Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

 Δύο κυρίες από τα Καλάβρυτα είχαν μεγάλη ευλάβεια στον Παππούλη και τον επισκέπτονταν συχνά. Εστεναχωρούντο, γιατί είχαν ένα αδελφό κομμουνιστή, που αν και τελείως αμόρφωτος, είχε χάρισμα λόγου και εύκολα έπειθε τους ανθρώπους. Αυτός λοιπόν, με τα λόγια του είχε ξεσηκώσει επτά χωριά και τα είχε μεταστρέψει στον Κομμουνισμό. Τις δε αδελφές του που πήγαιναν στον Γέροντα τις κορόιδευε συνέχεια. Κάποια φορά μετά από πολλά παρακάλια, οι αδελφές του κατάφεραν να τον πάρουν μαζί τους στο Μήλεσι. Μόλις μπήκαν μέσα στο κελλάκι, λέει στον Γέροντα:

– Ρε, παπά, πες μου κι εμένα από αυτές τις ιστοριούλες που λες και ξεσηκώνεις τις γυναίκες. Κι ο Γέροντας του λέει:

– Πάρε πρώτα την καρέκλα και κάθησε. Δεν μου λες; Εκείνο το κακό που έκανες στον γυιό του παπά τον 22χρονο, που στο γόνατό σου του έκοψες το κεφάλι με την κονσέρβα, το έχεις εξομολογηθεί;

Τα έχασε. Πετάει την καρέκλα, πέφτει μπρούμυτα κι αρχίζει να κλαίη με λυγμούς και αναφυλλητά. Λέει στον Παππούλη:

– Υπάρχει σωτηρία για μένα;

– Υπάρχει, πώς δεν υπάρχει! Αλλά θα κάνης ένα επιτίμιο. Θα πας σε αυτά τα χωριά που τα έρριξες στην αθεΐα και θα τους κηρύξης τον Χριστό! Να τα ξανακάνης να αγαπήσουν τον Χριστό και την πατρίδα! Κι όταν το κάνης αυτό, ο Χριστός μας θα σε συγχωρήση!

Πράγματι για πολύ καιρό γυρνούσε ένα-ένα τα σπίτια των χωριών αυτών κηρύττοντας τον Χριστό. Στις επόμενες εκλογές, σε εκείνα τα μέρη δεν βρέθηκε ούτε μία ψήφος υπέρ του κομμουνισμού!

Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες)». Α’. Μαρτυρίες.