Ένας πολυάσχολος άνθρωπος
του καιρού μας , αποφάσισε κάποτε
να επισκεφθεί έναν σοφό ερημίτη.
Ήθελε να ηρεμήσει λίγο
από το άγχος που τον βασάνιζε.
Και να ζητήσει τις συμβουλές
του γέροντα.
Τον συνάντησε σε μια φτωχική καλύβα.
- Καλημέρα , είπε χαιρετώντας
τον ερημίτη.
Ξέρετε , έκανα πολύ δρόμο
για να έλθω εδώ...
- Κάθισε, τον διέκοψε ο γέροντας.
Άσε με να σου βάλω λίγο τσάι .
- Έχω περάσει πολλά χρόνια
σπουδάζοντας σε Πανεπιστήμια
του εξωτερικού... ,
άρχισε να αυτοσυστήνεται
ο επισκέπτης.
- Ας πιούμε πρώτα λίγο τσάι ,
επέμεινε ο γέροντας.
- Τώρα διευθύνω μια μεγάλη επιχείρηση... ,
συνέχισε να περιαυτολογεί ο ξένος.
– Πιστεύω ότι το τσάι θα σας αρέσει πολύ ,
είπε ο ερημίτης συνεχίζοντας να γεμίζει
την κούπα του επισκέπτη του.
- Μα εσείς την ξεχειλύσατε ,πάτερ•
το τσάι χύνεται απ`έξω !
παρατήρησε ενοχλημένος ο ξένος.
- Κι εσύ μοιάζεις
μ`αυτήν την ξεχειλισμένη κούπα !
απάντησε τότε ο σοφός γέροντας.
Αν δεν αδειάσεις έστω λίγα
από αυτά που κουβαλάς ,
πώς θα αφήσεις να στάξει μέσα σου
κάτι από τα λίγα πράγματα
πού ξέρω.
Πηγή:Βήμα Ορθοδοξίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου