ΤΑ ΚΕΡΑΚΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΤΑ ΣΟΥ

Δείχνουν πριν πόσα χρόνια
έχεις γεννηθεί.
Ο χρόνος επιταχύνει
απίστευτα γρήγορα.
Σαν ένα όνειρο η ζωή.

Το πρώτο σου κλάμα,
το πρώτο σου γάλα.
Τα πρώτα βήματα,
τα πρώτα χτυπήματα.

Πρώτη μέρα στο σχολείο.
Νηπιαγωγείο,δημοτικό,γυμνάσιο.

Οι νεανικές τρέλες,
οι φίλοι,οι διακοπές.
Και μετά ο στρατός.
Μια εμπειρία αξέχαστη.
Σπουδές,αγωνίες και ξενύχτια
μπροστά σε βιβλία και μπαρ.
Σε απόλυτη σιωπή
και εκκωφαντική μουσική.

Τα ταξίδια,ο έρωτας,ο γάμος.
Το σπίτι,τα παιδιά.
Όπως τα ονειρεύτηκες από πάντα.

Και η ζωή τρέχει μέσα στη ρουτίνα
και τον καθημερινό αγώνα.
Με τα πάνω και τα κάτω.
Τη χαρά και τον πόνο.
Την παρουσία και την προδοσία.

Και τα κεράκια αυξάνονται...

Τελικά σημασία δεν έχει
πόσων χρονών είσαι,
αλλά πόσα χρόνια από αυτά
έζησες πραγματικά.
Πόσες μέρες δεν έζησες
μόνο για σένα.

Πόσες μέρες έκανες
έστω μια καλή πράξη.
Έδωσες μια αγκαλιά.
Είπες ένα σ'αγαπώ.
Μίλησες μέσα απ'την καρδιά σου
στον άνθρωπό σου.
Έκανες κάποιον
να ξεχάσει τον πόνο του
και να γελάσει.
Έδωσες ελπίδα και κουράγιο.
Έκανες μια προσευχή
για τον άρρωστο.
Τον συγγενή σου
μα και τον άγνωστο.

Πόσες μέρες δόξασες το Θεό
με την ίδια τη ζωή σου.
Όχι μόνο με τα λόγια και τα γραπτά
αλλά εκεί που
η πραγματικότητα σπαρταρά.
Πόσες μέρες εμπιστεύτηκες
τον πόνο, την αγωνία
και το αδιέξοδο σου,
στον Χριστό.

Πόσες μέρες σώπασες
για να μην πληγώσεις.
Πόσες στιγμές έδωσες
χωρίς να περιμένεις να πάρεις.

Ο χρόνος κυλά αδίστακτος,
τα κεράκια πλέον δεν χωράνε
στην τούρτα.
Έχουν γίνει ένας αριθμός.
39...

Κι αν νιώθεις πως τίποτε ακόμα
δεν κατόρθωσες,
έχεις την ελπίδα σου σε Αυτόν.

Ελπίζεις στη δική Του αγάπη
και το έλεος Του
και προσμένεις την αιωνιότητα.

Εκεί που δεν θα υπάρχουν
κεράκια να ανάψεις
γιατί δεν θα υπάρχει χρόνος.
Όλα θα είναι στο παρόν.

Όλα θα φωτίζονται
από το φως και τη χαρά Του.

Εσύ,η οικογένεια σου
κι ο κόσμος όλος.

Η ευχή σου...

                                                     Αλέξης Αλεξάνδρου 12/3/18