ΑΣΦΑΛΕΙΕΣ ΚΑΙ...ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΕΣ

Σήμερα ὁ κόσμος γέμισε

ἀσφάλειες-ἀνασφάλειες, ἀλλά,

γιὰ νὰ εἶναι ἀπομακρυσμένος ἀπὸ τὸν Χριστό,

νιώθει τὴν μεγαλύτερη ἀνασφάλεια.

Σὲ καμμιά ἐποχή δὲν ὑπῆρχε ἡ ἀνασφάλεια

ποὺ ἔχουν οἱ σημερινοί ἄνθρωποι.

Καὶ ἐπειδή δὲν τούς βοηθοῦν

οἱ ἀνθρώπινες ἀσφάλειες,

τρέχουν τώρα νὰ μποῦν

στὸ καράβι τῆς Ἐκκλησίας,

γιὰ νὰ νιώσουν πνευματική ἀσφάλεια,

γιατί βλέπουν

ὅτι τὸ κοσμικό καράβι βούλιαξε.

Ἄν ὅμως δοῦν ὅτι

καὶ στὸ καράβι τῆς Ἐκκλησίας

μπαίνει λίγο νερό, ὅτι καὶ ἐκεῖ

ἔχουν πιασθῆ ἀπὸ τὸ κοσμικό πνεῦμα

καὶ δὲν ὑπάρχει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα,

τότε θὰ ἀπογοητευθοῦν οἱ ἄνθρωποι,

γιατί…δὲν θὰ ἔχουν μετά

ἀπὸ ποὺ νὰ πιασθοῦν. 

Ὁ κόσμος ὑποφέρει,

χάνεται καὶ δυστυχῶς

εἶναι ἀναγκασμένοι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι

νὰ ζοῦν μέσα σ’ αὐτήν

τὴν κόλαση τοῦ κόσμου.

Νιώθουν οἱ περισσότεροι

μία μεγάλη ἐγκατάλειψη,

μία ἀδιαφορία – ἰδίως τώρα – ἀπὸ παντοῦ.

Δὲν ἔχουν ἀπὸ ποὺ νὰ κρατηθοῦν.

Εἶναι αὐτὸ ποὺ λένε:

«Ὁ πνιγμένος ἀπ’ τὰ μαλλιά τοῦ πιάνεται». 

Αὐτὸ δείχνει ὅτι ὁ πνιγμένος

ζητάει ἀπὸ κάπου νὰ πιασθῆ, νὰ σωθῆ.

Βλέπεις, τὸ καράβι βουλιάζει καὶ ὁ ἄλλος

πάει νὰ πιασθῆ ἀπὸ τὸ κατάρτι.

Μά, ἀφοῦ τὸ καράβι

κινδυνεύει νὰ βουλιάξη,

δὲν σκέφτεται ὅτι

καὶ τὸ κατάρτι θὰ βουλιάξη.

Πιάνεται ἀπὸ τὸ κατάρτι

καὶ βουλιάζει πιὸ γρήγορα!

Θέλω νὰ πῶ ὅτι οἱ ἄνθρωποι ζητοῦν

κάπου νὰ ἀκουμπήσουν,

ἀπὸ κάπου νὰ πιασθοῦν.

Καὶ ἄν δὲν ἔχουν πίστη

νὰ ἀκουμπήσουν σ’ αὐτήν,

ἄν δὲν ἐμπιστευθοῦν στὸν Θεό,

ὥστε νὰ ἐγκαταλείψουν τελείως

τὸν ἑαυτό τούς σ’ Αὐτόν, θὰ βασανίζωνται.

 Μεγάλη ὑπόθεση

ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό!

Τὰ χρόνια ποὺ περνοῦμε

εἶναι πολύ δύσκολα καὶ πολύ ἐπικίνδυνα,

ἀλλὰ τελικά θὰ νικήσει ὁ Χριστός.

Θὰ δῆτε πώς θὰ ἐκτιμήσουν τὴν Ἐκκλησία.

Ἀρκεῖ ἐμεῖς νὰ εἴμαστε σωστοί.

Θὰ καταλάβουν ὅτι ἀλλιῶς

δὲν γίνεται χωριό.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου:

ΛΟΓΟΙ Α’ «Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη»