Όταν ο Θεός θελήσει να μας βοηθήσει, τίποτα δεν μπορεί να Τον εμποδίσει.

Όταν ο Θεός θελήσει να μας βοηθήσει, τίποτα δεν μπορεί να Τον εμποδίσει. Φτάνει τότε ένα όπλο του Θεού, φτάνει ένας άνθρωπος του Θεού, φτάνει ένα νεύμα μόνο του Θεού, για να νικηθούν και οι πιο ισχυροί εχθροί. Εμείς ας προσευχόμαστε στον Χριστό, λέγοντας: “Κύριε, πες ένα λόγο, και θα σκορπιστούν οι εχθροί Σου. Πες ένα λόγο, και θα σωθεί η πόλη Σου. Πες ένα λόγο, και θα νικήσει ο λαός Σου”. Ας Του λέμε ο,τι και ο Δαβίδ: «Να, οι εχθροί σου χαλάνε τον κόσμο κι αυτοί που σε μισούν σήκωσαν κεφάλι» (Ψαλμ. 82:3). Και τότε φτάνει μια γυναίκα σαν την Ιαήλ, μια σαν τη Δεββώρα ή μια σαν εκείνη την άγνωστη, που χτύπησε με τη μυλόπετρα τον αδελφοκτόνο βασιλιά Αβιμέλεχ, για να φέρει τη νίκη.

Ο Θεός είναι «ευμήχανος» και έχει πολλών ειδών φάρμακα για την σωτηρία μας. Ο Θεός δεν τακτοποιεί και δεν οικονομεί τα πράγματα που έχουν σχέσι με εμάς με έναν τρόπο, αλλά είναι εύπορος στους τρόπους και χαράζει για μας πολλούς και διαφόρους δρόμους σωτηρίας…

Όταν υποφέρουμε άδικα, πρέπει να ξέρουμε ότι αυτό συμβαίνει με παραχώρηση του Θεού, είτε για να ξεχρεώσουμε αμαρτίες είτε για να πάρουμε στεφάνια. Ο βασιλιάς Δαβίδ, όταν ο Σεμεί τον έλουζε με βρισιές και κατάρες, δεν άφησε κανένα να τον πειράξει «Αφήστε τον», είπε, «να με βρίζει, για να δεί ο Κύριος την ταπείνωσή μου και να μου ανταποδώσει καλό για τις κατάρες που δέχομαι σήμερα» (Β’ Βασ. 16:11-12)… Πολλοί νομίζουν πως είναι οπωσδήποτε αμαρτωλός εκείνος που υποφέρει. Υποθέτουν, ανόητα όμως και αβάσιμα, πως οι συμφορές έρχονται πάντα σαν τιμωρία για την παράβαση του θείου νόμου. Αυτό έγινε στη περίπτωση του δίκαιου και πολυβασανισμένου Ιώβ…  Δεν πρέπει να λυπόμαστε γι’ αυτούς που δοκιμάζονται και υποφέρουν, αλλά γι’ αυτούς που, ενώ αμαρτάνουν, δεν τιμωρούνται. Οι τιμωρίες, άλλωστε, εμποδίζουν από την αμαρτία και οδηγούν στην αρετή. 

 

Κάθε έργο που αποσκοπεί στη σωτηρία ψυχών, δέχεται από την αρχή επιθέσεις. Μόλις γεννήθηκε ο Χριστός, ξέσπασε η μανία του Ηρώδη.

Κι εσύ, αν αξιωθείς κάποτε να υπηρετήσεις μ’ οποιονδήποτε τρόπο το Θεό, θα υποφέρεις πολύ, θα πονέσεις πολύ, θα κινδυνέψεις πολύ. Μην ξαφνιαστείς. Μην ταραχθείς. Μην αναρωτηθείς: Εγώ εκτελώ το θέλημα του Θεού, και θα έπρεπε να δοξάζομαι γι’ αυτό και να στεφανώνομαι. Γιατί, λοιπόν, υποφέρω; Να θυμηθείς τότε το Χριστό, που διώχθηκε ως το θάνατο, και μας προειδοποίησε: «Αν εμένα καταδίωξαν, θα καταδιώξουν κι εσάς» (Ιω. 15:20). Μας έδωσε, όμως, και μιάν υπόσχεση: «Όποιος μείνει σταθερός ως το τέλος, αυτός θα σωθεί» (Ματθ. 10:22). Αν κάποιος φροντίζει για τη σωτηρία του, είναι αδύνατο να χαθεί. Ο Θεός δεν θα τον εγκαταλείψει στις δυσκολίες και τους κινδύνους. Τι είπε ο Κύριος στον Πέτρο; «Σίμων, Σίμων! Ο σατανάς ζήτησε να σας δοκιμάσει σαν το σιτάρι στο κόσκινο. Εγώ, όμως, προσευχήθηκα για σένα, να μη σ’ εγκαταλείψει η πίστη σου» (Λουκ. 22:32).

 

Όταν δει ο Θεός ότι το φορτίο των πειρασμών ξεπερνάει τις δυνάμεις μας, απλώνει το χέρι Του και μας ξαλαφρώνει από το περίσσιο βάρος. Αν, όμως, δει ότι αδιαφορούμε για τη σωτηρία μας, μας εγκαταλείπει αβοήθητους.

 

Δεν πιέζει και δεν αναγκάζει κανέναν ο Θεός. Για τους απρόθυμους και αδιάφορους αδιαφορεί. Αντίθετα, τους πρόθυμους και καλοπροαίρετους τους τραβάει κοντά Του με πολύ πόθο. Ο απόστολος λέει: «Ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις, αλλά δέχεται τον καθένα, σ’ όποιον λαό κι αν ανήκει, αρκεί να Τον σέβεται και να ζει σύμφωνα με το θέλημά Του» (Πραξ. 10:34-35).

(Από το βιβλίο «Θέματα Ζωής», Ομιλίες του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου,«Οι βουλές του Θεού», τόμος Α’, Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός, Αττική)

Πηγή:https://iconandlight.wordpress.com