Μπαίνει ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα, ο βασιλιάς του σύμπαντος. Όχι μεγαλόπρεπα και φαντασμαγορικά αλλά απλά και ταπεινά, πάνω σε ένα μικρό γαϊδουράκι. Κι ο κόσμος γύρω να τον επευφημεί, ζητωκραυγάζει για τον Μεσσία που θα τον σώσει από την φτώχεια, την σκλαβιά, τον Ρωμαίο κατακτητή. Προσβλέπει σε ένα βασιλιά επίγειο, ενώ ο ερχόμενος είναι βασιλιάς ουράνιος. Ζητά ο κόσμος την ευτυχία του κόσμου τούτου, μα ο Κύριος μιλά για μια άλλη ζωή, αιώνια.
Τελικά οι ίδιοι άνθρωποι που Τον εξυψώνουν, σε λίγες μόνο μέρες θα Τον σταυρώσουν.Γιατί άραγε; Τον λόγο μας τον αποκαλύπτει ο ευαγγελιστής Ιωάννης: "Διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον". (Γι’ αυτό ήρθε το πλήθος να τον προϋπαντήσει, επειδή έμαθαν ότι αυτός είχε κάνει το θαυμαστό αυτό σημείο. Κατά Ιωάννην (Κεφ.12,18).
Ο κόσμος, ο όχλος, δεν γνωρίζει τον Χριστό, δεν επιζητεί την προσωπική σχέση μαζί του, αλλά έρχεται προς Αυτόν γιατί έμαθε για το θαύμα.Το θαύμα της Ανάστασης του Λαζάρου. Στόχος του, πόθος του, επιδίωξη του είναι το προσωπικό συμφέρον, το δικό του αποκλειστικό πρόβλημα να λυθεί μέσω ενός άλλου θαύματος του Κυρίου. Κι όταν αυτός ο όχλος που η καρδιά του απέχει μίλια μακριά από Αυτόν αντιληφθεί πως αυτό που πρόσκαιρα τον τυραννά δεν βρίσκει λύση από τον Χριστό, στεγνά θα Τον προδώσει. Κι έτσι το "Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος", μετατρέπεται γρήγορα σε "Άρον,άρον σταύρωσαν Αυτόν".
Ο Χριστός όμως ζητά, ποθεί, επιζητεί την βαθιά προσωπική σχέση με τον κάθε ένα άνθρωπο, κάτι που είναι το πλέον θαυμαστό σημείο.Τελικά μόνο εκείνοι οι λίγοι πιστοί, οι γυναίκες, οι μυροφόρες, ο απόστολος Ιωάννης που θα Τον πιστέψουν, πολλά θα διακινδυνεύσουν και θα Τον ακολουθήσουν στωικά στο πάθος του Σταυρού και στο τραύμα της Σταύρωσης, θα έχουν μερτικό χαράς και ευφροσύνης στο μέγα θαύμα της Ανάστασης.
© Αλέξης Αλεξάνδρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου