Ερωτήσεις που ψάχνουν απαντήσεις

Ο λόγος το νιώθω πως στέρεψε εδώ και λίγο καιρό.

Είναι ο πόνος γι' αυτά που καθημερινά ακούμε με τα μάτια μας, βλέπουμε με τα αυτιά μας, ψηλαφούμε με τα ίδια τα χέρια μας;

Είναι η κούραση η σωματική, ο ελεύθερος χρόνος που όλο και λιγοστεύει;

Είναι η αδιόρατη αίσθηση πως κάτι μεγάλο έρχεται και είμαστε παντελώς απροετοίμαστοι;

Είναι η θλίψη και οι κρυφές πληγές που άφησαν αυτά τα τελευταία 3 χρόνια;

Είναι οι οδυνηρές συνέπειες των πράξεων και παραλήψεων μας;

Είναι η απογοήτευση που πηγάζει από την διαπίστωση πως ίσως δεν έχουμε αλλάξει, παραμένοντας πεισματικά αμετανόητοι κι εντελώς ανυποψίαστοι μπροστά στην μεγάλη πλάνη;

Είναι το πικρό δάκρυ και τα καρφιά που στάζουν αίμα και προδοσία;

Είναι η ορφάνια και η εγκατάλειψη  που αισθάνεται η καρδιά μας από τους ποιμένες;

Είναι που το έγκλημα αποσιωπάται και μένει δίχως τιμωρία;

Τι να ' ναι άραγε, στ' αλήθεια δεν ξέρω.

 

Ο λόγος στέρεψε εδώ και καιρό.

Ας γίνει λοιπόν η σιωπή, ένα με την προσευχή.

 

Ελέησε Κύριε το πλάσμα Σου...

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου 26/10/22