ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

Μιλούν οι άνθρωποι σήμερα για έρωτα.
Αλλά μιλούν για κάτι άλλο.
Αναφέρονται τις πιο πολλές φορές
στο πάθος της σάρκας τους,
στην ανικανοποίητη διαστροφή τους,
στην διαφημιζόμενη σεξομανία.
Πουθενά λόγος για σεβασμό,
για αλληλοπεριχώρηση,
για την γοητεία του «όλα ή τίποτα».

Ερωτευμένος είναι αυτός ο οποίος
κάνει την υπόστασή του
υπαρκτική μετοχή
στην αλληλοπεριχώρηση της ζωής.
Αυτός είναι μόνιμα ερωτευμένος.
Γιατί ζει μέσα στον έρωτα
της Ευχαριστίας και όχι της αχαριστίας.
Ζει αυτήν την προοδευτική παραίτηση
του εγώ του και την αυτοπροσφορά
ως φυσική ανάγκη.

Ο έρωτας δεν πρέπει να μας σκανδαλίζει.
Διότι τότε έχουμε λάθος έννοια γι’ αυτόν.
Μάλλον έχουμε πέσει και εμείς θύματα
της ψευτοκουλτούρας του σεξ
και των προβαλλόμενων ερωτοτροπιών
της διαστροφής και της ρηχότητας.

Και γι'αυτό το λόγο οι άνθρωποι
είναι και νιώθουν μόνοι.
Γιατί διέστρεψαν τον έρωτα.
Νόθευσαν την σχέση.

Ο ερωτευμένος ζεί
μέσα από τον άλλον
και όχι από τον άλλο.
Η διαφορά είναι τεράστια.

Μην ονομάζουμε λοιπόν έρωτα
το κάθε τι που κάνει την ζωή μας
από ουράνια, πεζή.

Διότι ο έρωτας είναι ποίηση,
είναι η κλήση να ζεις
όχι ως ύπαρξη αλλά ως σχέση.

Και γι’αυτό και η κατανόηση του Θεού
μπορεί να επιτευχθεί καλλιεργώντας
μία σχέση μαζί Του
και όχι με νοησιαρχικές
και νομοτελειακές διαδικασίες.

Ο έρωτας είναι πολύ ιερός
για να μιλούμε γι’αυτόν

...τόσο χυδαία.

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος