Οι δυσκολίες ως ευλογίες

 

Αυτό ως χριστιανοί πρέπει ιδιαίτερα να το προσέξουμε και να το πάρουμε ως δεδομένο, ότι «δια πολλών θλίψεων δει ημάς εισελθείν εις την Βασιλείαν του Θεού» (Πραξ. 14:22) και δια πολλών βασάνων και πολλών παθημάτων. Να το πάρουμε ως δεδομένο, να το πάρουμε απόφαση και να μην προσπαθούμε ούτε να θέλουμε να ξεφύγουμε. Ούτε επίσης, καθώς, θέλουμε δεν θέλουμε, έρχονται τα διάφορα παθήματα, ακριβώς γιατί είμαστε χριστιανοί, να απογοητευόμαστε, να απελπιζόμαστε ή ακόμη και να νομίζουμε ότι, για να μας συμβαίνουν αυτά, μας άφησε ο Θεός. Αυτά είναι ευλογία από τον Θεό και είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου του Θεού.

H άγνοια μάς κάνει να μην μπορούμε να τα καταλάβουμε τα πράγματα, όπως τα καταλάβαιναν οι άγιοι και όπως τα έπαιρναν οι άγιοι. Αυτό δείχνει πόσο μακριά είμαστε από την αγιότητα, πόσο άρρωστη είναι η ψυχή μας πνευματικά, πόσο δεν έχουμε βρει ακόμη τον δρόμο του Θεού και είμαστε σ’ άλλο δρόμο, άσχετα εάν θεωρητικά είμαστε κάπως χριστιανοί. Βιωματικά, στην πράξη, δεν είμαστε καθόλου χριστιανοί. Διότι αν ήμασταν χριστιανοί, κι εμείς έτσι θα νιώθαμε, έτσι θα τα καταλαβαίναμε και έτσι θα τα επιζητούσαμε.

Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, “Θέλεις να αγιάσεις;”