Εκείνος που ανάστησε τόσο εύκολα εκ νεκρών
άλλους, ανάστησε και τον εαυτό Του.
Φανερώθηκε στον ουρανό και στη γη ως μέγιστο Φως, που όσο φαίνεται πως σβήνει, μετά αστράφτει και λάμπει πολύ περισσότερο.
Σ’ αυτό το φως ζούμε όλοι, αναπνέουμε και ευφραινόμαστε. Το Φως αυτό θ’ αποκαλυφθεί και πάλι και μάλιστα σύντομα, σε νεκρούς και
ζωντανούς. Αυτό θα γίνει όταν ο
Κύριος Ιησούς έρθει στη συντέλεια του κόσμου και της ιστορίας για ν’ αναστήσει
τους νεκρούς από τους τάφους και να κρίνει όλους τους ανθρώπους, άντρες και
γυναίκες, που έζησαν στη γη από τον Αδάμ ως το τέλος του κόσμου. Τότε θ’
αποδειχτεί για μια ακόμα φορά και μάλιστα στην πληρότητά της, η αλήθεια των
λόγων του Σωτήρα μας: «Αμήν λέγω υμίν ότι έρχεται ώρα, και
νυν εστιν, ότε οι νεκροί ακούσονται της φωνής του υιού του Θεού, και οι
ακούσαντες ζήσονται» (Ιωάν. ε’ 25). Το θαύμα της ανάστασης του υιού
της χήρας στη Ναΐν έγινε τόσο από αγάπη για τη θλιμμένη μάνα, όσο και για
να ενισχύσει την πίστη στην έσχατη και καθολική ανάσταση, στο Θαύμα των
θαυμάτων, στην κρίση των κρίσεων, στη χαρά κάθε χαράς.
Δόξα και αίνος στον Κύριο Ιησού Χριστό, μαζί με τον
Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, την ομοούσια και αδιαίρετη Τριάδα, τώρα και πάντα
και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
(Απόσπασμα από το βιβλίο «ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ Β’ – ΟΜΙΛΙΕΣ Ε’ Αγίου
Νικολάου Βελιμίροβιτς»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου