Κύριε, σώσον με!

"...Καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα ἐλθεῖν πρὸς τὸν Ἰησοῦν. 30 βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με. 31 εὐθέως δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· Ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας; 32 καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος".

(Μάτθ.14, 29-32) *

 

-------------------------------------

Κύριε είμαι όπως τον Πέτρο που βουλιάζει από τα πελώρια κύματα της ζωής. Χάνομαι, κλαίω, φοβάμαι για την απώλεια, το θάνατο, την απουσία, την αρρώστια που θερίζει τους αγαπημένους μου. Τρέμω για το αβέβαιο αύριο που ξημερώνει, τον βαρύ Σταυρό που πρέπει να σηκώσω, το μέλλον που πέφτει σαν βαριά σκιά, βουνό θεόρατο που μου κρύβει τον ήλιο και τη χαρά.

 

Έλα γρήγορα Κύριε και άπλωσε το χέρι Σου, γιατί πνίγομαι, βυθίζομαι γοργά στο βυθό της οδύνης και της θλίψης. Κανένας δεν μπορεί να με σηκώσει, κανένας ανθρώπινος λόγος, καμμιά ανθρώπινη παρηγοριά δεν μπορεί να με αναστήσει. Γιατί Εσύ είσαι η μόνη ελπίδα μου, Εσύ είσαι μόνη σανίδα σωτηρίας μου, το λευκό φως στο βαθύ σκοτάδι μου.

 

Κύριε, σώσον με!

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου

 

* Από την σημερινή ευαγγελική περικοπή