ΑΧ ΑΥΤΑ ΤΑ LIKE...

Tο like δεν είναι αυτοσκοπός.

Μεγάλη η παγίδα το ομολογώ.

Ήρθες και μου είπες

πως διαβάζεις αυτά που γράφω,

αλλά  μου ζήτησες συγγνώμη

γιατί δεν κάνεις like

για τους δικούς σου λόγους.

Μια βιτρίνα όλο αυτό.

Το ξέρεις και το ξέρω

πως βαθιά μέσα στην καρδιά

κρύβονται τα μυστικά.

Οι πόθοι οι πιο αγνοί.

Το φως και η αγάπη.

Στη ζωή πάνω παίζεται το παιχνίδι.

Εκεί που κανένα like δεν αρκεί.

Εκεί που καταθέτουμε

ότι πραγματικά  έχουμε.

Άνοιξη ή χειμώνα,

αγάπη ή έχθρα,

αλήθεια ή ψέμα.

Γι'αυτό μη πολυσκοτίζεσαι.

Σημασία έχει

να μας αγγίξει ο Χριστός.

Και τότε όλα θα γίνουν φως.

Να'σαι καλά

και να προσεύχεσαι.

Ο Θεός να το ξέρεις,

σ'αγαπάει πολύ.

Αλέξης Αλεξάνδρου 1/6/18

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Αφού δεν έρχεται κανείς,

μήπως να πάμε εμείς;

Κάποιος πρέπει να σπάσει

τούτη τη φρικτή σιωπή, να θρυμματίσει

τη βαριά ακινησία και την αφόρητη αμιλησιά.

Αβίωτος ο βίος στη χώρα

του τίποτα και του κανενός.

Μήπως είναι καιρός να γίνουμε

κι εμείς απεσταλμένοι;

Τετριμμένοι και πανελάχιστοι «απόστολοι»

στην έρημο των αλάλων προσδοκώντων;

Να πάμε, αλλά και να μην πάμε.

Να πάμε, αφού πρώτα έρθει

ο Ερχόμενος στην καρδιά.

Αν δεν έρθει Αυτός, κανείς μας

δεν πρέπει να πάει πουθενά,

 κανείς μας δεν πρέπει να πει ή να κάνει τίποτα.

Η κατηχησιολογία, η εδαφιολογία και η πατρολογία,

δίχως τον αυτοσεβασμό και το σεβασμό

που σου παρέχουν εκλεκτά βιώματα πνευματικότητας,

είναι από προπέτεια, φενάκη,

εμμονή μέχρι και έγκλημα.

Να γίνουμε ωραίοι «αποστολικοί» άνθρωποι:

αυτοί που, από διάκριση και συναίσθηση,

δεν είναι και δεν θέλουν να είναι

αυτόκλητοι και εγώκλητοι,

αλλά αισθαντικά χριστόκλητοι·

αυτοί που έμαθαν με συλλαβιστή δίψα

την αλήθεια της ζωής και την μετέτρεψαν

φιλότιμα σε παράκληση προς τους άλλους·

αυτοί που η αγάπη τους δεν μοιάζει

με συρματοπλέγματα κατοχής που κατασκευάζουν

οι θεωρίες και οι απολυτοσύνες.

ΕΤΣΙ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ Η ΖΩΗ

Μου έλεγε κάποιος:

«Πιστεύω, αλλά πιστεύω λίγο».

Του λέω: «Άκουσε, μου έλεγε

ένας γέροντας που γνώρισα στην Αθήνα,

ο γερό Ευμένιος ο λεπρός,

«Να λες γιε μου στην προσευχή σου,

Χριστέ μου εγώ θέλω ν’ αλλάξω

αλλά δεν αλλάζω γιατί σε θέλω λίγο».

Τι ωραία που μιλούσε!

«Βοήθα με να σε θέλω

πιο πολύ Χριστέ μου»

ο γέροντας Ευμένιος.

Αυτός είναι ερωτικός διάλογος.

Μόνο ένας ερωτευμένος μιλά έτσι.

Βοήθα με, σε θέλω λίγο.

Βοήθα με να σε θέλω πιο πολύ

και ο Κύριος θ’ αρχίσει να σου δίνει.

Αν έχεις ανάγκη από πίστη

θα σου δίνει πίστη.

Αν έχεις ανάγκη από πραότητα

θα σου δίνει πραότητα.

Στον καθένα από εμάς

δίνει ότι έχουμε ανάγκη.

Έτσι κερδίζεται η ζωή.

Η ζωή η αιώνιος.

Μητροπολίτου Μόρφου,

κ. Νεοφύτου

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ...

Νομίζω πως και την ησυχία να διαλέξεις,

αν αυτή δε θα είναι σε όφελός σου,

θα έρθει Εκείνος να σε ξεβολέψει..

Είναι Πατέρας και θέλει το καλό μας.

Συνεχίστε με τις αναρτήσεις σας

να μου θυμίζετε πως είναι δίπλα μας

και πως πρέπει να Τον περιμένω

ακόμη και κεκλεισμένων των θυρών..!

Σκέφτομαι τον Λάζαρο,

που τον περίμενε μέχρι που πέθανε

και τον συνάντησε όταν

δεν τον περίμενε πια.

Τι Θεός, τι έκπληξη, τι ανατροπή!

Κάθε φορά που τα βάζω κάτω λογικά,

δε μου βγαίνει τίποτα.

Είναι όμως πάντα εκεί να γελά

με τις μωρουδίστικες αδεξιοτητές μου

και να μου τα φτιάχνει

όπως Εκείνος ξέρει,

σε ένα ΄΄παιχνίδι΄΄ που λέγεται ζωή

και που μόνο η αθωότητα

θα μας βοηθήσει να το κρατήσουμε

στα χέρια μας!

Σχόλιο του διαδικτυακού φίλου
Κώστα Διακουμέα,
που έμελλε να είναι και το τελευταίο,
σε δική μου παλαιότερη ανάρτηση

ΟΛΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ

Μην απορείτε, με όσα συμβαίνουν.

Τίποτε δεν γίνεται,

που να μην είναι στο σχέδιο του Θεού.

Το σχέδιο που εμείς,

δεν καταλαβαίνουμε ακόμη.

Θα΄ρθει η ώρα που θα τα καταλάβουμε όλα

και σαν τα μικρά παιδιά,

θα απορούμε με τις φανερωμένες πια, λύσεις

και θα χειροκροτάμε μαγεμένοι.

“Και βγαίνει ο ήλιος και φέρνει μαζί του

άλλη διάστασηκι’ εγώ σαν παιδί,

χειροκροτάω την παράσταση”

Ως τότε, προσευχή, πίστη ακλόνητη

και εσωτερικός αγώνας.

Εκεί γίνονται οι πραγματικές μάχες

και οι συγκλονιστικότερες απεργίες.

Προσωπικές.

Σταμάτης Σπανουδάκης

Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΠΕ ΝΑ ΣΟΥ ΤΟ ΠΩ

Κάποια φορὰ ὁ Γέρων Πορφύριος 

ξεκίνησε μαζὶ μὲ τρία πνευματικὰ τέκνα του

 νὰ πᾶνε σ’ ἕνα μοναστήρι,

γιὰ νὰ τελέσουν ἕνα Ἑσπερινό.

Ἀρχικά, εἶπαν νὰ πᾶνε μὲ τὰ πόδια. 

Ἀφοῦ, ὅμως, περπάτησαν κάποια ἀπόσταση

κι ἐπειδὴ ὁ Γέρων Πορφύριος ἦταν κουρασμένος, 

σκέφτηκαν, μιὰ καὶ τὸ μοναστήρι ἐκεῖνο

ἦταν κάπως μακριά,

νὰ βροῦν ἕνα μεταφορικὸ μέσον,

ἀντὶ νὰ πᾶνε μὲ τὰ πόδια.

Ἐκείνη τὴν ὥρα φάνηκε ἀπὸ μακριὰ ἕνα ταξί.

Εἶπαν τότε στὸν Γέροντα οἱ συνοδοί του –

καὶ οἱ τρεῖς λαϊκοί, ὄχι κληρικοί–

νὰ κάνουν ἕνα νεῦμα στὸ ταξὶ νὰ σταματήσει,

γιὰ νὰ ρωτήσουν τὸν ὁδηγὸ ἂν μποροῦσε

νὰ τοὺς μεταφέρει στὸ μοναστήρι.

ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Οπως ξέρετε, είναι κοντά το τέλος.

Ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε

από τον ύπνο.

Γιατί τώρα η τελική σωτηρία

βρίσκεται πιο κοντά μας

παρά τότε που πιστέψαμε.

Η νύχτα όπου να ’ναι φεύγει,

και η μέρα κοντεύει να ’ρθεί.

Γι’ αυτό ας πετάξουμε από πάνω μας

τα έργα του σκότους,

κι ας φορέσουμε

τα όπλα του φωτός.

Η διαγωγή μας ας είναι κόσμια,

τέτοια που ταιριάζει στο φως.

Ας πάψουν τα φαγοπότια

και τα μεθύσια,

η ασύδοτη κι ακόλαστη ζωή,

οι φιλονικίες κι οι φθόνοι.

Ντυθείτε τον Κύριό μας

Ιησού Χριστό και μην αφήνετε

τον αμαρτωλό εαυτό σας

να σας παρασύρει

στην ικανοποίηση

των επιθυμιών σας.

Προς Ρωμαίους Επιστολή

Απ.Παύλου Κεφ 13(11-14)

Αποστολική Περικοπή

24 Ιουνίου 2018

ΚΥΡΙΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ!

Κύριε, συγχώρεσέ με
για όσα είπα κι έγραψα,
που δεν τα ζούσα
και τα πίστευα ακόμη,
που απέφυγα να μιλήσω
για τις ήττες και τις αποτυχίες μου
κι ήθελα να μιλώ
μόνο για νίκες.

Δείλιαζα γιατί δεν είχα μετανοήσει.

«Κύριε, ελέησον!».

†Μωυσής μοναχός Αγιορείτης

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ

Δεν αντέχω να φυλάξω

τα θεία μυστήρια στη σιωπή,

αλλά γίνομαι άφρων και μωρός,

 για να ωφεληθούν οι αδελφοί μου,

διότι αυτή είναι η αληθινή αγάπη».

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος