Υπάρχουν
άνθρωποι,
που ένα τους
βλέμμα
σου δίνει δύναμη
να συνεχίσεις...
...άνθρωποι που
δεν ξεχνούν
ότι ένας καλός
τους λόγος,
θα σου γλυκάνει
την καρδιά...
...τα λόγια τους
γίνονται βάλσαμο
και απορείς με το
μεγαλείο της ψυχής τους ,
γιατί ίσως να μην
είναι
ούτε καν φίλοι
σου...
...έχουν όμως
κάτι...
και αυτο το κάτι
είναι η ανθρωπιά...
η αγάπη που
γίνεται πάντα
σημείο αναφοράς
σε κάθε τους πράξη...
...άνθρωποι πους
τους άρεσει να δίνουν
και δεν
περιμένουν αντάλλαγμα...
...γιατι οι
άνθρωποι αυτοί
νιωθούν πλούσιοι
όταν "γλυφουν"
και επουλώνουν
τις πληγες των άλλων...
...που χαίρονται
με τη χαρά σου
και θρηνούν στη
θλίψη σου...
...άνθρωποι που
χωρίς να το ξέρουν ,
γίνονται
καθημερινα επίγειοι άγγελοι
δίχως να
κομπάζουν...
Υπάρχει και άλλος
είδος ανθρωπων......
αυτών που το
βλέμμα τους
κρύβει σκοτάδι...
...το σκοτάδι
εκείνο που ρουφάει ακόρεστα
τη χαρά των
άλλων...
...ανθρωποι που
αδιαφορουν
για τον πονο γύρω
τους...
...ακόμη και ένας
καλος τους λόγος,
δεν είναι
ειλικρινής...
απλά φοράνε μία
μάσκα για λίγες στιγμες,
για να ρίξουν
σταχτη στα μάτια των άλλων
με την κρυφή
υποσυνείδητη ελπίδα
να μη χαλάσει η
εικόνα τους...
...άνθρωποι που
ξεγελουν τον εαυτο τους
με την
ματαιοδοξία τους
και δεν είναι
ποτε ευτυχισμενοι...
...η ευτυχία που
νιώθουν είναι μια πλάνη,
που καθημερινά
σβήνει κάθε τι αγνο
υπήρχε μεσα
τους...
...άνθρωποι που
ξεχασανε
τι θα πει
ΑΝΘΡΩΠΟΣ και ζουν
σε μια
συναισθηματικη επιφάνεια...
...άνθρωποι που
οταν χαμογελανε,
δεν σου
ζεσταίνουνε ποτε την καρδιά σου...
γιατι η δική
τους...έχει παγώσει...
Αλήθεια...εμείς
τι είδους άνθρωποι είμαστε...;
Vasilis Samps (fb)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου