ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ

 

Οὐράνιος, ἀκατάληπτος
καὶ ἀπροσμέτρητος καταιγισμὸς
ἀπὸ ἱερὴ φωτιά.
Στιγμὲς αἰώνιες καὶ μοναδικὲς
στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου.
Πυρωμένες φλόγες σὲ σχῆμα
φωτεινῶν γλωσσῶν
προσδιαγράφουν τὴν πνευματικὴ
πορεία τοῦ κόσμου, διαμοιράζονται
στοὺς ἐκπλήκτους ἱεροὺς ἄνδρας
καὶ ἀναστρέφουν καὶ μεταστρέφουν
ὁλόκληρον τὸν ρυθμὸ
τοῦ ἐσωτερικοῦ τους κόσμου.

Ἡ ψυχή τους ὡραιοποιεῖται.
Τὸ πνεῦμα ἀναπτερώνεται.
Ἡ συνείδησι φωτίζεται.
Ἡ γνῶσι ἁπλώνεται.
Τὸ σῶμα ἐνισχύεται.
Τὸ φρόνημα ἀνανεώνεται.
Ὁ φόβος διαλύεται.
Ὁ θεῖος ζῆλος κορυφώνεται. Ἀνοίγεται διάπλατα ἡ διάνοιά τους
σὲ νέους κόσμους σοφίας καὶ γνώσεως
καὶ οἱ ἁλιεῖς γίνονται θεολόγοι σοφοί.
Ἀνοίγουν τὸ στόμα τους
διὰ νὰ μιλήσουν
καὶ ἡ γλῶσσα τους
συνθέτει νέους φθόγγους, νέες λέξεις.
Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ Ἐλαμῖται
καὶ τόσοι ἄλλοι ἄκουαν
κατάπληκτοι τοὺς ἀποστόλους
νὰ μιλοῦν τὴν δική τους γλῶσσα.
Ἦταν τὸ προανάκρουσμα
τῆς εὐαγγελικῆς ἐπαγγελίας
εἰς «πάντα τὰ ἔθνη».
Τὸ μέγα καὶ ἀνυπέρβλητο θαῦμα
εἶχε γίνει.

Ὁ Παράκλητος, τὸ Πανάγιο
καὶ Θεῖο Πνεῦμα,
τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας
καὶ ὑπερυμνήτου Τριάδος εἶχε ἔλθει
σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόσχεσι τοῦ Κυρίου.

Ἡ Ἐκκλησία εἶχε πλέον ἱδρυθῆ
γιὰ νὰ συνεχίζεται ἀπ' αὐτὴ
καὶ ἐντὸς αὐτῆς
ἡ ἀπολύτρωσι τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Κεφαλὴ καὶ ἀκρογωνιαῖος λίθος της
ὁ Χριστός,
πρῶτοι λίθοι οἰκοδομῆς
οἱ ἔνδοξοι Ἀπόστολοι.

Εὐλογημένα παιδιὰ τοῦ Θεοῦ,
ὅλοι ἐμεῖς.

 

Ἄνθιμος Ρούσσας
(Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης)