Ο κόσμος αυτός δεν είναι εκείνος
που θέλησε ο Θεός, αλλά εκείνος
που η ανθρώπινη ελευθερία
παραμόρφωσε και παραχάραξε
σε μια ατελείωτη νύχτα θανάτου.
Ο Θεός στο κόσμο αυτόν πάσχει.
Πάσχει κάτω από την ελευθερία μας,
που τον συκοφάντησε, τον πρόδωσε,
τον δίκασε, τον σταύρωσε, τον σκότωσε.
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται
κάθε φορά που η λάθος επιλογές μας
και συμπεριφορές, εκείνες
οι αυτοκαταστροφικές επιθυμίες μας
διαμορφώνουν μια κοινωνία θανάτου.
Όχι δεν προκαλεί ο Θεός
τα ατυχήματα και τις αρρώστιες.
Αντιθέτως Εκείνος
τις μεταμορφώνει σε Πάσχα,
σε πέρασμα στην αιωνιότητα Του.
Μας συμπαραστέκεται,
δεν μας καταδικάζει.
Η σιωπή του Θεού
είναι τα δάκρυά Του.
Η θέση του Θεού σε μια μάνα
που θρηνεί το παιδί της,
δεν είναι απέναντι της,
αλλά δίπλα και μαζί της.
Γιατί όπως λέει η Αγία Γραφή
ο Θεός ουδέποτε θέλησε
τον θάνατο και το κακό.
Οι πηγές του κακού είναι οι εξής:
Το φυσικό κακό, το κακό που κάνουμε
εμείς στους άλλους,
το κακό που κάνουν οι άλλοι σε εμάς,
το κακό που κάνουμε εμείς
στον εαυτό μας,
και ο διάβολος.
Ο Θεός δεν έχει καμία σχέση με το κακό
αλλά μονάχα με την ομορφιά
που στο τέλος ως λέει
και ο Ντοστογιέφσκυ
θα σώσει τον κόσμο.
Ο Θεός δεν παράγει κακό,
αλλά όπου το βρει το μεταμορφώνει.
Τον θάνατο σε Πάσχα και Ανάσταση.
Ο Θεός παίρνει τα πάθη,
τα λάθη και τις αστοχίες μας
και τις μεταμορφώνει σε ευλογίες.
Εκεί που μια ανεύθυνη και άδικη πράξη
σκορπά τον θάνατο,
ο Θεός απαντά με την Ανάσταση».
π.Χαράλαμπος Λίβυος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου