θεός κάτι που δεν το περιμένεις... αρκεί να Τον πιστεύεις και να Τον αγαπάς. Και Εκείνος μας αγαπά και φροντίζει για μας, όπως ο κάθε πατέρας για τα παιδιά του.

 

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Το πνεύμα της εποχής

                

Το πνεύμα που επικρατεί σήμερα είναι αυτό· άνθρωπος πετυχημένος θεωρείται εκείνος ο οποίος βγάζει πολλά χρήματα. Άνθρωπος πετυχημένος θεωρείται εκείνος ο οποίος μεγαλώνει την επιχείρησή του. Άνθρωπος πετυχημένος θεωρείται εκείνος ο οποίος έχει όλες τις σύγχρονες ανέσεις στο σπίτι του. Άνθρωπος πετυχημένος είναι εκείνος ο οποίος φτιάχνει και ξαναφτιάχνει διαμερίσματα, ο οποίος μπορεί και σπουδάζει, ο οποίος μπορεί και παίρνει πολλά πτυχία. Αυτό είναι το πνεύμα της εποχής.

Δεν είναι βέβαια κακό να σπουδάσει κανείς. Μην το πάρετε έτσι. Ούτε είναι κακό να έχει κανείς στο σπίτι του ό,τι χρειάζεται να έχει· αλλά δεν είναι αυτό η ζωή. Δυστυχώς, νομίζουμε ότι αυτό είναι η ζωή. Αυτό το πνεύμα κυριαρχεί σήμερα και έχει κατακλύσει όλες τις καρδιές, όλες τις ψυχές, και μέσα από αυτό το πνεύμα τα βλέπουμε όλα, τα κρίνουμε όλα, τα καταλαβαίνουμε όλα, και έξω από αυτό το πνεύμα δεν μπορούμε να καταλάβουμε τίποτα. Και μπλέξαμε μέσα σ’ αυτή την πλεκτάνη, μέσα σ’ αυτό το οποίο μας πνίγει, μας καταστρέφει, μας οδηγεί στον μηδενισμό.

Δεν βλέπετε; Οι πάντες είναι λαχανιασμένοι, οι πάντες είναι κυριευμένοι από άγχος· κι εκείνοι που έχουν πολλά, κι εκείνοι που έχουν λιγότερα, αλλά θέλουν να αποκτήσουν περισσότερα. Βλέπετε κανέναν άνθρωπο που να μην είναι έτσι; Είναι θανατηφόρο το πνεύμα αυτό, και χρειάζεται οι χριστιανοί να μην αφήσουμε τον εαυτό μας να επηρεασθεί. Οι άλλοι τουλάχιστον δικαιολογούνται, και μπορεί να βρουν κάποιο έλεος από τον Θεό. Εμείς όμως, που υποτίθεται ότι διαβάζουμε το Ευαγγέλιο, ότι γνωρίζουμε την Αγία Γραφή, ότι γνωρίζουμε τη ζωή των Πατέρων, τη ζωή των αγίων, που υποτίθεται ότι τα γνωρίζουμε όλα αυτά, δεν δικαιολογούμαστε να επηρεαζόμαστε τόσο πολύ από το κοσμικό πνεύμα, το πνεύμα της εποχής, και αυτό να μας άγει και να μας φέρει και μέσα εκεί να πνιγόμαστε. Δεν δικαιολογούμαστε. Είναι μωρία αυτό, είναι ανοησία, και μόνο γι’ αυτό ο Θεός θα μας αποδοκιμάσει.

«Δύο και πονηρά εποίησεν ο πρωτότοκος υιός μου Ισραήλ· εμέ εγκατέλιπε, πηγήν ύδατος ζωής, και ώρυξεν εαυτώ φρέαρ συντετριμμένον», λέει ένα τροπάριο του όρθρου της Μεγάλης Παρασκευής, παίρνοντας τα λόγια από την Παλαιά Διαθήκη (Ιερ. 2:13). Είναι το παράπονο του Θεού. «Δύο φοβερά πράγματα», λέει ο Θεός, «έκανε ο Ισραήλ· εγκατέλειψε εμένα, που είμαι η πηγή της ζωής, που είμαι η πηγή του νερού που δίνει ζωή, και τι πήγε και έκανε; Δεν είναι ότι εγκατέλειψε εμένα, αλλά πήγε και άνοιξε «φρέαρ συντετριμμένον», πηγάδι κατεστραμμένο!» Μπορείς να πάρεις νερό από ένα τέτοιο πηγάδι; Μπορείς να κουβαλήσεις νερό με το κόσκινο; Αυτό εννοεί με τη φράση «φρέαρ συντετριμμένον»· άνοιξαν πηγάδι, αλλά αφού είναι κατεστραμμένο, φεύγει το νερό, και ούτε στάλα δεν θα μπορέσεις να πιείς. Ένα τέτοιο πράγμα έπαθε ο άνθρωπος σήμερα, μολονότι φαίνεται ότι το πηγάδι του κόσμου, του κοσμικού αυτού πνεύματος, έχει, και τι δεν έχει! Είναι όμως ένα κατεστραμμένο πηγάδι.

Αφήσαμε λοιπόν το πνεύμα της ζωής, το Πνεύμα του Θεού, την πηγή που είναι ο Θεός, το αφήσαμε αυτό, το οποίο ο Θεός μας το έδωσε πλούσια, και το έχουμε μέσα στην Αγία Γραφή, μέσα στην Εκκλησία, και επηρεασθήκαμε από το πνεύμα της εποχής. Αφήσαμε τον Θεό και όλοι τρέχουμε αγκομαχώντας να βρούμε στο πνεύμα της εποχής τη λύτρωση, την άνεση, την ανάπαυση, τη χαρά.

 

Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, «Ο άνθρωπος του Θεού», Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2002, σελ. 42

Πηγή:https://www.orthodoxoiorizontes.gr

Προσέχετε, μήπως ο Παράδεισος που υπάρχει μέσα σας μετατραπεί σε κόλαση

Δεν θέλω να θλίβεστε και να συγχύζεστε για όσα συμβαίνουν αντίθετα με τη θέληση σας: όσο δίκαιη και αν είναι αυτή.

Μια τέτοια θλίψη μαρτυρεί την ύπαρξη εγωισμού. Προσέχετε τον εγωισμό που κρύβεται κάτω από τη μορφή του δικαιώματος. Προσέχετε και την άκαιρη λύπη που δημιουργείται μετά από ένα δίκαιο έλεγχο.

Η υπερβολική θλίψη για όλα αυτά είναι του πειρασμού. Μία είναι η αληθινή θλίψη. Αυτή που δημιουργείται, όταν γνωρίσουμε καλά την άθλια κατάσταση που βρίσκεται η ψυχή μας. Όλες οι άλλες θλίψεις δεν έχουν καμιά σχέση με τη χάρη του Θεού.

Φροντίζετε να περιφρουρείτε στην καρδιά σας τη χαρά του Αγίου Πνεύματος και να μην επιτρέπετε στον πονηρό να χύνει την πίκρα του. Προσέχετε! Προσέχετε, μήπως ο Παράδεισος που υπάρχει μέσα σας μετατραπεί σε κόλαση.

Άγιος  Νεκτάριος

Πηγή:http://yiorgosthalassis.blogspot.com

Το καθήκον του ανθρώπου

Είναι αλήθεια ότι αυτή η γενιά είναι μπερδεμένη. Το μόνο πρόβλημα με μένα είναι ότι δεν είμαι μπερδεμένος και γνωρίζω πολύ καλά ποιο είναι το καθήκον του ανθρώπου: να λατρεύει το Θεό και τον Υιό Του και να προετοιμάζεται για τη ζωή στον επερχόμενο κόσμο, όχι να ζει άνετα και ευτυχισμένα σ’ αυτόν τον κόσμο εκμεταλλευόμενος τον συνάνθρωπό του και ξεχνώντας το Θεό και τη Βασιλεία Του.

 

Ευγένιος Ρόουζ, μετέπειτα π. Σεραφείμ Ρόουζ

Από το βιβλίο "π.Σεραφείμ Ρόουζ, Η ζωή και τα έργα του, Τόμος Ά"

Πρέπει να ζούμε καρδιακά και όχι εγκεφαλικά

Πρέπει να ζούμε καρδιακά και όχι εγκεφαλικά. Όταν νιώθουμε παντού την παρουσία του Θεού, ο κόσμος δεν μπορεί να διαταράξει την ειρήνη μας. Η αληθινή μας πατρίδα δεν είναι αυτός ο κόσμος, αλλά και δεν χρειάζεται να περιμένουμε την άλλη ζωή για να βρούμε την ειρήνη που πηγάζει από τον Θεό.

Γύρω μας όλα αλλάζουν και τα πράγματα δεν πρόκειται να βελτιωθούν αν οι άνθρωποι δεν επιστρέψουν εν μετανοία στον Θεό. Πρέπει να επικεντρωθούμε όχι σε όλα όσα δεν πάνε καλά, αλλά στο τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουν όσα συμβαίνουν στην καρδιά μας.

 

Γέροντας Τρύφωνας του Βάσον, από το βιβλίο “Μικρά εωθινά”

«Όταν εναποθέτω τα πάντα στον Κύριο, τότε ακόμα και τα δυσκολότερα έργα επιτελούνται με ευκολία»

                 

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Ο Κύριος πήρε πάνω του όλες μας τις οδύνες και τις μέριμνες, και είπε ότι θα μας παράσχει καθετί που χρειαζόμαστε.

Και παρόλα αυτά εμείς κρατιόμαστε τόσο σφιχτά από τις μέριμνές μας, που δεν αφήνουμε το νου και την καρδιά μας, τις οικογένειες και καθένα τριγύρω μας, να βρει ανάπαυση.

Όποτε τα προβλήματα πέφτουν πάνω μου σαν άχθος δυσβάσταχτο κι εγώ προσπαθώ να σηκώσω όλες τις μέριμνες του μοναστηριού και της αδελφότητας μόνος μου, συσσωρεύω μπελάδες σε μένα και την αδελφότητα. Ακόμα και το ευκολότερο έργο επιτελείται με τεράστια δυσκολία. Όταν όμως εναποθέτω τον εαυτό μου, την αδελφότητα και καθετί άλλο στον Κύριο, τότε ακόμα και τα δυσκολότερα έργα επιτελούνται με ευκολία. Δεν υπάρχει πίεση και βασιλεύει ειρήνη στην αδελφότητα…

Μπορούμε να περιφρουρούμε ολόκληρο τον κόσμο περιφρουρώντας την ατμόσφαιρα του παραδείσου μέσα μας, διότι αν χάσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών, δεν θα σώσουμε ούτε τον εαυτό μας ούτε τους άλλους. Εκείνος που έχει μέσα του τη Βασιλεία του Θεού θα τη μεταδώσει ανεπαίσθητα και στους άλλους. Οι άνθρωποι θα ελκύονται από την εντός μας ειρήνη και ζεστασιά˙ θα θέλουν να είναι κοντά μας, και η ατμόσφαιρα του ουρανού θα περάσει σταδιακά και σε κείνους. Σχεδόν δεν είναι καν απαραίτητο να μιλάμε στους ανθρώπους γι’ αυτή. Η ατμόσφαιρα του παραδείσου θα ακτινοβολεί από μέσα μας ακόμα κι όταν σιωπούμε ή μιλάμε για πράγματα καθημερινά. Θα ακτινοβολεί από μέσα μας ακόμα κι αν δεν έχουμε συναίσθηση ότι το κάνει.

Ο Κύριος κάλεσε τον καθένα από μας στην ύπαρξη με ένα συγκεκριμένο στόχο και σχέδιο. Και το παραμικρό χορταράκι αυτού του πλανήτη έχει ένα είδος αποστολής εδώ στη γη. Και πόσο αληθεύει αυτό για τα ανθρώπινα όντα! Ωστόσο, εμείς διαταράσσουμε ενίοτε και εμποδίζουμε το σχέδιο του Θεού. Έχουμε την ελευθερία είτε να αποδεχτούμε το θέλημά Του είτε να το απορρίψουμε˙ ο Θεός που είναι αγάπη, δεν θέλει να άρει αυτή την ελευθερία από μας. Μάς δόθηκε απόλυτη ελευθερία, αλλά εμείς, πάνω στην τρέλα μας, ποθούμε συχνά άχρηστα πράγματα.

ΓΕΡΩΝ ΘΑΔΔΑΙΟΣ, ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Πηγή:yiorgodthalassis.blogspot.com

Ο καθένας εκφράζει με την συμπεριφορά του το περίσσευμα της καρδιάς του

Μα, μπορεί να πει κάποιος, αν ο αδελφός μου έχει άδικο; είναι σωστό να με κάνει ό,τι θέλει;

Βεβαίως. Σωστό και φυσιολογικό είναι, διότι ο άνθρωπος ενεργεί σύμφωνα με τον χαρακτήρα του.

 Όπως η λάμπα φωτίζει, όπως το δάπεδο στηρίζει, όπως ο τοίχος προστατεύει από τον ήλιο ή τον αέρα, έτσι ακριβώς και ο κάθε άνθρωπος ενεργεί ανάλογα με το τι είναι.

Ο νευρικός θα νευριάσει, ο πράος θα σου φερθεί με πραότητα, ο ευγενής θα σου μιλήσει με λεπτότητα, και ο αγενής είναι φυσικό να σου μιλήσει άσχημα.

Όπως στον ευγενή δεν μπορείς να βρεις αγένεια, έτσι και από τον αγενή δεν μπορείς να περιμένεις ευγένεια.

 Ο καθένας εκφράζει με την συμπεριφορά του το περίσσευμα της καρδιάς του. Δεν μπορεί να σου δώσει κάτι άλλο, δεν γίνεται να σου δώσει αυτό που θέλεις εσύ.

Αν κάποιος ξέρει να μιλά μόνον άγρια, σημαίνει πως έτσι είναι ο ψυχικός του κόσμος. Όταν εγώ θέλω να μου συμπεριφέρεσαι ορθά, είναι σα να λέγω στο φως, σταμάτησέ μου τον αέρα, ή στο τραπέζι, βγάλε μου φωνή.

 Ο άνθρωπος εκφράζεται όπως ο πατέρας του, η μάνα του, ανάλογα με το κληρονομικό του, με την ζωή που έχει ζήσει μέχρι τώρα. Όλα αυτά πέφτουν επάνω μου. Αυτό που μπορώ εγώ να κάνω, είναι να δέχομαι τον καθένα όπως είναι, και ιδιαίτερα όταν αντιδρά απέναντί μου, όταν έρχεται εναντίον μου, διότι αυτό μπορεί να με κάνει άγιο.

 

(+) Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Πηγη:melissoules.com

Το πιο όμορφο ταξίδι

 Το πιο όμορφο, το πιο αληθινό ταξίδι

είναι αυτό που κάνουμε σαν βγούμε  απ' τον εαυτό μας.

Από το εγώ μας. Τον εγωισμό μας.

Όταν σβήσουμε  τη μεγάλη ιδέα που έχουμε

για το άτομο μας. Την ψευδαίσθηση της αυτάρκειας μας.

 

Όταν κοιτάξουμε πιο πέρα από αυτό

που βλέπουν τα μάτια.

 

Όταν δούμε αληθινά τον άλλο με κατανόηση, με αγάπη.

Το διπλανό, το φίλο, τον αδερφό μας, τον σύντροφο μας.

 

Όταν πετάξουμε τα δικά μας θέλω για χάρη του άλλου.

Όταν σιωπήσουμε, για να ακούσουμε

τον πόνο του, το πρόβλημά του.

 

Όταν κάνουμε χώρο στην καρδιά μας

για να χωρέσει αυτός που μας πλήγωσε.

 

Το πιο όμορφο ταξίδι είναι ο έρωτας.

Η αναζήτηση του Θεού.

Η συνάντηση με τον Χριστό.

 

Κι αν ακόμα, δεν έχεις ξεκινήσει  ποτέ δεν είναι αργά.

 

Ας κάνουμε τώρα την αρχή.

Εμπρός.

Ξεκινάμε για το δρόμο της αγάπης,

της αυταπάρνησης της θυσίας,

της συγχώρεσης ,της χαράς.

 

Το πιο όμορφο ταξίδι οδηγεί στον ουρανό.

 

Άνοιξε ψυχή μου τα φτερά σου...

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου

Ο άνθρωπος της τεχνολογίας

Αυτός ο πολιτισμός, αφού μας αφαίρεσε τα ρούχα μας, χώρισε τις οικογένειές μας, πήρε το φαγητό από το στόμα μας, τώρα προσπαθεί να αδειάσει την ψυχή. Η τεχνολογική πρόοδος, ως τεχνολογία, δεν έχει τίποτα κακό· αλλά η λανθασμένη χρήση της προκαλεί μεγάλη ζημιά. Η μεγαλύτερη ζημιά είναι ότι απομακρύνει τον Θεό από τον κόσμο, από την κοινωνία. Τι ανάγκη έχει πια τον Θεό ο σύγχρονος άνθρωπος, αν έχει στη διάθεσή του την τεχνολογία;

Αυτή η τεχνολογία δίνει στον άνθρωπο τέτοια αυτοπεποίθηση, ώστε νομίζει ότι αυτός είναι “το άλφα και το ωμέγα”, ότι μπορεί να επικοινωνεί και με το φεγγάρι και με τον ήλιο, δεν έχει ανάγκη πια τον Θεό. Πάνω από τον “άνθρωπο της τεχνολογίας” δεν υπάρχει τίποτα!

