ΠΡΟΣ ΑΡΣΗ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΩΝ

Δυστυχώς διαπιστώνω καθημερινά
πως ο λαός μας (και ειδικότερα η νέα γενιά),
είναι πνευματικά απαίδευτος και αυτό
τις περισσότερες φορές
όχι με δική του ευθύνη,
αλλά με ευθύνη της εκκλησίας
που απέχει αρκετά πλέον από το ρόλο της
ως πνευματική μητέρα που δεν απογαλακτίζει
ποτέ το παιδί της
από την πνευματική τροφή.

Τα τελευταία χρόνια, τέτοιες ημέρες,
παρατηρούμε στα social media,
αναρτήσεις του τύπου:
«Το φαγητό δεν έβλαψε ποτέ κανέναν,
φάτε και νηστέψτε την κακία»
ή «χάρισε ένα Πάσχα σε ένα παιδάκι
που πεινάει και μην ξανανηστέψεις ποτέ»
και άλλες ευφάνταστες τέτοιου τύπου
«πνευματώδεις» παροτρύνσεις.

Αυτό συμβαίνει γιατί δυστυχώς
οι περισσότεροι σήμερα δεν παίρνουν
τη νηστεία στα σοβαρά ή αν την παίρνουν,
παρεξηγούν τον πραγματικό
πνευματικό σκοπό της.
Για μερικούς νηστεία σημαίνει
ένα συμβολικό «σταμάτημα» σε κάτι,
για μερικούς άλλους νηστεία
είναι μια προσεκτική
τήρηση των νηστευτικών κανόνων.

Αλλά και στις δυο περιπτώσεις
σπάνια η νηστεία συνδέεται
με την όλη προσπάθεια και σε αυτό
ευθύνεται η άγνοια της διδασκαλίας
της εκκλησίας για αυτήν.
Η οποία τι λέει; Kατά την υπόδειξη
Του Ιδίου Του Χριστού,
(Ο Οποίος σημειωτέον εφάρμοζε νηστεία:
«Nηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα
και νύκτας τεσσαράκοντα,
ύστερον επείνασε»- Ματθ.4,2)
η νηστεία έχει νόημα, μόνο όταν
συνδυάζεται με προσευχή και ελεημοσύνη.
Για το λόγο αυτό, η εκκλησία
με την έναρξη της νηστείας,
δεν μας προσκαλεί μόνο σε εντονότερη
λειτουργική ζωή και εγκράτεια,
αλλά και σε αγαθοεργία.

Προσέξτε όμως: Όχι σε ένα από τα δύο.
Όχι μόνο σε αγαθοεργία και όχι σε νηστεία
ή αντιστρόφως, αλλά σε συνδυασμό των δύο.

Επομένως το επόμενο που πρέπει
να κατανοήσουν όσοι υιοθετούν
και αναπαράγουν τις παραπάνω απόψεις,
είναι το τι πραγματικά σημαίνει νηστεία
για εμάς τους Ορθοδόξους Χριστιανούς.

Σημαίνει προπάντων διάθεση ψυχής.
Δεν αποτελεί απλώς μία συμβολική κίνηση.
Πρόκειται για μία αληθινά πρακτική πρόκληση
που καταφέρνει να μας πείσει
ότι δεν εξαρτόμαστε μόνο
από την υλική τροφή.

Είναι η είσοδός μας
και η συμμετοχή μας
στην εμπειρία του Χριστού,
μέσω της οποίας ελευθερωνόμαστε
από την ολοκληρωτική εξάρτηση
όχι μόνον από την τροφή,
αλλά και από τα πάθη,
την ύλη και τον κόσμο.

Η νηστεία δηλαδή, είναι το μόνο μέσο
με το οποίο ο άνθρωπος επανορθώνει
την αληθινή πνευματική του φύση,
αυτή δηλαδή που κατέστρεψε
καταπατώντας την νηστεία,
όταν ο Αδάμ έφαγε

τον απαγορευμένο καρπό.

Ανέστης Η. Βλάχος

Σχόλιο της φίλης
Petra Petraki (fB)
στη χτεσινή μου ανάρτηση
«Η ΠΙΟ ΚΑΛΗ ΝΗΣΤΕΙΑ»