ΥΛΙΚΟΣ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

– Γέροντα, γιατί οι άνθρωποι

χαίρονται με τα κοσμικά πράγματα;

– Δεν σκέφτονται την αιωνιότητα
οι σημερινοί άνθρωποι.
Η φιλαυτία τους κάνει να ξεχνούν
ότι θα χαθούν τα πάντα.
Δεν έχουν συλλάβει
το βαθύτερο νόημα της ζωής.
Δεν νιώσανε άλλες, ουράνιες χαρές.
Δεν σκιρτά η καρδιά τους
για κάτι ανώτερο.

Δίνεις λ.χ. σε κάποιον ένα κολοκύθι.
«Τι ωραίο κολοκύθι!». λέει.
Του δίνεις ανανά, «Ο ανανάς έχει λέπια»,
σού λέει και τον πετάει,
γιατί δεν έφαγε ποτέ.

Ή πές σε έναν τυφλοπόντικα:
«Τί ωραίος είναι ο ήλιος!»,
αυτός πάλι θα χωθή μέσα στο χώμα.
Όσοι αναπαύονται
μέσα στον υλικό κόσμο,
μοιάζουν με τα ανόητα πουλάκια
που δεν θορυβούν μέσα στο αυγό,
για να σπάσουν το τσόφλι
και να βγουν έξω, να χαρούν τον ήλιο
– το ουράνιο πέταγμα
στην παραδεισένια ζωή –,
αλλά παραμένουν ακίνητα
και πεθαίνουν μέσα
στο τσόφλι του αυγού.

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’