 

Απόσπασμα από το βιβλίο του π. Ιουστίνου  Πίρβου «Ζωή Θυσιαζόμενης Αγάπης. Βίος, Διδαχές και Θαύματα»

 

Ο πόνος της αγάπης

Αν έχεις μέσα σου λύπη, για έναν άνθρωπο που για κάποιο λόγο, σωματικά ή ψυχικά, είναι άρρωστος, εκείνη την ημέρα να θεωρείς τον εαυτό σου μάρτυρα και να αισθάνεσαι ότι έπαθες για το Χριστό και ότι αξιώθηκες να τον ομολογήσεις όπως οι ομολογητές. Θυμήσου βέβαια ότι ο Χριστός πέθανε για τους αμαρτωλούς και όχι γι’ αυτούς που πιστεύουν πως είναι δίκαιοι. Κοίτα πόσο σπουδαίο είναι να φέρεσαι έτσι. Μεγάλο πράγμα είναι να λυπάται η καρδιά σου για τους πονηρούς, και να ευεργετείς τους αμαρτωλούς μάλλον παρά τους δικαίους.

 

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Λιγότερη πίστη, μεγαλύτερη στεναχώρια

 

Όσο λιγότερη πίστη έχουμε, τόσο περισσότερη είναι η στεναχώρια μας. Μια από τις σπουδαιότερες ωφέλειες της πίστης είναι η απελευθέρωση του ανθρώπου από τις πολλές στεναχώριες.

Όσο το παιδί γνωρίζει πώς υπάρχει ο πατέρας, που φροντίζει για το σπίτι και για όλες τις δουλειές του σπιτιού, κάθε στεναχώρια του τελειώνει γρήγορα με τραγούδι. Μόλις όμως χαθεί αυτή η αίσθηση, σωπαίνει το τραγούδι! Τότε το παιδί αισθάνεται ορφανό και μόνο, περιτριγυρισμένο από στεναχώριες, αισθάνεται περιτριγυρισμένο από ένα σμήνος σφίγγες.

Όσο περισσότερο ο άνθρωπος προσπαθεί μόνος του, με τις δικές του δυνάμεις να «ξεφορτώσει» τις στεναχώριες του, τόσο περισσότερο μπερδεύεται στα δίχτυα τους.

Η χαρά σβήνει, τα μαλλιά ασπρίζουν, το σώμα «εξατμίζεται», ο θυμός μαζεύεται, μέχρι που ο άνθρωπος καταλήγει σαν μία τσάντα ξηρού δέρματος γεμάτη θυμό, σκυμμένη πάνω από τον τάφο…

 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Άφησε τον Θεόν να κανονίζη την πορεία σου

Άφησε τον Θεόν να κανονίζη την πορεία σου. Αυτός γνωρίζει προτού εσύ ζητήσης κάτι.

Ζήτα λοιπόν να σου δώση μετάνοια, να σου συγχωρήση τις  πτώσεις σου, και για τα υπόλοιπα Εκείνος ξέρει. Αυτός ξέρει και τι ανέμους θα δώση, αν θα σου πάρη την χαρά και θα την κάνη στεναχώρια, αν θα σου πάρη την στεναχώρια και να σου την κάνη χαρά, αν θα σου δώση επιτυχία ή αποτυχία, αν θα σου κόψη τα πάθη ή θα σου τα αφήση, αν θα σου θεραπεύση την αρρώστια και θα σου δώση υγεία, ή αν θα σου πάρη την υγεία και θα σου δώση αρρώστια.

 

Αρχιμανδρίτου Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, Λόγοι Ασκητικοί

Οι δοκιμασίες είναι ωφέλιμες σε όλους ανεξαιρέτως

Οι αγωνιστές δοκιμάζονται, για να αυξήσουν τον πνευματικό τους πλούτο.

Οι χλιαροί, για να αναγκαστούν να προφυλάξουν τον εαυτό τους από εκείνα που τους βλάπτουν.

Οι κοιμισμένοι, για να ξυπνήσουν.

Οι απομακρυσμένοι, για να ξαναπλησιάσουν τον Θεό.

Και οι φίλοι του Θεού, για να μπορέσουν να μπουν με παρρησία στον Παράδεισο, αφού θα έχουν τόσα υπομείνει για τον Θεό.

 

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος