Παρασκευή 31 Μαΐου 2019

ΔΕΚΑ ΛΕΠΤΑ ΜΟΝΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ


Προσευχήσου τη νύχτα. Προσευχήσου μόνος σου. Προσευχήσου χωρίς να χρησιμοποιείς βιβλίο, χωρίς κάποια φαντασίωση, χωρίς να σκέφτεσαι.
Δέκα λεπτά μόνος με τον Χριστό, την μία νύχτα μετά την άλλη και η ζωή σου θα αλλάξει. Όταν ξυπνάς και αντιμετωπίζεις τις έγνοιες της νέας ημέρας, υπάρχει κάτι μέσα σου που αναγαλλιάζει , εσύ και ο Χριστός μοιράζεστε ένα μυστικό, εσύ και ο Χριστός μοιράζεστε μια μάχη. Η ψυχή σου γνωρίζει πως τράφηκε και επίσης γνωρίζει πως οτιδήποτε και αν συμβεί κατά τη διάρκεια της ημέρας η νύχτα θα επιστρέφει πάντα με την γαλήνη της και την ακινησία της. Θα ζεις την ημέρα αναμένοντας την νύχτα, γιατί όταν πέφτει η νύχτα, θα φέρεις πάλι τον εαυτό σου σαν μια προσφορά μπροστά στον Δημιουργό σου και ο Δημιουργός σου θα σε θρέψει για ακόμη μια φορά. 

Κείμενο του π. Σεραφείμ Αλντέα

Πέμπτη 30 Μαΐου 2019

ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ



Αν μόνο μπορούσαμε να επενδύσουμε μια στιγμή στη Βασιλεία του Θεού θα συνειδητοποιήσαμε ότι αυτά που μας επιστρέφονται είναι εξαιρετικά πολύτιμα. Τόσο πολύτιμα ώστε στη Βασιλεία Του δεν υπάρχει χρόνος, φόβος, εμπόδια, κατωτερότητες, ανασφάλειες, ενοχές - κανένα από αυτά που μας προβληματίζουν σε αυτή τη ζωή. Αυτή είναι η ευλογία της ελευθερίας του Θεού. Είναι αυτό που πρέπει να εισάγουμε στη ζωή μας εδώ στη γη, έως ότου ο καθένας από εμάς να μπορέσει να αλλάξει από το να είναι προσωρινός στο να είναι αιώνιος, από το να είναι απλά άνθρωπος, στο να είναι πνευματικός άνθρωπος.

Μητροπολίτου Μεσογαίας Νικολάου-Από το βιβλίο του «Άνθρωπος Μεθόριος»

Τετάρτη 29 Μαΐου 2019

ΥΠΟΜΟΝΗ ΘΑ ΠΕΙ...


Να πονάς, αλλά να μην καταβάλλεσαι.
Να πονάς, αλλά να μην παραφέρεσαι.
Να πονάς, αλλά να μην μεμψιμοιρείς.
Να πονάς, αλλά να μην γκρινιάζεις.
Να πονάς, αλλά να μην γίνεσαι αντικοινωνικός.
Να πονάς, αλλά να μην γίνεσαι πρόβλημα
στο περιβάλλον σου.
Να πονάς, αλλά να μένεις ολόθρος.
Να πονάς, αλλά να χαμογελάς.
Να πονάς, αλλά να δοξολογείς.
Να πονάς, αλλά να προσφέρεις.
Να πονάς, αλλά να προσεύχεσαι.


Αναδημοσίευση από:
Ορθόδοξο Ιστολόγιο Επαρχίας Αμμοχώστου

Πέμπτη 23 Μαΐου 2019

ΚΑΘΕ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ...



Κάθε που έρχεται το βράδυ , στο τέλος κάθε μέρας ,υπάρχει άραγε κανείς από μάς που να μπορεί πραγματικά να ισχυριστεί ότι έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του ,ή ότι ενεργοποίησε όλες τις ικανότητές του; Μπορεί άραγε να ισχυριστεί κανείς ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματά του είχαν άμεπτη καθαρότητα ;Ότι δεν αμέλησε καμιά δραστηριότητα που μπορούσε και όφειλε να εκπληρώσει,και ότι ούτε μία από τις πράξεις του δεν στιγματίστηκε από κάποια ατέλεια ;

Ποιός είναι σε θέση να υποστηρίξει ότι οι σκέψεις τουδεν είναι συγκεχυμένες , ότι η καρδιά του δεν είναι σκοτισμένη ,ότι θέλησή του δεν αμφιταλαντεύεται ,ότι η συμπεριφορά του και οι επιθυμίες του δεν χαρακτηρίζονται από αχρειότητα ; . . . "

Μητρ. Anthony Bloom - Το Μυστήριο της ίασης

Δευτέρα 20 Μαΐου 2019

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥ


Μπορεί ο ουρανός να είναι πάντα γαλάζιος δίχως σύννεφα; Μπορεί ο άνθρωπος να είναι πάντα χαρούμενος και ευδιάθετος, δίχως τις κλειστές και μαύρες του μέρες; Σαφέστατα και όχι.
Κι όμως αυτό ζητάνε όλοι στις μέρες μας. Από τον σύντροφό μας, τους φίλους και την παρέα μας, εως την δουλειά, το αφεντικό και την θρησκεία. Ο ένας μας θέλει θετικούς για να μην του χαλάμε το κέφι, ο άλλος για να μην διώχνουμε τους πελάτες και ο έτερος για να επιβεβαιώνεται ο κανόνας ότι ο πιστός άνθρωπος δεν έχει ποτέ μεταπτώσεις και δυσκολίες.
Γνωστό το σύνθημα «με τον Χριστό όλα τα μπορείς…» Και όταν δεν τα μπορώ όλα; Όταν δεν έχω καμία όρεξη να κάνω τίποτα ή τα κάνω χάλια; Όταν η ψυχή μου ζητάει να κλάψει και καμία αγκαλιά δεν με αναδέχεται γιατί της φέρνω αρνητική ενέργεια ή διώχνω την Χάρι του Θεού με τις αμαρτίες μου και τα λάθη μου;
Τι γίνεται τότε; Μπορώ να είμαι πάντα τέλειος, άψογος, αλάνθαστος και ατσαλάκωτος; Το λάθος είναι μια απευκταία παρεκτροπή ή τελικά δικαίωμα της ύπαρξης στην περιπέτεια της ελευθερίας; Η αμαρτία είναι απειλή και ενοχή; Παραβίαση δικανικών κανόνων όπου επιβάλλεται στον παραβάτη μεταφυσική ποινή ή φανέρωση της ελλειμματικότητας και θνητότητας μου; Και εάν δεν έχω δικαίωμα στο λάθος ή στην πτώση, τότε που είναι η ελευθερία που μου εμπιστεύτηκε ο Θεός;
Έχω δικαίωμα να μην είμαι πάντα καλά και χαμογελαστός; Ευδιάθετος και θετικός; Μπορώ να γκρινιάσω; Να φωνάξω, να θυμώσω, να κραυγάσω, να οργιστώ, να φοβηθώ, να πέσω και να σηκωθώ; Να είμαι δηλαδή άνθρωπος μπορώ; Γιατί ακόμη και οι άγιοι στον οποίων τον βίο διαβάζουμε για την δοξολογική και ευχαριστιακή διάθεση ζωής, ξέρετε πόσες ώρες και μέρες γκρίνιας ξόδεψαν για να φτάσουν στο «Δόξα σοι ο Θεός»; Πόσο φόβο βιώσαν, πανικό, μοναξιά και δάκρυ ώστε να φτάσουν να ψελλίζουν με παρρησία, «γεννηθήτω τω θέλημα σου..»;
Αισθάνομαι, ότι όλα είναι ένα. Σημεία, περάσματα, μονοπάτια που συνδέονται βαθιά στο κοινό προορισμό τους. Το λάθος δεν είναι τίποτε άλλο παρα οι πρόβες του σωστού. Η αμαρτία οι συνεχείς άστοχες προσπάθειες πριν να βρεις κέντρο και στόχο.
Η γκρίνια το ξέσπασμα πριν την δοξολογία, το αρνητικό, ο χώρος που εργάζεται η θετικότητα, η ασθένεια μια άλλη γλώσσα υγείας, οι δοκιμασίες ο Θεός που ανοίγει δρόμους, το σκοτάδι η πιο βαθιά στιγμή πριν ξεχυθεί το Φως.
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος Λίβυος

Σάββατο 18 Μαΐου 2019

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΦΑΝΑΤΙΚΟΣ


Είπα σε κάποιον μια φορά:
«Τι είσαι εσύ; Μαχητής του Χριστού ή μαχητής του πειρασμού; Ξέρεις πώς υπάρχουν και μαχητές του πειρασμού;».

Ο Χριστιανός δεν πρέπει να είναι φανατικός, αλλά να έχη αγάπη για όλους τους ανθρώπους. Όποιος πετάει λόγια αδιάκριτα, και σωστά να είναι, κάνει κακό. Γνώρισα έναν συγγραφέα πού είχε ευλάβεια πολλή, άλλα μιλούσε στους κοσμικούς με μια γλώσσα ωμή, πού προχωρούσε όμως σε βάθος, και τους τράνταζε.

«Κοίταξε, του λέω, εσύ πετάς στους άλλους χρυσά στεφάνια με διαμαντόπετρες, έτσι όμως πού τα πετάς, σακατεύεις κεφάλια, όχι μόνον ευαίσθητα άλλα και γερά».
Ας μην πετροβολάμε τους ανθρώπους... χριστιανικά. Όποιος ελέγχει μπροστά σε άλλους κάποιον πού αμάρτησε ή μιλάει με εμπάθεια για κάποιο πρόσωπο, αυτός δεν κινείται από το Πνεύμα του Θεού• κινείται από άλλο πνεύμα.

Ο τρόπος της Εκκλησίας είναι η αγάπη• διαφέρει από τον τρόπο των νομικών.Η Εκκλησία βλέπει τα πάντα με μακροθυμία και κοιτάζει να βοηθήση τον καθέναν, ό,τι και αν έχη κάνει, όσο αμαρτωλός και αν είναι.

Βλέπω σε μερικούς ευλαβείς ένα είδος παράξενης λογικής. Καλή είναι η ευλάβεια πού έχουν, καλή και η διάθεση για το καλό, άλλα χρειάζεται και η πνευματική διάκριση και ευρύτητα, για να μη συνοδεύη την ευλάβεια η στενοκεφαλιά,.

Όλη η βάση είναι να έχη κανείς πνευματική κατάσταση, για να έχη την πνευματική διάκριση, γιατί αλλιώς μένει στο «γράμμα του νόμου», και το «γράμμα του νόμου αποχτείνει». Αυτός πού έχει ταπείνωση, δεν κάνει ποτέ τον δάσκαλο• ακούει και, όταν του ζητηθή η γνώμη του, μιλάει ταπεινά. 

Ποτέ δεν λέει «εγώ», αλλά «ο λογισμός μου λέει» ή «οι Πατέρες είπαν». Μιλάει δηλαδή σαν μαθητής. Όποιος νομίζει ότι είναι ικανός να διορθώνη τους άλλους έχει πολύ εγωισμό.

Άγιος Παΐσιος

Παρασκευή 17 Μαΐου 2019

ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΕΡΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ



Ο Θεός θέλει την αγάπη μας. Δεν την απαιτεί.

Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που γεννιέται και ζει μόνο μέσα στον αέρα της ελευθερίας, έξω απ’ αυτόν παύει να υπάρχει, διαστρέφεται, αλλοιώνεται, πεθαίνει. Γι’ αυτό ο Θεός μας αφήνει τελείως ελεύθερους… για να κερδίσει την αγάπη μας, που μπορεί να γεννηθεί μόνο μέσα σ’ αυτή την ελευθερία.

Τι έχουμε εμείς και μας αγαπάει ο Θεός; Κάποια ομορφιά, κάποια εξυπνάδα, κάποια δύναμη, κάποια αρετή; Τίποτα! Είμαστε ανύπαρκτοι μπροστά Του. Και όχι μόνο δεν έχουμε κάτι που ν’ αξίζει να μας αγαπήσει κανείς, αλλά έχουμε και πάρα πολλά που βρωμάν και απωθούν και προτρέπουν ισχυρά κάποιον να μας αποστραφεί και να μας μισήσει.

Είμαστε μικρόψυχοι στη γενναιοδωρία Του· ελάχιστης νοημοσύνης απέναντι σε μια απέραντη διάνοια· πονηροί απέναντι στην εξυπνάδα Του·άρπαγες, τη στιγμή που ολόκαρδα προσφέρει· αυτό που μας χαρίζει πλούσια, ξέχειλα, εμείς θέλουμε να το αρπάξουμε· απαντάμε στην καλοσύνη Του με αρπακτικότητα και χλευασμό· αχάριστοι προς τις ευεργεσίες Του· αλαζονικοί στη συμπεριφορά απέναντι στην παντοδυναμία Του· δόλιοι και ανεπαρκείς απέναντι στη Σοφία Του.

Θέλει να μας χαρίσει από τη Χάρη Του, θέλει να μας δώσει ομορφιά, ζωή, σοφία, δύναμη. Δε θέλουμε να τα πάρουμε ως δώρα. Ο εγωισμός μας τα καταστρέφει η υπερηφάνειά μας τα βρωμίζει. Δεν μπορούμε να κρατήσουμε κανένα από τα δώρα του λόγω της κακής μας προαίρεσης.

Κι αν κάτι απ’ αυτά μείνει στην ψυχή μας, αμέσως φουσκώνουμε από υπερηφάνεια, λες και το αποκτήσαμε με την αξία μας, λες και δεν είναι χάρισμα, δώρο χωρίς κόπο. Σηκώνουμε το φρύδι και κοιτάμε υπεροπτικά το διπλανό μας. Σηκώνεται και το χάρισμα και φεύγει απ’ την ψυχή μας.

«Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν» «Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον ανωθέν έστι καταβαινον, από του Πατρος των Φωτων» (Ιακ. 1, 17).

Αθανάσιος  Ρακοβαλής

Πέμπτη 16 Μαΐου 2019

ΕΠΙΕΙΚΕΙΑ


Τον αδύναμο δεν θα τον φορτώσεις,
τον πληγωμένο δεν θα τον σκοτώσεις,
τον άρρωστο δεν θα τον αποτελειώσεις.

Σε μια εποχή χαμένη,μπερδεμένη,
δίχως πόθο για ουρανό,
δίχως έρωτα για το Θεό,
δίχως αγωνιστικό φρόνημα,
λίγο θα πρέπει να χαλαρώσεις.

Σιγά σιγά.
Μην περιμένεις πολλά από τους άλλους.

Κάνε εσύ αν θες,τα δύσκολα,
τα ασκητικά,τα αυστηρά,τα μεγάλα.
Αλλά μην απαιτείς.

Άσε τον καθένα στην ησυχία του.
Άσε τον να ξεκινήσει έστω από τα λίγα,
τα απλά,τα μικρά και ταπεινά.


Κι έχει ο Θεός...

Τι όμορφο να φέρεσαι
με επιείκεια στον άλλο,
κι ας είσαι εσύ ασκητής μεγάλος.


Αλέξης Αλεξάνδρου 16/5/19

Δευτέρα 13 Μαΐου 2019

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΡΕ ΣΥ...



Μια φορά να σε ρωτήσω, και να μου πεις, ‘’…δόξα τω Θεώ’’.

Σε ρωτάω τι κάνεις. Όχι από συνήθεια. Ούτε τυπικά. Αλήθεια θέλω να μάθω. Αλήθεια θέλω να είσαι καλά. Και κάθε φορά η ίδια ιστορία…

‘’…Χάλια είμαι. Όλα μαύρα. Αφού ξέρεις ότι δεν τραβάει το πράμα. Δεν μπορώ άλλο. Έχω σκάσει. Κουράστηκα. Θέλω να τα παρατήσω και να φύγω. Δεν με καταλαβαίνει κανείς ρε. Δεν με καταλαβαίνει. Μόνο εγώ τρέχω. Μόνο εγώ για όλους τους. Για μένα κανείς. Προβλήματα στη δουλειά, προβλήματα στο σπίτι, προβλήματα με τα παιδιά, προβλήματα με συγγενείς, προβλήματα στη σχέση. Ζωή είναι αυτό; Δε θέλω. Δε θέλω άλλο. Ντάξει από υγεία καλά είμαστε… Αλλά όλα τα άλλα. Άστο. Δεν υπάρχει σωτηρία…’’
Ρε συ…

Μια φορά να σε ρωτήσω, και να μου πεις, ‘’…δόξα τω Θεώ’’. Έτσι. Μέσα από τη ψυχή σου.

Δε λέω. Έχεις δίκιο. Είναι πολλά. Αλλά πάρ’ το και λίγο αλλιώς ρε συ. Δε βγαίνει έτσι. Δε μου αρέσει καθόλου να σου λέω πως υπάρχουν και χειρότερα, αλλά πραγματικά υπάρχουν άνθρωποι, που σηκώνουνε σταυρούς, όχι αστεία, και τους βλέπεις με χαμόγελο ρε συ…

Τι να πω. Ίσως και να κάνω λάθος.
Αλλά πραγματικά. Το έχω καημό…

Μια φορά να σε ρωτήσω, και να μου πεις, ‘’…δόξα τω Θεώ’’.

Και ας μην το νιώθεις εκατό τοις εκατό. Και ας παλεύεις από αυτό το ‘’δόξα τω Θεώ’’ και εσύ δύναμη να πάρεις…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.

Κυριακή 12 Μαΐου 2019

ΜΗΝΥΜΑ ΖΩΗΣ



 Ο Θεός δεν  επιτρέπει  καμιά θλίψη  και  κανένα  κακό αν μέσα  απ' αυτό δεν  βγει  κάτι  καλύτερο από  αυτό  που  εμείς  ανθρώπινα  θεωρούσαμε ότι  είναι  το  παν.


Άγιος Παΐσιος


Σάββατο 11 Μαΐου 2019

ΠΑΝΤΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ


Ένας μοναχός ζούσε σ’ ένα κοινόβιο μοναστήρι ως ησυχαστής, αλλά πολύ συχνά τον κυρίευε το πάθος της οργής. Σκέφτεται, λοιπόν, και λέγει στον εαυτό του: «Θα φύγω από τούτο το μοναστήρι και θα πάω ν’ ασκητεύσω μόνος μου ως αναχωρητής∙ κι εκεί, άμα δεν έχω καμιά σχέση με την κανέναν και ησυχάζω μόνος μου, θα πάψει να μ’ ενοχλεί και το πάθος της οργής».


Έφυγε, λοιπόν, από το μοναστήρι και πήγε και βρήκε μια σπηλιά, όπου προσπάθησε να ζήσει μόνος του. Και μια μέρα, βγήκε να γεμίσει το σταμνί του με νερό∙ το γέμισε και το ακούμπησε κάτω, αλλά ξάφνου το βλέπει ν’ αναποδογυρίζει. Το σήκωσε και το γέμισε για δεύτερη φορά, μα εκείνο αναποδογυρίστηκε ξανά. Θύμωσε τότε, το άρπαξε και το ‘καμε κομμάτια. 


Όμως, σε λίγο, όταν ήρθε στα συγκαλά του , κατάλαβε πως όλ’ αυτά είναι καθαρός εμπαιγμός του από το δαίμονα , και είπε πάλι μέσα του:
«Βλέπεις εαυτέ μου; Ήρθες να ζήσεις μοναχός σου ως αναχωρητής, μα πάλι νικήθηκες. Πήγαινε, λοιπόν, και πάλι να ζήσεις στο κοινόβιο. Διότι, εαυτέ, όπου και να πας, πρέπει ν’ αγωνίζεσαι και να υπομένεις»! Και με τη βοήθεια του Θεού, σηκώθηκε πάλι κ’ επέστρεψε στο κοινόβιό του. 


Μικρό Γεροντικό στ΄, Π.Β. Πάσχου

Παρασκευή 10 Μαΐου 2019

ΑΛΗΘΙΝΗ ΓΕΥΣΗ


Βλεποντας χθες ένα πεντάλεπτο βίντεο με τον μακαριστό γέροντα Αιμιλιανό αισθάνθηκα όλο το χώρο να ευωδιάζει ουρανό.Πραγματικά νιώθεις μέσα σε αυτά τα λίγα λεπτά πως για κάποιους ο Θεός δεν είναι απλά μια φιλοσοφία,δεν είναι ωραία λόγια,δεν είναι κάτι το φανταστικό και άπιαστο.
Μέσα από την όλη παρουσία του αγίου γέροντα εκπέμπεται ένα φως διαφορετικό,μια βαθιά προσωπική εμπειρία,μια ζωντανή σχέση,μια αληθινή γεύση του Θεού.
Μάτια σπινθηροβόλα,λόγια γλυκά σαν μέλι,ουράνια πραότητα,μετά θάνατον ζωής βεβαιότητα,μαρτυρημενη εμπρός σου αγιότητα.
Η μορφή του θυμίζει ξανά το λόγο του Απ.Παύλου:
"Ζω σε ουκέτι εγώ, ζωή σε εν εμοί ο Χριστός" (Προς Γαλάτας Κεφ.2,20),
το οποίο μεταφράζεται ως:
"Τώρα πια δε ζω εγώ, αλλά ζει στο πρόσωπό μου ο Χριστός."
Στο πρόσωπο του π.Αιμιλιανού ζει ο Χριστός που είναι αιώνιος,που είναι η ανάσταση,η αλήθεια και η ζωή.
Χριστός Ανέστη γέροντα!
Αλέξης Αλεξάνδρου 10/5/19

*Φωτογραφία: Σιμωνόπετρα ,Τρίτη του Πάσχα 30/4/19
από προσωπική συλλογή,
Εδώ στη μονή που ασκήτεψε και διετέλεσε
ηγούμενος ο γέροντας Αιμιλιανός




Πέμπτη 9 Μαΐου 2019

Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ


Όποιος αφήνει ανέγγιχτους τους άλλους από την παρουσία του, όποιος τους αφήνει ελεύθερους να κάνουν ότι θέλουν και η μόνη σχέση του μαζί τους είναι η σχέσης της διακονίας, της υπηρεσίας, του εσχάτου ανθρώπου, ο απλός, ο ταπεινός, ο ανεπιτήδευτος, αυτός είναι πάντοτε ο αγαπημένος. Όσοι ζητούν, απαιτούν, παρακαλούν, αυτούς, από μακριά τους βλέπεις και τους αποφεύγεις.

+Αρχιμ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου

Τετάρτη 8 Μαΐου 2019

ΜΙΑ ΜΥΓΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ


«Άκου λοιπόν αυτό που δεν είναι δική μου σοφία, αλλά κάποιου πολύ φωτισμένου γέροντα: Αν βλέπεις τα πράγματα με μάτια μέλισσας, θα τα βλέπεις όλα μέλι. Αν όμως τα βλέπεις με μάτια μύγας, θα τα βλέπεις όλα ακαθαρσίες».
Με αυτά τα λόγια ο ηγούμενος σηκώθηκε όρθιος, θεωρώντας πως η συζήτηση τελείωσε. Ο Γιώργος επίσης σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Λίγο πριν βγεί έξω, στάθηκε και γυρνώντας απάντησε:
«Αν βάλεις μια μέλισσα σε ένα στάβλο, θα σηκωθεί να φύγει γιατί δεν θα ᾽βρει τίποτα ωφέλιμο. Αν βάλεις μια μύγα στο μελίσσι, θα τη σκοτώσουν οι μέλισσες. Από το πώς και πότε θα φύγω από δω, θα δείξει τι είμαι».
Όταν έμεινε μόνος του ο ασπρομάλλης γέροντας, στάθηκε σε στάση προσευχής κάτω από το εικόνισμα της Παναγίας και με ραγισμένη φωνή ψιθύρισε:
«Παντάνασσά μου, μια μύγα ήρθε στο Περιβόλι Σου. Εσύ που γοργά σπεύδεις σε όποιον Σε επικαλεστεί και όλους μάς συμπονάς, μεσίτευσε στον Υιό Σου να τον ελεήσει! Τον δρόμο έχασε, ας μη χάσει και την ψυχή του...».


Από το βιβλίο «ΜΙΑ ΜΥΓΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ»,
Φραγκόπουλος Γ. Βασίλειος

Τρίτη 7 Μαΐου 2019

ΤΟ ΟΡΟΣ ΖΕΙ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟ



Αυτό της αιωνιότητας.

Εδώ τα πάντα μιλάνε με τη σιωπή,
τη ψαλμωδία και την προσευχή.
Εδώ το "Χριστός Ανέστη",
δεν είναι απλά λόγια
αλλά εμπειρία,βίωμα,ζωή.

Όλα κινούνται γύρω απ'τον Θεό.
Οι λέξεις,οι σκέψεις,οι σιωπές,
τα δάκρυα, έχουν αναφορά τον Χριστό.
Εδώ κουμάντο κάνει
η αρχόντισσα Παναγία
στο εύοσμο περιβόλι της.


Η φύση γενναιόδωρη,προσκυνεί
με τον δικό της τρόπο τον Δημιουργό.
Πυκνά πράσινα δάση,επιβλητικά βουνά,
θεόρατες απότομες πλαγιές,
ένα πέλαγος βαμμένο μπλε κι ένας ουρανός
στο πιο όμορφο γαλάζιο.
Ακόμα κι ο ήλιος
παίζει παράξενα παιχνίδια
κι αποκαλύπτει τον θαυματουργό σταυρό,
το καύχημα για κάθε χριστιανό.


Στο Άγιο Όρος το τάλαντο θα συνεχίζει
να χτυπά λίγο πριν την αυγή,
οι καμπανες θα καλούν
σε εγρήγορση του πνεύματος,
τα πουλάκια θα κελαηδούν
αναστάσιμους σκοπούς,
τα κομποσχοίνια θα γυρίζουν αδιάκοπα,
ξανά και ξανά, στις λέξεις της ευχής
και οι καρδιές θα φλέγονται από πόθο
γι'αυτό τον μυστικό παράδεισο
που κρύβει πολύ περισσότερα
από όσα μπορούν να δουν τα μάτια.


Χριστός Ανέστη!

Αλέξης Αλεξάνδρου 6/5/19

Φωτογραφία, στο μπαλκόνι της Ι.Μ.Σίμωνος Πέτρας,
29/4/19,Δευτέρα του Πάσχα,
από προσωπική συλλογή

Δευτέρα 6 Μαΐου 2019

Η ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΕΥΤΥΧΙΑ


Στην αρχή του χρόνου συγκεντρώθηκαν τα ταγκαλάκια, όπως τα αποκαλούσε ο Άγιος Παΐσιος,και αποφάσισαν να κάνουν μια φάρσα με τους ανθρώπους.

 Ένα από αυτά είπε:-Τι θα λέγατε να κάναμε λίγη «πλάκα» με τους ανθρώπους, αφαιρώντας τους κάτι;Και τι μπορούμε να τους αφαιρέσουμε;είπε κάποιο άλλο.

Μετά από πολλή σκέψη το πιο μικρό είπε: Ας τους πάρουμε την ευτυχία. Το πρόβλημα όμως είναι πού να την κρύψουμε, ώστε να μην τη βρούνε.
Κάποιο πρότεινε: Να την κρύψουμε στην κορυφή του ψηλότερου βουνού του κόσμου.


-Όχι. Είπε κάποιο άλλο. Οι άνθρωποι διαθέτουν τεράστια δύναμη. Κάποιος θα μπορούσε
να πάει να τη βρει και τότε όλοι θα μπορούσαν να ξέρουν πού να την αναζητήσουν.

-Τότε να την κρύψουμε στο βυθό της θάλασσας, πρότεινε ένα άλλο ταγκαλάκι.


-Όχι, έχουν υπερσύγχρονα υποβρύχια και πολύ σύντομα θα τη βρούνε,αντέτεινε το πρώτο.
-Να τη φυγαδέψουμε σε ένα μακρινό πλανήτη, πρότειναν εν χορώ κάποια άλλα.

-Τα διαστημόπλοια πάνε κι έρχονται στο διάστημα. Θα την ανακαλύψουνκαι θα επαίρονται και θα αλαλάζουν ως νέοι μαραθωνοδρόμοι…

Ένα ταγκαλάκι καθόταν σιωπηλό, ακούγοντας προσεκτικά και αναλύοντας σοβαρά κάθε πρόταση.

-Νομίζω, είπε στοχαστικά, υπάρχει ένας χώρος
τον οποίο οι άνθρωποι ποτέ δεν θα τον ψάξουν.

Όλα ξαφνιάστηκαν, αλληλοκοιτάχτηκαν και ρώτησαν ταυτόχρονα.

-Πού δεν θα ψάξουν;
-Βαθιά μέσα τους. 

Εκεί θα κρύψουμε την ευτυχία. Οι άνθρωποι θα είναι τόσο απασχολημένοι ψάχνοντας παντού, πέρα από τους εαυτούς τους, που ποτέ δεν θα τη βρούνε!
Όλα τα ταγκαλάκια συμφώνησαν. Από τότε ο άνθρωπος δαπανά τη ζωή του ψάχνοντας για την ευτυχία του χωρίς να γνωρίζει ότι αυτή βρίσκεται μόνο μέσα του.

«Η Βασιλεία του Θεού εντός υμών εστιν». (Λουκ 17,21).