Καθημερινά κουρασμένοι, από όλους αισθανόμαστε προδομένοι. Η γεύση στο στόμα πικρή και το σκοτάδι ολοένα να πυκνώνει. Η φωτιά καίει το κορμί και τη ψυχή. Η ανθρώπινη ζωή ένα κουρέλι που ρίχνεται βίαια σε λερωμένα θαλασσινά νερά.
Ποιός θα σηκώσει τη θλίψη τούτη απ' την καρδιά μας, αναρωτιέται ο ποιητής μας Γιώργος Σεφέρης.
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς...
Αλήθεια, πού θα βρούμε ξανά την χαμένη μας αθωότητα; Πώς θα γελάσει το χείλι μας πάλι; Πώς θα ανθίσει η καρδιά μέσα στου κόσμου την ερημιά; Πού θα ακουμπήσει με εμπιστοσύνη η καρδιά; Πώς να νιώσει η ύπαρξη γαλήνη;
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς...
Σιωπή, δάκρυ, κομποσχοίνι, προσευχή.
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς...
© Αλέξης Αλεξάνδρου 6/9/23
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου