Ὁ Θεὸς μὲ νοιάζεται, ὅπως ἐγὼ νοιάζουμαι ἕνα μικρὸ πουλί

Ὁ Θεὸς μὲ νοιάζεται, ὅπως ἐγὼ νοιάζουμαι ἕνα μικρὸ πουλί, ἕνα ἀσκημοπούλι, ποὺ ἔχω ἀγοράσει μαζὶ μὲ τὸ κλουβί του. Μέσα στὴ φωλιά μου ὁ πλούσιος Θεὸς οἰκονόμησε καὶ γιὰ τοῦτο τὸ ἀδύνατο πλάσμα του... Εἶναι τόσο ἀχαμνό! Τὰ πόδια του εἶναι λές, δυὸ μαῦρες κλωστές, κι ἀπάνου στὴ μαδημένη κοιλιά του μπορεῖς νὰ δεῖς τὸ τὶκ τὰκ ποὺ κάνει ἡ μικρὴ καρδιά του, ὅπως πασκίζει νὰ τὸ ζεστάνῃ. Ἡ σγάρα του εἶναι κ᾿ ἐκείνη μαδημένη, καὶ μέσα ἀπὸ τὸ ψιλὸ πετσί της ξεχωρίζουνε τὰ σπυριὰ ἔτσι καθαρά, ποὺ φοβᾶμαι μὴν τὴ σκίσουν...

Γυρίζω καὶ βλέπω γύρω μου καὶ τρίβω τὰ χέρια μου. Στὸ στόμα μου κρέμεται μιὰ πίπα καὶ μπροστά μου ἔχω μιὰ μικρὴ γλάστρα... Οἱ ἄνθρωποι μοῦ πειράζουν τὰ νεῦρα... Τί ἔγινε λοιπόν;... Τίποτα, λέω γώ... Συλλογίζουμαι: Πόσες χειραψίες ἔχουνε σβήσει μόλις τραβήχτηκε τὸ ξένο χέρι ἀπ᾿ τὸ δικό μου!...

Ἀπ᾿ τὸ φεγγίτη φαίνουνται δυὸ ἄστρα. Τὸ καρφί, ποὺ κρατᾶ τὸ κλουβὶ στὸν τοῖχο, παίρνει στὰ μάτια μου μιὰ μεγάλη ἔννοια· εἶνε ὁ αἰώνιος Θεὸς ποὺ νοιάζεται γιὰ τὴ σαπουνόφουσκα ποὖναι κεῖ μέσα. Ὁ Τρὶπ-Τσὶκ κοιμᾶται μὲ τὸ κεφάλι χωμένο μέσα στὰ φτερά του. Ἡ πόρτα του εἶναι σφαλιχτὴ καὶ τὸ κουπάκι του εἶναι γεμάτο ὡς τὰ χείλια ἀπὸ καθαρὸ νερό.

Στὸν ἀγέρα πετοῦν ἕνα σωρὸ πράματα! Ἀκούγεται ἡ βαθειὰ βουὴ τοῦ ἀτελείωτου κόσμου... Στῆσε τὸ αὐτί σου!... Τί μυστικὴ γλώσσα ἔχει ἡ ψυχή!... Περπατῶ μὲ τὶς μύτες τῶν ποδιῶν μου, - τὸ δάχτυλό μου εἶναι ἀπάνου στὸ στόμα μου... Εἰδῶν εἰδῶν μυρουδιὲς κλώθουνται σὲ χρωματιστὰ ρέματα, ποῦναι ὅμοια μὲ τόξα τ᾿ οὐρανοῦ... Ἀπάνου στὸ πάτωμα στοιβάζουνται - φροὺ φροὺ - μαλακὰ πούπουλα, ποὺ στρίφτουν στὸν ἀγέρα καὶ πέφτουν ἀμέτρητα, σκεδιάζοντας χίλια χάδια ἀγάπης - χίλια χάδια ἀγάπης...

Οἱ ἄδειες καμάρες τοὐρανοῦ γιομίζουν ἀπὸ μιὰ κρυφὴ μουσική... Μέσα στὸ ἄπατο χάος κυλᾶνε ἀργὰ καὶ βουβὰ ἑκατομμύρια χαμένοι αἰῶνες... Ἡ πούλια ἀφουγκράζεται μὲ σιωπὴ τὴ σκέψη τοῦ Θεοῦ... Ἀπάνου στὶς στερεμένες θάλασσες τοῦ Βέγα ἀρχίζει νὰ φυσᾶ ἕνα ἐρημικὸ ἀγέρι.

Φτωχή μου φωλιά! Ἐδῶ μέσα οἱ ἄγγελοι χορεύουν μὲ τὶς αἰώνια παιδικὲς φτέρνες τους κάθε βράδυ... Ὠσαννά! Ὠσαννά!... Ἡ γῆς ἁγιάστηκε!

 

Φώτης Κόντογλου - Σαστισμένα λόγια