...Στην
πραγματικότητα,
θέλουμε
εμείς να γίνουμε καλοί
κι επειδή
δεν μπορούμε,
το απαιτούμε
απ’ τους άλλους
κι
επιμένουμε σ’ αυτό.
Κι ενώ όλα διορθώνονται με την προσευχή,
εμείς πολλές
φορές στενοχωρούμεθα
κι
αγανακτούμε και κατακρίνουμε.
Πολλές φορές
με την αγωνία μας
και τους
φόβους μας
και την
άσχημη ψυχική μας κατάσταση,
χωρίς να το
θέλουμε
και χωρίς να
το καταλαβαίνουμε,
κάνουμε κακό
στον άλλον,
έστω κι αν
τον αγαπάμε πάρα πολύ.
Η αγάπη να
είναι μόνον εν Χριστώ.
Για να ωφελήσεις τους άλλους,
πρέπει να ζεις μέσα στην αγάπη του
Θεού,
αλλιώς δεν
μπορείς να ωφελήσεις τον συνάνθρωπό σου.
Δεν πρέπει να βιάζεις τον άλλο.
Θα έλθει η ώρα του,
θα έλθει η
στιγμή,
αρκεί να
προσεύχεσαι γι’ αυτόν.
Με τη σιωπή, την ανοχή
και κυρίως την προσευχή
ωφελούμε τον άλλον μυστικά.
Η χάρις τoυ Θεού
καθαρίζει
τον ορίζοντα του νου του
και τον
βεβαιώνει για την αγάπη Του.
Εδώ είναι το λεπτό σημείο.
Άμα δεχθεί
ότι ο Θεός είναι αγάπη,
τότε ένα
άπλετο φως θα έλθει πάνω του,
που δεν το
έχει δει ποτέ.
Θα βρει έτσι
τη σωτηρία…
Άγιος Πορφύριος ο
Καυσοκαλυβίτης
|από την εκ
των "συν αυτώ", Νίκη Κατσιάπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου