Πάτερ, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι δίκαιοι σ’ άλλους ανθρώπους αρέσουν και σ΄ άλλους όχι.
-Πρόσεξε,
παιδί μου, και θα σου εξηγήσω με μερικά παραδείγματα: Δεν βλέπεις που ο Θεός στέλνει βροχή, και δεν αρέσει σε όλους;
Όπως συνήθως, άλλοι λένε το ένα και άλλοι το άλλο. Ο ένας λέει: «Δόξα σοι ο
Θεός! Θα ποτιστεί η γη!». Ο άλλος, αντίθετα: «Κακό που μας βρήκε! Πάει η
σοδιά!».
Αν πάλι ο
Θεός στείλει βαρύ χειμώνα, οι φτωχοί, τρέμοντας από την παγωνιά, λένε με
παράπονο: «Άχ, γιατί να κάνει ο Θεός τόσο κρύο;». Οι πλούσιοι, απεναντίας, τότε
ακριβώς απολαμβάνουν περισσότερη θαλπωρή, γιατί έχουν όλα όσα χρειάζονται – και
θέρμανση και χοντρά ρούχα και κρασί και ζεστό ψωμί και κρέατα και καθετί που αναπαύει
το σώμα. Τέλος πάντων, φεύγει ο χειμώνας, έρχεται η άνοιξη και ακολουθεί το
καλοκαίρι με την πολλή του ζέστη. Τότε λένε μερικοί: «Ο χειμώνας είναι πολύ
καλύτερος. Ούτε μύγες έχει ούτε ψύλλους ούτε κοριούς». Και, κοντολογής, άλλοι
προτιμούν το χειμώνα σαν υγιεινότερο, άλλοι την άνοιξη σαν γλυκύτερη, άλλοι το
καλοκαίρι σαν θερμότερο…
Αλλά γιατί
στα λέω όλα αυτά; φτάνει μόνο να σκεφτείς, ότι ο Χριστός, ο Κύριος και Θεός μας, έγινε
άνθρωπος, συναναστράφηκε με τους αχάριστους Εβραίους και τους ευεργέτησε με
μύρια καλά – δαιμόνια έδιωξε, λεπρούς καθάρισε, τυφλούς φώτισε,
κουτσούς στήριξε, παράλυτους σήκωσε, νεκρούς ανέστησε, τελώνες διόρθωσε, πόρνες
συνέτισε, με λίγα ψωμιά πλήθη χόρτασε και τόσα άλλα έκανε, για τα οποία φθαρτός
άνθρωπος δεν μπορεί να μιλήσει. Και για
όλα τούτα ποιά ήταν η ανταμοιβή του Κυρίου μας; Ο φθόνος, η συκοφαντία, οι
εξευτελισμοί, τα ραπίσματα, η μαστίγωση, τα φτυσίματα και στο τέλος η σταύρωση!
Αν λοιπόν ο Πλάστης μας δεν άρεσε σ’
όλους τους ανθρώπους, πώς θα τους αρέσει ο δίκαιος συνάνθρωπός τους;
Ξέρεις,
παιδί μου, ότι ο ενάρετος Άβελ έζησε τότε που ελάχιστοι άνθρωποι υπήρχαν πάνω στη
γη. Και παρόλο που δεν έκανε το παραμικρό κακό στον αδελφό του Κάιν, αυτός, σκοτισμένος
από τον πονηρό, τον φθόνησε και τον σκότωσε. Σκέψου λοιπόν, αν τότε, που
υπήρχαν μονάχα δυο αδέλφια στη γη, ο δίκαιος Άβελ δεν μπόρεσε να ξεφύγει απ’
τον ανθρώπινο φθόνο, θα μπορέσει κανείς σήμερα, ζώντας ανάμεσα σε τόσο κόσμο;
Αδύνατον! Είναι γραμμένο άλλωστε: «Τέκνον,
ει προσέρχη δουλεύειν Κυρίω Θεώ, ετοίμασον την ψυχήν σου εις πειρασμόν».
Απόσπασμα
από το βιβλίο «Ένας ασκητής Επίσκοπος» - Όσιος
Νήφων, Επίσκοπος Κωνσταντιανής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου