Υπάρχει ανάμεσα στον κόσμο μια μεγάλη παρεξήγηση. Οι πιο πολλοί νομίζουν πως μέσα στην Εκκλησία μαζί με το Χριστό, όλα τα προβλήματα μαγικά εξαφανίζονται. Είναι διάχυτη η λαθεμένη εντύπωση πως με το που πατήσεις το πόδι σου στο ναό, όλα σου πάνε καλά. Δεν αρρωστάς συχνά, έχεις μια καλή δουλειά, ο Θεός σου κάνει όλα τα χατήρια απαντώντας θετικά σε κάθε προσευχή σου,κάθε στιγμή είσαι χαρούμενος και η ζωή απλά κυλά δίχως το παραμικρό ίχνος συννεφιάς.
Όλο αυτό βέβαια είναι μια απατηλή φαντασίωση,ένα όμορφο
ψέμα. Γιατί θα ξέρεις πως μαζί με το Χριστό,αντάμα
κι ο Σταυρός.Οι συνεχείς θλίψεις,τα καθημερινά βάσανα,οι επώδυνες
αρρώστιες, οι χρόνιες απουσίες και οι αναπάντεχες προδοσίες. «Διὰ
πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Πραξ.
14, 22).
Ο χριστιανός δεν είναι ένας χαζοχαρούμενος άνθρωπος, ανέγγιχτος
απ'τη φθορά, ο στεγνός από δάκρυα,ο θριαμβευτής κι επιτυχημένος της ζωής. Ένας
πονεμένος είναι, ένας ραγισμένος, ένας ολότελα χαμένος που όμως εμπιστεύεται
την παρόνοια Του. Ο χριστιανός τελικά, είναι
αυτός που αγκαλιάζει με πίστη τον Σταυρό, περιμένοντας της Ανάστασης το φως.
© Αλέξης Αλεξάνδρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου