ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ

Μια λύπη στην είδηση
αλλά όχι ξάφνιασμα.
Ένα αίσθημα βουτιάς στο κενό,
κι ένας παγωμένος πρωινός ιδρώτας
με είχαν προειδοποιήσει.

Μια λύπη για τον αποχωρισμό
κι ας είναι προσωρινός.
Μια λύπη γιατί θα μου λείψουν
οι όμορφες κουβέντες σου
που ήταν δροσιά και βάλσαμο
για την ψυχή.

Τα χρόνια πέρασαν...
Το κορμί αδύνατο πια,
μα η καρδιά σαν έτοιμη από καιρό.
Το κορμί δεν άφηνε
τη ψυχή να προσευχηθεί.
Αυτό ήτανε το μαράζι σου.


Και η εγκατάλειψη...
Βλέπεις οι άνθρωποι του κόσμου
δεν σε καταλαβαν.
Μα έσενα σ' έκαιγε ο πόνος,
η αγωνία,η έγνοια
για τους δικούς σου
τους ανθρώπους.
Δηλαδή όλους.
Κι όσο κι αν πληγώθηκες,
κάθε κόμπος ήταν κι ένα όνομα
στο κομποσχοίνι σου.

Άλλωστε τι θα πει μοναχή;
Μοναχή θα πει μόνη.
Αφήνεις τα πάντα,
σε αφήνουν οι πάντες
για να βρεις τον Έναν.
Κι μέσα από Αυτόν
να τους βρεις ξανά όλους.

Αγάπη,αγάπη,αγάπη.

Είναι και η χαρά.
Αυτή η εσωτερική αίσθηση
πως τώρα αναπαύεσαι κοντά Του.
Πως Αυτός που τόσο αγάπησες
θα σε δεχτεί αιώνια
στην αγκαλιά Του.

Είναι η χαρά της Αναστάσεως
σε αυτούς που πιστεύουν
κι αφιερώνονται ολότελα
στην αγάπη Του.

Χαρμολύπη.
Ένας αποχωρισμός
και μια συνάντηση.
Ένας θάνατος
και μια γέννησή στην αιωνιότητα.

Καλό παράδεισο αδερφή...

Αλέξης Αλεξάνδρου 30/5/18