Δεν υπάρχει παρελθόν που να μην προετοιμάζει ένα μέλλον

Ο ήλιος δύει για να ανατείλει ξανά. Τα αστέρια σβήνουν το πρωί από τα μάτια του θεατή στη γη, και αναφαίνονται την εσπέρα. Οι εποχές τελειώνουν και αρχίζουν.

Ήχοι νεκροί αντηχούν πάλι στη ηχώ. Ποτάμια ενταφιάζονται στην θάλασσα και ξαναβγαίνουν στις πηγές. Το σύμπαν της επίγειας βλαστήσεως πεθαίνει το φθινόπωρο και αναβιώνει την άνοιξη.

Ο σπόρος πεθαίνει στη γη, και έτσι έρχεται στην ύπαρξή το βότανο και το δέντρο. Το σκουλήκι που έρπει , πεθαίνει και εγείρεται η φτερωτή πεταλούδα. Η ζωή του πουλιού είναι θαμμένη στο άψυχο αυγό και αναδύεται πάλι από αυτό.

Δεν υπάρχει παρελθόν που να μην προετοιμάζει ένα μέλλον. Δεν υπάρχει τέλος που να μην οδηγεί σε μία αρχή.

Κάθε ανθρώπινη ζωή όταν κατεβαίνει στον δικό της ιδιαίτερο τάφο αφήνει εκεί μόνο το προηγούμενο σωματικό της περίβλημα που αποσυντίθεται, και η ίδια εγείρεται στο απέραντο και αόρατο βασίλειο της ζωής.

Θέλεις λοιπόν να μάθεις ποιά είναι η αρχή και το σπέρμα της ουρανίας γεννήσεως;

Ο Λόγος και το Πνεύμα και η Εξουσία του Αναστάντος Χριστού, ο οποίος είναι και η Ανάσταση και η ζωή μας.

Λάβε αυτόν τον Ουράνιο σπόρο της αιωνίου ζωής μέσω της πίστεως, φύτεψε τον στην καρδιά σου με αγάπη, βάθυνε τον με την ταπείνωση, ζέστανέ τον με την προσευχή και τους θείους διαλογισμούς, θρέψε τον και πότισε τον με τα δάκρυα της μετανοίας, και δυνάμωσέ τον με τις ενάρετες πράξεις.

Εάν έτσι ζήσεις και έτσι πεθάνεις, και εσύ επίσης, αφήνοντας στον τάφο τα γήινα, φθαρτά σου ενδύματα, θα λάβεις νέα στον ουρανό, λευκασμένα στο αίμα του Αρνίου, και την ημέρα του γάμου Του θα δοθεί και σε εσένα “ινα περιβάλησαι βύσσινον λαμπρόν καθαρον. Το γαρ Βύσσινον τα δικαιώματα των Αγίων εστί. (Αποκ. 19,8 ).

 

Άγιος Φιλάρετος Μόσχας