Η αληθινή ζωή και ο αληθινός θάνατος!

 

Πρόσφατα κρέμασαν έναν άνθρωπο στον τόπο μας για ένα έγκλημα. Εκείνος, πριν πεθάνει, μετάνιωσε βαθιά και ειλικρινά! Έκλαιγε και οδυρόταν για την κακή του πράξη. Τόσο πολύ προσευχόταν στον Θεό κατά την διαδρομή προς την κρεμάλα, υποκλινόταν στους ανθρώπους γύρω του φωνάζοντας: «Συγχωρέστε με, αδέλφια συγχωρέστε με»!
Όλοι δάκρυσαν. Φίλησε πολλές φορές το χέρι του ιερέα και τον σταυρό και τρεμάμενος ολόκληρος παρακαλούσε: «Πάτερ, προσευχηθείτε στον Θεό να με συγχωρήσει»!
Κάποιος από τους παριστάμενους μας διηγιόταν μετά ότι αισθανόταν, σαν να αποχαιρετούσαν προς τον άλλο κόσμο όχι έναν εγκληματία αλλά έναν άγιο! Τόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει ολόκληρος ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου μέσω της μετάνοιας!

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Δεν φτάνει μόνο η πίστη… Ιεραποστολικές Επιστολές Β’» σελ. 166

Πηγή

Η τροφή του σώματος και η τροφή του πνεύματος

Μου έρχεται να θρηνώ και λυπούμαι υπερβολικά και λιώνω για σας, όταν συλλογιστώ πώς έχουμε τέτοιο Κύριο πλουσιόδωρο και φιλάνθρωπο, πού για μόνη την πίστη μας προς Αυτόν μας χαρίζει αυτά πού υπερβαίνουν κάθε νου και ακοή και διάνοια και πού ποτέ δεν τα συνέλαβε άνθρωπος, κι εμείς σαν άλογα ζώα προτιμούμε μόνο τη γη και όσα η γη βγάζει για μας από την πολλή ευσπλαχνία του Θεού για να επαρκούμε στις ανάγκες του σώματος· ώστε εμείς να τρεφόμαστε από αυτά με μέτρο και η ψυχή μας να κάνει ανεμπόδιστα την πορεία της προς τα άνω, τρεφόμενη και αυτή με τη νοερή τροφή του Πνεύματος, ανάλογα με την κάθαρση και την ανάβασή της.

 

Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος

Aν λείψει ο Θείος φωτισμός…

Όσοι απομακρύνονται από τον Χριστό, στερούνται τον Θείο φωτισμό, γιατί αφήνουν το προσήλιο σαν τους ανόητους και πηγαίνουν στο ανήλιο. Έτσι είναι επόμενο να είναι κρυολογημένοι και αρρωστημένοι πνευματικά. Αν δεν εξαγνιστεί ο άνθρωπος, αν δεν έρθει ο Θείος φωτισμός, όσο σωστή και αν είναι η άλλη (κοσμική) γνώση, είναι ένας ορθολογισμός και τίποτε παραπάνω. Και αν λείψει ο Θείος φωτισμός, και αυτά που θα πούν και θα γράψουν, δεν θα βοηθήσουν...

 

Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης

Αλίμονο σε αυτούς που δεν έχουν θλίψεις

Αλίμονο σε αυτούς που δεν έχουν θλίψειςσε αυτόν τον κόσμο και νομίζουν ότι ο Θεός είναι μαζί τους.

Αλίμονο στους Ανθρώπους που στην ζωή τους δεν είχαν ποτέ αρρώστια! Καμία συκοφαντία! Καμία θλίψη! Κανένα βάσανο. Ο Θεός τους εγκατέλειψε... Και θα τα πληρώσουν μαζί στην άλλη ζωή. 

Είναι πολλοί που σκανδαλίζονται και λένε : για δες έχουν κάνει ένα σωρό βρωμιές στην ζωή τους και όλα τους πάνε ευνοϊκά και εμείς με τον σταυρό στο χέρι υποφέρουμε.

Επιτρέπει ο Θεός να περάσουν καλά εδώ, διότι δεν πρόκειται να απολαύσουν τα αγαθά του άλλου κόσμου. Μας συμφέρει να ξεχρεώσουμε εδώ τις αμαρτίες μας για να πάμε καθαροί πάνω.

Γέροντας Γαβριήλ, Καρυές

Να κάνεις κουράγιο

 

Το μυστικό, αν θέλεις να έχεις ελπίδα σωτηρίας, είναι: Να εμπιστευθείς τον εαυτό σου στον Χριστό. Είτε αρρωστήσεις, είτε έρθουν συμβάντα δύσκολα, είτε από μέσα σου θα βγουν καταστάσεις που μπορεί να φτάσεις και μέχρις απογνώσεως, πρέπει να κάνεις κουράγιο. Θα σε οδηγήσει ο Κύριος τελικά εκεί που θα σε οδηγήσει, αλλά να κάνεις κουράγιο.

 

π. Συμεών Κραγιόπουλος

Ζούμε το δράμα όλης της ανθρωπότητας

Δεν ζούμε μόνο το δικό μας προσωπικό δράμα, αλλά μέσα από μας ζούμε το δράμα όλης της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος, το ανθρώπινο είναι, μοιάζει με ένα Δένδρο. Και εμείς είμαστε τα κλαδιά, η ακόμα τα φύλλα πάνω στα κλαδιά. Παρ΄όλα όμως αυτά ανήκουμε στο Δένδρο αυτό, που ονομάζεται ανθρώπινο είναι.

 

Αρχιμανδρίτου Σωφρόνιου Σαχάρωφ, “Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας”

Mήν υπολογίζεις τον εαυτό σου

Μήν πολυασχολείστε με τον εαυτό σας. Πολύ περισσότερο, μήν έχετε μεγάλη ιδέα γι' αυτόν, μήν τόν εκτιμάτε και μην τόν θαυμάζετε. Όλα τούτα δείχνουν έπαρση, υπερηφάνεια.

Οι άγιοι πατέρες μας συμβουλεύουν: «Όπου κι αν πάς, μήν υπολογίζεις τον εαυτό σου». Ας λέμε πάντα με ταπείνωση: “Δέν έχω τίποτα καλό επάνω μου. Κύριε, βοήθησέ με να βάλω αρχή μετάνοιας και προκοπής!”. Μή λογαριάζετε τα χαρίσματά σας, γιατί είναι δώρα του Θεού. Καί μή συγκρίνετε τον εαυτό σας με άλλους, που είναι ή νομίζετε πώς είναι χειρότεροι από σας. Νά προχωράτε σταθερά στο δρόμο της σωτηρίας, «τα μέν οπίσω επιλανθανόμενος τους δε έμπροσθεν επεκτεινόμενος» (Φιλιπ. 3:13).

Ο αυτοθαυμασμός πάντοτε φυγαδεύει τη χάρη του Θεού. Ο Κύριος γυρίζει το άγιο βλέμμα Του μακριά από τον υπερήφανο άνθρωπο και τον αφήνει ακάλυπτο στις επιθέσεις των παθών. Έτσι ο πνευματικός ζήλος καταπέφτει, ο νούς γεμίζει με ακάθαρτους λογισμούς, η καρδιά αναστατώνεται από άτακτες κινήσεις και εμπαθή αισθήματα. Το αντίδοτο σ' όλα τούτα: η συντριβή και η ταπείνωση, που ελκύει και πάλι τη θεία χάρη.

 

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, «Χειραγωγία στην πνευματική ζωή»- Ιερά Μονή Παρακλήτου

Να μη δικαιολογούμε τα πάθη μας

–  Γέροντα,  μερικοί  νομίζουν  ότι  δεν  έχουν  προϋποθέσεις  για  να  κάνουν πνευματική ζωή και λένε: «Ουκ αν λάβης παρά του μη έχοντος».                                     

– Αν λένε κιόλας ότι τους βαραίνουν πάθη κληρονομικά και δικαιολογούν τον εαυτό τους, αυτό είναι ακόμη χειρότερο.

– Και όταν, Γέροντα, κάποιον όντως τον βαραίνουν;

–  Κοίταξε  να  σού  πώ:  Ο  κάθε  άνθρωπος  έχει  κληρονομικές  καταβολές  καλές και  κακές.  Πρέπει  να  αγωνισθή  να  απαλλαγή  από  τα  ελαττώματά  του  και  να καλλιεργήση  τα  καλά  που  έχει,  για  να  γίνη  μια  αληθινή,  χαριτωμένη  εικόνα του Θεού. 

Οι  κακές  κληρονομικές  καταβολές  δεν  είναι  εμπόδιο  για  την  πνευματική πρόοδο.  Γιατί,  όταν  αγωνίζεται  κανείς,  έστω  και  λίγο  αλλά  με  πολύ  φιλότιμο,  τότε κινείται  στον  πνευματικό  χώρο,  στο  θαύμα,  και  όλα  τα  άσχημα  κληρονομικά  τα διαλύει η Χάρις του Θεού. 

Ο  Θεός  πολύ  συγκινείται  και  πολύ  βοηθάει  μία  ψυχή  που  έχει  κακές κληρονομικές  καταβολές  και  αγωνίζεται  φιλότιμα  στο  ουράνιο  πέταγμα  με  την ατροφική  της  φτερούγα  –  την  κακή  κληρονομικότητα.  Γνωρίζω πολλούς που  με  την μικρή  προσπάθεια  που  κατέβαλαν  και  με  την  μεγάλη  βοήθεια  του  Θεού ελευθερώθηκαν από αυτά. Αυτοί οι άνθρωποι είναι για τον Θεό μεγάλοι ήρωες. Γιατί αυτό που  θα  συγκινήση  τον  Θεό  είναι  η  εργασία που  θα  κάνουμε  στον παλαιό  μας άνθρωπο.

– Γέροντα, το Βάπτισμα δεν εξαλείφει τις κακές  κληρονομικές καταβολές;

–  Το  Βάπτισμα  μας  απαλλάσσει  από  την  κατάρα  του  προπατορικού αμαρτήματος και από όλες τις αμαρτίες. Όταν βαπτίζεται ο άνθρωπος, ντύνεται τον Χριστό, απελευθερώνεται από το προπατορικό αμάρτημα και έρχεται η θεία Χάρις· οι κακές όμως κληρονομικές καταβολές μένουν. Μήπως ο Θεός δεν θα μπορούσε να τις εξαλείψη και αυτές με το Άγιο Βάπτισμα; Τις αφήνει όμως, για να αγωνισθούμε, να νικήσουμε και να στεφανωθούμε.

–  Γέροντα,  εγώ,  όταν  πέφτω  συνέχεια  σε  κάποιο  πάθος,  λέω: «Έτσι γεννήθηκα, τέτοια είμαι».

–  Ακόμη  αυτό  έλειψε,  να  μας  πής  ότι  οι  γονείς  σου  σού  έδωσαν  όλα  τα ελαττώματα  που  έχεις.  Από  πάππον  προς  πάππον  όλα  τα  ελαττώματα  σ᾿  εσένα δόθηκαν  και  όλα  τα  χαρίσματα  στους  άλλους;...  Μήπως  τα  βάζεις  και  με  τον  Θεό;

Όποιος  λέει: «εγώ  αυτόν  τον  χαρακτήρα  έχω,  έτσι  γεννήθηκα,  έχω  άσχημες κληρονομικές  καταβολές,  μ᾿  αυτές  τις  συνθήκες  μεγάλωσα,  άρα  δεν  μπορώ  να διορθωθώ...»,  είναι  σαν  να  λέη: «Φταίει  όχι  μόνον  ο  πατέρας  μου  και  η  μάνα  μου,αλλά  και  ο  Θεός»!  Όταν  ακούω  κάτι  τέτοια,  ξέρετε  πώς  στενοχωριέμαι;  Έτσι  βρίζει κανείς και τους γονείς του και τον Θεό. Από την στιγμή που σκέφτεται έτσι, παύει να ενεργή η Χάρις του Θεού. 

–  Γέροντα,  μερικοί  λένε  ότι,  όταν  ένα  ελάττωμα  είναι  στην  δομή  του ανθρώπου, δεν διορθώνεται.

–  Ξέρεις  τί  γίνεται;  μερικούς  τους  συμφέρει  να  λένε  ότι  κάποιο  ελάττωμα οφείλεται  στην  δομή  τους,  γιατί  έτσι  δικαιολογούν  τον  εαυτό  τους  και  δεν  κάνουν καμμιά  προσπάθεια  να  απαλλαγούν  από  αυτό. «Εμένα,  λένε,  δεν  μου  έδωσε χαρίσματα ο Θεός! Τί φταίω εγώ; Γιατί μου ζητούν πράγματα πάνω από τις δυνάμεις μου;»! Οπότε  αραλίκι  μετά.  Δικαιολογούν  τον  εαυτό  τους,  αναπαύουν  τον  λογισμό τους  και  βαδίζουν  με  τον  χαβά  τους.  Αν  πούμε: «αυτά  είναι  κληρονομικά,  τα  άλλαείναι  του  χαρακτήρα  μου»,  πώς  θα  διορθωθούμε;  Αυτή  η  αντιμετώπιση  διώχνει  την πνευματική λεβεντιά.

 

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου:    ΛΟΓΟΙ  Ε’  «Πάθη και Αρετές»   σελ 12-13

Η απομάκρυνση από τον Θεό είναι κόλαση

Ένας που είναι απομακρυσμένος από τον Θεό, δέχεται την δαιμονική επίδραση. Ενώ αυτός που είναι κοντά στον Θεό, δέχεται την θεία Χάρη. Όποιος έχει Χάρη Θεού, θα του δοθή και άλλη. και όποιος έχει λίγη και την περιφρονεί, θα του αφαιρεθή και αυτή. H Χάρις του Θεού λείπει από τους σημερινούς ανθρώπους, γιατί με την αμαρτία πετάνε και την λίγη που έχουν. Και όταν φύγη η θεία Χάρις, ορμούν όλοι οι δαίμονες μέσα στον άνθρωπο.

Ανάλογα με την απομάκρυνσή τους από τον Θεό οι άνθρωποι αισθάνονται σʹ αυτήν την ζωή στενοχώρια και στην άλλη ζωή θα ζουν την αιώνια στενοχώρια. Γιατί από αυτήν την ζωή γεύεται κανείς, σε κάποιο βαθμό, ανάλογα με το πόσο ζη σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου. Ή θα ζήσουμε ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου από εδώ, και θα πάμε και στον Παράδεισο, ή θα ζήσουμε ένα μέρος της κολάσεως και – Θεός φυλάξοι! – θα πάμε στην κόλαση. Παράδεισος ίσον καλωσύνη.. Κόλαση ίσον κακωσύνη.

 

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «Με Πόνο και Αγάπη»

«Να παίρνουμε κανένα τηλεφωνάκι στον Κύριο και στην Παναγία». Ποια είναι τα νούμερά τους…

«Να παίρνουμε κανένα τηλεφωνάκι στον Κύριο και στην Παναγία.

Το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», είναι το νούμερο του Χρίστου. «Υπεραγία Θεοτόκε, βοήθησόν με», είναι το νούμερο της Παναγίας.

Όταν την επικαλούμαστε, είναι σαν να μας λέη: «Έλα, παιδί μου, σ’ ακούω»».

*****

«Όποιος θέλει να αγωνισθή του φθάνη η ησυχία και το κομποσχοίνι. Οι κασσέτες [η ακρόαση πολλών κηρυγμάτων, ομιλιών], και Εκκλησιαστικές να είναι, σκοτίζουν το νου».

 *****

Είπε Γέρων: «Η προσευχή του Ιησού είναι η μεγαλύτερη περιουσία του αληθινού μοναχού. Για την καρδιά που την έχει συνηθίσει, η απουσία του γλυκυτάτου ονόματος είναι σαν μία πληγή που δεν σ’ αφήνει να ησυχάσης και σε πονά πάντοτε. Αγωνίσου να αποκτήσης την συνήθεια της νοεράς προσευχής. Όταν την αποκτήσης, θα δοκιμάσεις ευτυχία καί μακαριότητα μέσα στις κακουχίες και τους πειρασμούς».

*****

Είπε Γέρων: «Τον κανόνα σου μην τον αφήσης ποτέ. Είναι σαν ασπίδα που φυλάει τον μοναχό».

*****

Είπε Γέρων: «Η νοερά προσευχή είναι η μυστική αναπνοή του Αγίου Όρους».

*****

Γέρων επισκέφθηκε γειτονικό Κελλί. Τον δόκιμο του κελλιού τον πολεμούσαν εκείνο τον καιρό λογισμοί κατακρίσεως. Ο Γέροντας χωρίς να το γνωρίζη, του είπε:

«Η κατάκριση είναι μεγάλη αμαρτία. Εσύ να μην κατακρίνης τους άλλους, αλλά να κοιτάζης μόνο την καμπούρα σ’(ου). Να θεωρής τον εαυτό σου κατώτερο και από τον πιο κατώτερο. Να έχης εν καλό Πνευματικό και να κοιτάζης την καμπούρα σ’(ου)».

*****

«Η μετάνοια δεν έχει θυμό και κατάκριση».

*****

Είπε Γέρων: «Όχι μόνο να φυλάγεσαι από το να μην κατακρίνης κανέναν, αλλά και εσύ να μη γίνης αιτία να σε κατακρίνουν, να σε κατηγορήσουν δικαίως.

 

Εάν αδίκως, τότε θα έχεις μισθό».

 

Από το βιβλίο, «Από την ασκητική και ησυχαστική αγιορείτικη παράδοση», Άγιον Όρος 2011

Αναδημοσίευση από:  simeiakairwn.wordpress

Ησυχία

Στον άνθρωπο της πίστης είναι βαθειά η ησυχία στην ψυχή, βαθύτερη από την ησυχία στον βυθό της θάλασσας. Γιατί η Σοφία του Θεού γεννιέται και κατοικεί στην βαθειά ησυχία.

Στον ποιητή του έργου του Θεού είναι βαθειά η ησυχία στην γλώσσα, βαθύτερη από την ησυχία του σιδήρου στην καρδιά του βουνού. Γιατί όποιος εργάζεται ξένο έργο, αφουγκράζεται τις εντολές και τις πραγματοποιεί και ξανά αφουγκράζεται και δεν έχει χρόνο για ομιλίες.

 

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, από το βιβλίο «Προσευχές στη λίμνη»

Η κόλαση είναι ένα μέρος όπου δεν υπάρχει Θεός

Η κόλαση είναι ένα μέρος όπου δεν υπάρχει Θεός.  Και αυτή η κατάσταση είναι οικεία σε όλους μας ακόμα και σε αυτή την επίγεια ζωή.

 Αυτό μπορεί κατά προσέγγιση να συγκριθεί με την κατάσταση του παιδιού όταν η μητέρα δεν βρίσκεται στο σπίτι.  Φαίνεται να έχει παιχνίδια, βιβλία, κάτι για να διασκεδάσει - αλλά τώρα είναι ήδη βράδυ, είναι σκοτάδι έξω από τα παράθυρα, τα φώτα των φαναριών είναι αναμμένα, και η μητέρα του εξακολουθεί να έχει φύγει, και είναι τόσο μοναχική και θλιβερή, και όλα στον κόσμο χάνουν το νόημά τους χωρίς αυτήν...

 Το ίδιο και η ψυχή ενός ανθρώπου: πόσο συχνά συμβαίνει να παρασύρεται από αυτό και αυτό σε αυτόν τον κόσμο, τη δημιουργικότητα, την καριέρα, τα ταξίδια, όλες τις ευλογίες του κόσμου - αλλά μια μέρα νιώθει ότι όλα αυτά δεν μπορούν να καλύψουν το κενό , και η ψυχή κλαίει, λαχταρά στη μοναξιά και αρχίζει να καλεί τον Θεό: πότε θα έρθεις;

 

 Ιερέας Sergiy Kruglov

 

Πηγή: yiorgosthalassis.blogspot

Αυτός γνωρίζει το «γιατί»

Κι έτσι Εκείνος γνωρίζει πως είναι η ζωή μας… Γνωρίζουμε ότι η ύπαρξη είναι μαρτύριο και γνωρίζουμε ότι ο Θεός μας μας αγαπά και εξαιτίας αυτής της αγάπης υπέφερε περισσότερο και από τον επιφανέστερο άγιο. Το γνωρίζουμε αυτό κι όμως τολμάμε να «αμφιβάλλουμε», να προσφέρουμε τα μικροπρεπή ερωτήματά μας για το «νόημα» της ύπαρξης. Ω, άθλιε άνθρωπε! Δέξου το και υπέφερε περισσότερο και προσευχήσου στον Θεό, προσευχήσου όχι για κάποιο αντικείμενο ή για κάποιο σκοπό αλλά μόνο δώσε τις εγκάρδιες προσευχές σου σ΄Αυτόν. Αυτός γνωρίζει το «γιατί». Γνωρίζει τα πάντα.

