ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

Απλός και λεπτοκαμωμένος
στεκόταν στην πύλη της μονής.
Κοντούλης,με γένια στα οποία
υπερίσχυε το άσπρο
και με ένα συνηθισμένο μαύρο ράσο.

Ένας προσκυνητής τον πλησίασε.
Αυτός τον αναγνώρισε
με τ'όνομα και το επάγγελμα του
κι ας τον είδε μόνο μια φορα
πριν από χρόνια.

Σε λίγο πρότεινε
στην υπόλοιπη ομάδα
μια ξενάγηση στο κοιμητήριο.
Όλοι ακολούθησαν κατηφορίζοντας
το λιθόστρωτο δρομάκι.

Με πολλή ευλάβεια και κατάνυξη
διηγήθηκε την ιστορία
του απλού πατριάρχη
που έζησε στο μοναστήρι
και ήταν θαμμένος εκεί.

Ακριβώς δίπλα φυλαγμένες
πολλές νεκροκεφαλές
με τα ονόματα τους
(οι κάρες των παλιών μοναχών).

Και τότε το γεροντάκι αυτό έλαμψε.
Η φωνή του σαν φλόγα γλυκιά
πύρωσε τις καρδιές όλων.
Τα μάτια του βούρκωσαν
από απέραντη πίστη,πόθο κι αγάπη
παρασύροντας και τους άλλους.

Όλοι ένιωσαν μέχρι
τα μύχια της ψυχής τους,
πως αυτά που έλεγε το στόμα του
τα ζούσε απόλυτα η καρδιά του.

-Εδώ οι αδερφοί πατέρες
περιμένουν το σάλπισμα,
το μήνυμα της Δευτέρας Παρουσίας
του Κυρίου μας Ιησού Χριστού,
για ν'αναστηθούν και να ζήσουν
την αιώνια κι αληθινή ζωή μαζί Του.

Βλέπετε,όσα πλούτη κι αν έχουμε
δεν παίρνουμε τίποτε μαζί μας,
παρά μόνο την καλοσύνη
και την αγάπη μας.
Αυτό είναι το εισιτήριο μας.

Ο γέροντας μιλούσε μα ήταν αλλού.
Στα μάτια του μια λάμψη
άλλου κόσμου,αιώνιου.
Δάκρυα τον κατέκλυσαν.
Ήταν εκεί αλλά ένιωθες
με βεβαιότητα πως ήδη ζούσε
στην αιωνιότητα.
Στην ατελεύτητη χαρά του Θεού.

Οι καρδιές σκίρτησαν,
τα δάκρυα ασυγκράτητα έτρεξαν.
Για πολλούς μετά από δεκαετίες.

Κι ενώ ο ήλιος βασίλευε βουτώντας
μέσα στο βαθύ μπλε πέλαγος,
ο παράδεισος ανέτειλε γλυκά
μέσα στις ψυχές των ανθρώπων
που έζησαν την ευλογημένη
αυτή στιγμή.

Εκεί στο περιβόλι της Παναγίας,
μπροστά στα γυμνά κρανία
που ενώ φαινομενικά
έδειχναν το θάνατο,
μυστικά φανέρωναν
την αληθινή ζωή.

Εκεί που ο Θεός τους έκλεισε
το μάτι με νόημα.
Εκεί που κάθε δάκρυ
μυρόβλυσε παράδεισο.

Εκεί που οι νεκροί
απλώς κοιμούνται,
περιμένοντας το εγερτήριο
για την αιωνιότητα.

Αλέξης Αλεξάνδρου 27/5/18