 

π.Σεραφείμ Ρόουζ, Η ζωή και τα έργα του, Τόμος Ά, σελ. 180

 

Ακριβώς το ότι πονάς, πιέζεσαι και ζορίζεσαι, ακριβώς το ότι έχεις πληγή μέσα σου, ακριβώς το ότι έρχονται όλα έτσι που ούτε ελπίδα υπάρχει ούτε διέξοδος ούτε κάποιο στήριγμα ή κάποια παρηγοριά, ακριβώς λοιπόν το ότι συμβαίνουν όλα αυτά, είναι όχι ένδειξη αλλά απόδειξη, αδελφέ μου, ότι είναι παρών ο Θεός, ότι σε αγγίζει ο Θεός, ότι ασχολείται μ’ εσένα ο Θεός. Σε βλέπει, σε ξέρει, σε καταλαβαίνει και θέλει να σε ελεήσει. Στάσου λοιπόν λίγο, κάνε λίγη υπομονή, στηρίξου λίγο στον Θεό! 

 

π. Συμεών Κραγιόπουλος

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι…

"Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά κάθε πρωί ξυπνούν θυμωμένοι με τη ζωή, θυμωμένοι με το φως που μπαίνει από το παράθυρο, θυμωμένοι που ξεκινά μια νέα μέρα στην οποία πρέπει να ξεκινήσουν από την αρχή...

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι χαρούμενοι, αλλά φοράνε σκοτεινά ρούχα, περπατούν με το κεφάλι κάτω, χαιρετούν στεναχωρημένοι και με το στόμα, μετρούν τις ρωγμές στην άσφαλτο και τις τρύπες στο δρόμο...

 Οι άνθρωποι θέλουν να είναι χαρούμενοι, αλλά μπαίνουν στον εργασιακό χώρο στεναχωρημένοι και πιεσμένοι, βιάζονται να κρίνουν τους συναδέλφους τους και να κατηγορούν τα αφεντικά τους για όλα όσα τους δυσαρεστούν...

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά γυρνούν στο σπίτι επιβαρυμένοι από το άγχος της δουλειάς, που δεν διστάζουν να σκορπίσουν στα σπίτια τους...

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά το να μεγαλώνεις ένα παιδί έχει γίνει βάρος και η επιθυμία του για παιχνίδι, ένα επιπλέον άγχος.

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά είναι κολλημένοι στην τηλεόραση για τις ειδήσεις, ανατριχιάζουν στις διαφημίσεις και θυμώνουν με πολιτικές εκπομπές...

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά σκεπάζουν τον νυχτερινό ουρανό με αδιαφανή στόρια, την ώρα του ύπνου ταράζουν με αγωνία τις σκέψεις της ημέρας και για την αϋπνία κατηγορούν τη ζωή...

 Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά η σιωπή ή ο προβληματισμός φαίνονται σαν χαμένος χρόνος, η προσευχή είναι αφελής και η σιωπή είναι δύσκολο να αντέχει...

 

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά δεν έχουν χρόνο για αυτό.

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ευτυχισμένοι, αλλά δεν έχουν χρόνο για ευτυχία...

Οι άνθρωποι δεν έχουν χρόνο να ανακαλύψουν ότι η ευτυχία είναι μέσα τους, στον πρωινό ουρανό, στο χαμόγελο με το οποίο χαιρετούν τους ανθρώπους, στα μάτια των συναδέλφων στη δουλειά, στο παιχνίδι του παιδιού, στη σιωπή του σπιτιού, στο αστέρια στον ουρανό και στην προσευχή πριν τον ύπνο...

Θεέ μου, κάνε τους ανθρώπους να μάθουν να είναι ευτυχισμένοι!  "

 

 π. Χρυσόστομος Φιλιπέσκου

Πηγή:apantaortodoxias.blogspot

Το γέλιο είναι άυλη φιλανθρωπία…

 «… Να γελάτε λίγο, βρε παιδιά. Φεύγει ο διάβολος. Φεύγει η μελαγχολία. Φεύγει η σκουντουφλιά. Φεύγει η απελπισία. Να γελάτε παιδιά..

Ο διάβολος είναι εγωιστής και φεύγει και μας αφήνει ήσυχους. Καταλαβαίνετε; Και να επικαλούμεθα τους αγίους. Μην τα αφήνουμε αυτά τα πράγματα. Μην τ’ αφήνουμε!

… Είναι ωραίο πράγμα το χιούμορ, παιδιά. Δεν το ‘χουνε πολλοί. Μερικοί δεν γελάνε. Εγώ δεν λέω να καγχάζουμε. Προσέξτε το αυτό. Αλλά να χαμογελάσεις. Να γελάσεις. Να ξεδώσεις …

… Το χιούμορ είναι ζωή, είναι πνοή. Αν κάνεις τον άλλο να γελάσει, ενώ είναι στεναχωρημένος, είναι όλα τα λεφτά!! Το γέλιο είναι άυλη φιλανθρωπία»

 

+ π.Ανανίας Κουστένης

Πηγή

Η Παναγία και ο Λαός

Σήμερα γιορτάζουμε την ένδοξη Κοίμηση της Παναγίας. Σ' αμέτρητες εκκλησίες και μοναστήρια χτυπούνε οι καμπάνες και ψέλνουνε οι ψαλτάδες. Τα πιο πολλά είναι στης Παναγίας τ' όνομα, και πανηγυρίζουνε σήμερα την Κοίμηση της Θεοτόκου. Μα αυτή δεν είναι γιορτή θανάτου, είναι γιορτή χαράς και θρίαμβος, γιατί αυτή που κοιμήθηκε είναι η Μητέρα της Ζωής, όπως λέγει εκείνο το θεσπέσιο δοξαστικό πού λένε σήμερα στη Λειτουργία: «Τη αθανάτω σου κοιμήσει Θεοτόκε μήτηρ της ζωής, νεφέλαι τους αποστόλους αιθέριους διήρπαζον και κοσμικώς διεσπαρμένους, ομοχώρους παρέστησαν τω αχράντω σου σώματι, ο και κηδεύσαντες σεπτώς, την φωνήν του Γαβριήλ μελωδούντες ανεβόων. Χαίρε, κεχαριτωμένη παρθένε, μήτερ ανύμφευτε, ο Κύριος μετά σου. Μεθ' ων, ως Υιός σου και θεόν ημών ικέτευε σωθήναι τας ψυχάς ημών».

Σήμερα όλη η Ελλάδα μοσχοβολά από το ευωδέστατο σκήνωμα της Παναγίας, που είναι η μητέρα των ορφανεμένων, η ελπίδα των απελπισμένων, η χαρά των θλιμμένων, το ραβδί των τυφλών, η άγκυρα των θαλασσοδαρμένων. Κι απ' άκρη σε άκρη της Ελλάδας, στις πολιτείες, στα χωριά, στα μοναστήρια και στις σκήτες, απάνω στα δασωμένα βουνά, στα λαγκάδια, στις σπηλιές, στα γαλανά τα κύματα που δροσοαφρίζουνε από τον πελαγίσιον αγέρα, στα νησιά και στα ρημόνησα, στους κάβους, παντού αντιλαλεί η υμνολογία που ψέλνουνε οι ψαλτάδες για την ταπεινή βασίλισσα που κοιμήθηκε. Το μελτέμι που φυσά τώρα το Δεκαπενταύγουστο και δροσίζει τον κόσμο τα δεντρικά που 'ναι φορτωμένα με λογής λογής πωρικά, τα άγρια τα ρουμάνια, με τις αντρειωμένες βαλανιδιές και με τα έλατα και με τα κέδρα, τα άσπρα σύννεφα που αρμενίζουνε στον γαλανό ουρανό, όλα είναι χαροποιά και μακάρια, όλα είναι ιλαρά από την γλυκύτητα της Παναγίας. Στα πέλαγα ταξιδεύουνε λογής-λογής καράβια και καΐκια πώχουνε γραμμένο απάνω στο μάγουλο τους το γλυκύτατο τ' όνομα της. Ω! Αληθινά δική μας είναι η Παναγία, δικό μας είναι το Ρόδον το Αμάραντον!

 

 κείμενο του Φώτη Κόντογλου

Περί μνησικακίας - Γίνε συγχωρητικός και ταπεινός

-Αν εσύ νιώθεις μνησικακία για κάποιον, προσευχήσου γι’ αυτόν, και θα σταματήσεις την κίνηση του πάθους, καθώς με την προσευχή θα χωρίσεις το πάθος και τη λύπη από τη θύμηση του κακού που σου έκανε. Όταν μάλιστα αποκτήσεις αγάπη και φιλανθρωπία, θα εξαφανίσεις εντελώς το πάθος από την ψυχή σου.

-Αν τώρα άλλος μνησικακεί εναντίον σου, γίνε συγχωρητικός και ταπεινός απέναντί του· να τον καλείς και να τρώτε μαζί, να συζητάτε και να συναναστρέφεστε, και έτσι θα τον απαλλάξεις από το πάθος.

-Εκείνος που βλέπει και ίχνος μόνο μίσους μέσα στην καρδιά του, προς οποιονδήποτε άνθρωπο για οποιοδήποτε φταίξιμό του, είναι εντελώς ξένος από την αγάπη προς τον Θεό. Γιατί η αγάπη προς το Θεό δεν ανέχεται διόλου το μίσος κατά του ανθρώπου.

 

Άγιος Μάξιμος Ομολογητής

 

Συγχώραμε Παναγιά μου, που αγαπώ πιο πολύ Τον Υιό Σου...

 

Ύστερα έβγαλα λιβάνι απο το καλό, το αγιορείτικο, ΄κείνο όπου έφτιαχναν οι ασκητάδες, σε ενα καλύβι στίς πλαγιές του Άθωνα.. μα δεν το πωλούσαν.

Το είχαν για το ιερό, (έδειναν λίγο και στο Μοναστήρι της Καρακάλλου), εκεί έκαμα μια χούφτα ζητιανιά, απο τον Πατέρα Αθανάσιο, χαμογέλασε και δεν μου χάλασε χατίρι.

Κεχριμπάρι το όνομά του, μοσχοβολιά το άρωμα του... Και ήρθαν οι μυρωδιές να κάμουν ενα μικρό Περιβόλι Της Παναγίας ολάκερο το σπίτι.
 
Συγχώραμε Παναγιά μου, που αγαπώ πιο πολύ Τον Υιό Σου...

''Του παιδιού μου το παιδί, δυο φορές παιδί μου''... έλεγε πάντα η γιαγιά μου σαν με αγκάλιαζε, ωρε λες είπα; Λες Χριστέ μου να μας αγαπάει έτσι και η Κυρία Θεοτόκος;

Ύστερα λογίστικα πως καμιά μάνα δεν αγάπησε πιο πολύ τον κόσμο, απο Εκείνη που θυσίασε Τον Υιό Της για την Σωτηρία του ανθρώπου.

Ένα ελαφρύ αεράκι μπήκε απο το παράθυρο, έλαβε το θυμίαμα το αγιορείτικο μαζί με την αγαπητική εξομολόγηση, και τα διασκόρπισε στο χώρο.

''Καὶ σὲ μεσίτριαν ἔχω, πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Θεόν, μή μου ἐλέγξῃ τὰς πράξεις, ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων, παρακαλῶ σε, Παρθένε, βοήθησόν μοι ἐν τάχει...'' *

 

Συγγραφή κειμένου, Δημήτρης Ρόδης για Πνεύματος κοινωνία

 

Πηγή: https://pneumatoskoinwnia.blogspot.com

Ο άνθρωπος κατανοεί μόνον αυτό που θέλει

Είναι γνωστό ότι ο άνθρωπος κατανοεί μόνον αυτό που θέλει και επιθυμεί. Οτιδήποτε άλλο και αν του πεις δεν πρόκειται να τον συγκινήσει. Ακόμη και για τα πλέον ουράνια χαρίσματα να του μιλήσεις, θα μείνει ασυγκίνητος. Μόνον αν πετύχεις, να αναφέρεις κάτι που τον απαχολεί, θα ανοίξουν αμέσως διάπλατα τα μάτια του και θα συλλάβει -όπως νομίζει- το νόημα των λόγων σου.

 

Αρχ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, Λόγοι Ασκητικοί-Ερμηνεία στον αββά Ησαΐας

 

Όποιος έχει τον νου του συνέχεια στον Θεό, τότε και να μην προσεύχεται, (είναι σαν να) προσεύχεται.

 

Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης