Θα Τον Αναγνωρίζαμε;

Είμαστε προετοιμασμένοι να βρούμε τον Θεό όπως είναι, ακόμα και αν η συνάντηση καταλήξει σε καταδίκη μας και η ανατροπή όλων των αξιών που μέχρι εκείνη τη στιγμή είχαμε σε υπόληψη; Μήπως η απουσία του Θεού από τη ζωή μας και από τις προσευχές μας δεν οφείλεται συχνά στο γεγονός ότι εμφανιζόμαστε σαν άγνωστοι συχνά σε Αυτόν, που αν κάποτε βρισκόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο μαζί του δε θα Τον προσέχαμε ή δε θα Τον αναγνωρίζαμε; Κάτι τέτοιο δε συνέβαινε και όταν ο Χριστός περπατούσε στους δρόμους της Ιουδαίας και της Γαλιλαίας; Πόσοι από τους σύγχρονούς Του δεν Τον συνάντησαν, δεν πέρασαν από δίπλα Του χωρίς να Τον γνωρίσουν ή ακόμα να υποπτευθούν ότι είχε κάτι ξεχωριστό επάνω Του; Κάπως έτσι δεν Τον είδαν τα πλήθη στο δρόμο προς τον Γολγοθά; Σαν έναν εγκληματία, σαν κάποιο που είχε ταράξει τη δημόσια τάξη και τίποτε άλλο; Κάπως έτσι δε σκεπτόμαστε τον Θεό, ακόμα και είμαστε σε θέση να νιώσουμε κάπως την παρουσία Του; Και μήπως δεν τον αποφεύγουμε γιατί καταλαβαίνουμε πως θα ταράξει και τις δικές μας ζωές, θα κλονίσει τις αξίες μας;   

 

Υπ’ αυτές τις συνθήκες δεν μπορούμε να περιμένουμε να Τον συναντήσουμε στην προσευχή μας. Για να το θέσω πιο ωμά, θα έπρεπε να ευχαριστούμε το Θεό με όλη μας την καρδιά που δεν μας παρουσιάζεται σε κάτι τέτοιες στιγμές, που δεν είμαστε έτοιμοι, αφού Τον αμφισβητούμε όχι όπως ο Ιώβ, αλλά όπως ο κακός ληστής στο σταυρό. Μια τέτοια συνάντηση θα ήταν δικαστήριο και καταδίκη για μας. Πρέπει να μάθουμε να κατανοούμε αυτή Του την απουσία και να κρίνουμε τους εαυτούς μας, μια και δε μας κρίνει ο Θεός.

 

+π.Αντώνιος του Σουρόζ

Διώξε τους βαρβάρους και έλα εσύ Θεέ μου

Φωτιά και αίμα. Προδοσία και υποκρισία. Εγκληματικές ευθύνες και αδιάντροπη συγκάλυψη ακόμη μια φορά.

Αυτοί που έμειναν πίσω με πνιγμένα δάκρυα ζητάνε δικαίωση. Μα πού, πώς, σε ποιο τόπο, σε ποια χώρα έτσι όπως κατάντησε λησμονώντας τον Θεό;

Εξορίσαμε το άδυτο φως και ζούμε στον φόβο της νυκτός. Το πυκνό σκοτάδι απλώνεται απειλητικά στον ορίζοντα.

Όμως, η ελπίδα δεν έχει χαθεί ολοκληρωτικά. Διάσπαρτα μέσα στις πόλεις, σε διαμερίσματα μικρά, στα χωριά που μυρίζουν χώμα, στα νησιά κάτω από τον ήχο των κυμάτων, οι κατανυκτικές ευχές, οι μυστικές προσευχές, τα φθαρμένα από τη χρήση κομποσχοίνια, του Δαυίδ οι ψαλμοί, σαν μικρές φλόγες ικεσίας ανεβαίνουν στον ουρανό.

Συγχώρεσε Κύριε τα λάθη μας και λύτρωσε μας. Θεράπευσε τις πληγές και εξάλειψε τον πόνο μας. Φέρε πιο γρήγορα την Ανάσταση στον Γολγοθά που χρόνια ζούμε. Άνοιξε τα μάτια της ψυχής μας, μπας και κάποτε μετανοήσουμε που πήραμε τη ζωή μας λάθος. Που στηρίξαμε το μέλλον μας σε θεμέλια σαθρά και ψεύτικα. Διώξε τους βαρβάρους και έλα εσύ Θεέ μου. Μην αργείς...

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου

Λαλῆστε. Μιλῆστε. Φωνάξτε!

Διάβασα στὸ Γεροντικό, ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ἀρχαῖα βιβλία τοῦ μοναχικοῦ θεσμοῦ, ὅτι ὁ ἀββᾶς Μακάριος περπάτησε μέρες καὶ μέρες μέσα στὴν ἔρημο, γιὰ νὰ βρῆ τὸ κηποταφεῖο τοῦ Ἰαννῆ καὶ τοῦ Ἰαμβρῆ.

Κι ἐγὼ χρόνια τώρα ψάχνω μὲ τὸν νοῦ μου νὰ βρῶ τὸ μεγαλύτερο νεκροταφεῖο τοῦ κόσμου. Εἶναι στὴν πολυάνθρωπη Ρωσσία; Εἶναι στοὺς ἀρχαίους λαοὺς τῆς Ἀνατολῆς; Εἶναι στὴν εὐδαίμονα Ἀμερική; Καὶ μετὰ ἀπὸ πολλοὺς συλλογισμούς, καλοὺς καὶ κακούς, κατέληξα σὲ ἕνα πολὺ πικρὸ συμπέρασμα…

Εἶναι, μὴ τρομάξετε, οἱ ἐπίσκοποί μας στὴν Ἑλλάδα!

Χαλάει ὁ κόσμος, γκρεμίζονται τὰ πάντα (ἀκόμη καὶ εὐκτήριοι οἶκοι Ἰεχωβάδων καὶ δαιμονολατρῶν γίνονται μὲ τὶς εὐλογίες τῶν κρατούντων!)· οὔτε μιλιὰ οὔτε λαλιά.

Κατήντησαν σὰν τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν· μήτε βλέπουσι μήτε ἀκούουσι μήτε λαλοῦσι! Οἱ τάφοι τῶν μαρτύρων καὶ τῶν ὁσίων πάντα λαλοῦν, θαυματουργοῦν, πληροφοροῦν, εὐωδιάζουν. Ἔχουμε σήμερα, δυστυχῶς, στὴν Ἐκκλησία ἕνα ζωντανὸ κοιμητήριο, ὅπου οὐκ εἰσὶ λαλιαὶ οὐδὲ λόγοι.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὑπερδύναμη στὸν κόσμο. Τὰ πολιτεύματα ὅλα θὰ καταστραφοῦν, ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία ποτέ.

Λαλῆστε. Μιλῆστε. Φωνάξτε! Κουραστήκαμε νὰ περιμένουμε. Χαθήκαμε μέσα στὴν σιωπή σας.

Σαχάρα ἡ Ἐκκλησία; Οὔτε βότανο φυτρώνει οὔτε ὀσμὴ εὐωδιᾶς ὑπάρχει. Ἀναμένουμε ὁμολογία καὶ λόγο ἀφυπνιστικό. Ζητοῦμε τὰ θεϊκὰ σημεῖα τοῦ ὄρους Σινᾶ.

Θεοφανία ζητοῦμε. Μόνον ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ μᾶς τὴν δώση. Ὁ Μωυσῆς, ποὺ καθωδηγοῦσε τὸν λαὸ τὸν ἐκλεκτό, δὲν ἦταν μόνον πολιτικός, ἀλλὰ καὶ θρησκευτικὸς ὁδηγός. Αὐτὴν τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἐξουσία βγάλτε την πρὸς τὰ ἔξω μὲ διάθεση μαρτυρική, γιὰ ἀνάψυξη τῶν κουρασμένων καὶ πεφορτισμένων Χριστιανῶν καὶ ὀρθοδόξων Ἑλλήνων.

Ἐὰν δὲν σμίξη καὶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία τὸ αἷμα της μὲ τὸ αἷμα τῶν ὁμολογητῶν καὶ μαρτύρων τῆς Εἰκονομαχίας καὶ τῶν ἁγίων Νεομαρτύρων, δὲν θὰ φέξη σ᾽ αὐτὸν τὸν τόπο.

Ἔλεγε ὁ μακαριστὸς ἐπίσκοπος Ἀττικῆς Ἰάκωβος: «Προσέχετε, αὐτοὶ θὰ σᾶς βγάλουν τὰ ράσα καὶ θὰ σᾶς βάλουν νὰ περπατᾶτε στοὺς δρόμους μὲ παντελόνια».

Στὸν Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, ὅταν οἱ πολιτικοὶ καὶ οἱ ἀρχηγοὶ ἐγκατέλειψαν τὴν Ἑλλάδα, ὁ δεσπότης καὶ ὁ παπᾶς κράτησαν τὸν λαὸ αὐτόν. Ἀπὸ τὴν βρακοζώνη τοῦ πολιτικοῦ μόνον οἱ ὀπαδοί του μποροῦν νὰ κρατηθοῦν καὶ ἂν μποροῦν κι αὐτοί.

Τὸ φλάμπουρο ὅμως τοῦ ράσου ζωοποιεῖ τὸν λαό, τὸν ἡρωοποιεῖ, τὸν σώζει μὲ τὴν δύναμη τοῦ ἐσταυρωμένου καὶ ἀναστημένου Χριστοῦ. Βίρα τὶς ἄγκυρες, Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, καὶ βάλε πλώρη. Χαθήκαμε. Κυριολεκτικὰ ἀπωλεσθήκαμε.

Ἱερὲ κλῆρε τοῦ Θεοῦ, ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς, συνειδητοποιῆστε ὅτι ἡ πασχαλιάτικη λαμπάδα, μὲ τὴν ὁποία προσκαλεῖτε τὸν λαὸ στὸ ἀνέσπερο φῶς, τρεμοσβήνει. Ὄχι μόνον τὸ φῶς θὰ σβήσουν, ἀλλὰ καὶ τὴν λαμπάδα θὰ σᾶς πάρουν μέσα ἀπὸ τὰ χέρια σας.

Κρατῆστε την σφικτὰ καὶ ἀναμμένη καὶ βροντοφωνῆστε: «Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτὸς καὶ δοξάσατε Χριστὸν τὸν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν».

 

Γρηγόριος ὁ Ἀρχιπελαγίτης †

Πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com

Καλώς τον πατέρα Χριστόδουλο!

Ο π. Χριστόδουλος Χατζηθανάσης μας περιγράφει την πρώτη συνάντηση του συνάντηση με τον Γέροντα Εφραίμ:

«Εγώ για τον πατέρα Εφραίμ πρωτάκουσα όταν ανέβηκα στο Άγιον Όρος για πρώτη φορά σε ηλικία είκοσι ετών. Πρώτος μας μίλησε για τους νεότερους αγίους της εποχής μας ο Αθανάσιος Γιέφτιτς, που μόλις ήρθε στην Ελλάδα. Την περίοδο εκείνη, είμαστε μια ομάδα, ορισμένοι κληρικοί, φοιτητές, θεολόγοι και κάποιοι που μετά έγιναν κληρικοί. Τότε για πρώτη φορά άκουσα για τον π. Παΐσιος, για τον π.Αμφιλόχιο Μακρή, για τον π.Πορφύριο, για τον π.Σίμωνα.

Τον πάτερ Εφραίμ τον Κατουνακιώτη, παρ΄όλο που δεν υπήρξε πνευματικός μου με τη στενή σημασία του όρου, εγώ τον θεωρώ ως πρώτο πνευματικό μου.

Ανεβήκαμε τότε στο Όρος πέντε φίλοι αρχικά. Μετά μείναμε τέσσερις. Ανεβήκαμε, όταν ήμουν στο δεύτερος έτος στο Πανεπιστήμιο, το 1969. Όταν φθάσαμε στα Κατουνάκια, ο π.Εφραίμ μας δέχτηκε με αγάπη. Εμένα, μόλις με βλέπει μου λέει:’’Καλώς τον πατέρα Χριστόδουλο!’’ Με προσφώνησε έτσι τριανταπέντε χρόνια πριν γίνω ιερέας! Βέβαια το είπε χαμηλόφωνα, έτσι ώστε οι άλλοι δεν ακούσανε».

Από το βιβλίο Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης, Ο Θεολόγος και Παιδαγωγός της ερήμου, Γεώργιου Κρουσταλλακή

   

Στρατής Μυριβήλης: Πως χάνεται ένα έθνος

Ὅμως ἕνας ἄνθρωπος, ἕνας λαός, ἕνα ἔθνος, δὲν ἐξαφανίζεται μονάχα μὲ τὴ φωτιὰ καὶ μὲ τὸ σίδερο. Δὲν ἐξαφανίζεται μονάχα μὲ τὸ χάσιμο τῆς ζωῆς του. Ἐξαφανίζεται πιὸ σίγουρα, πιὸ τελειωτικὰ μὲ τὸ χάσιμο τῆς ψυχῆς του τῆς ἀτομικῆς, τῆς ψυχῆς του τῆς ὁμαδικῆς.

Χάνω τὴν ψυχή μου θὰ πεῖ: χάνω τὴν οὐσιαστική μου ὕπαρξη. Χάνω τὴν αἴσθηση τῆς ἀτομικῆς μου τέλειας ψυχοπνευματικῆς σύνθεσης, ποὺ ἀποτελεῖ ἕνα μόριο ἀπὸ τὴν μεγάλη, τὴν πλατειὰ κοινωνικὴ καὶ ἐθνικὴ σύνθεση, ἀπὸ τὴν ὁποία ἀντλῶ καὶ ἀνανεώνω ἀδιάκοπα τὰ φυσιογνωμικὰ στοιχεῖα τοῦ πνεύματός μου καὶ τῆς ψυχῆς μου. Καὶ αὐτὴ ἡ ἐθνικὴ φυλετικὴ ἰδιομορφία τῆς ψυχῆς μου εἶναι ἀκριβῶς ἐκείνη ποὺ μὲ ἐντάσσει φυσιολογικὰ μέσα στὴν πανανθρώπινη κοινωνικὴ σύνθεση.

Ἀλλὰ γιὰ νὰ μὴ χάσω τὸν ἑαυτό μου, πρέπει νὰ γνωρίσω τὸν ἑαυτό μου. Τὸ «γνῶθι σαυτόν» εἶναι ἡ πλουταρχικὴ πηγὴ τῆς γνώσεως. Αὐτὸ λοιπὸν πρέπει νὰ εἶναι ἡ βάση τῆς γενικῆς παιδαγωγικῆς προσπάθειας Ἔθνους, τοῦ ὁποίου ἐντολοδόχος εἶναι τὸ Κράτος καὶ ἡ Ἐκκλησία.

Ὄργανα γι᾿ αὐτὴ τὴν συνειδητοποίηση εἴvaι τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, ὁ Κλῆρος, ὁ Τύπος, ὁ καλλιτέχνης ποὺ ἐκφράζει τὴν ἐθνικὴ ψυχὴ καὶ ὁλόκληρη ἡ τάξη τῶν διανοουμένων, ποὺ εἶναι ὑπεύθυνη γιὰ τὴν πνευματικὴ συγκρότηση τοῦ λαοῦ.»

 

Στρατής Μυριβήλης

Οἱ παραδόσεις τοῦ Γένους καὶ ἡ δύναμη τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς, Ἡ Ἑλληνικὴ Παράδοση – Γ´ ἔκδοση, Συλλογικὸς Τόμος ἐκδόσεων ΕΥΘΥΝΗ.

Αναδημοσίευση από:https://enromiosini.gr

Πηγή

Μου δόθηκαν περισσότερα χρόνια από χατίρι για να φτάσω σε μετάνοια

Εγώ παίρνω από την Εκκλησία ένα στήριγμα για την καθημερινή ζωή. Η Εκκλησία με βοηθάει να μετανοώ. Πέρασα κι εγώ από καταστάσεις με διάθεση αυτοκτονίας, στενοχώριες κ.λπ., νιώθοντας φοβερή μοναξιά. Συλλογιέμαι ότι μου δόθηκαν περισσότερα χρόνια από χατίρι για να φτάσω σε μετάνοια. Ο άνθρωπος έχει μέσα του άπειρες δυνάμεις. Νομίζω ότι αυτό είναι: ό, τι κι άν πράξουμε, πρώτος ο Κύριος θα μας συγχωρέσει. Μέσα από τη μετάνοια ενοποιείται ο χρόνος. Εμείς οι ζωντανοί μπορούμε να επικοινωνούμε με τους αγίους και τους νεκρούς μας. Να τους τιμούμε και να συνδεόμαστε μαζί τους μέσα στο σώμα της Εκκλησίας. Αυτή η αίσθηση υπάρχει στις καταβολές της Ορθοδοξίας και δεν απαντάται στις δυτικές ομολογίες.

 

+ Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης

Πηγή:http://yiorgosthalassis.blogspot.com

Κρατήστε την πίστη των πατέρων σας…

Με πόνο και δάκρυα λέω σε όλους· να ξυπνήσουμε από τον ύπνο της αμαρτίας· να κοιτάξουμε την πίστη μας, την πίστη των πατέρων μας.

Γιατί θα γίνουν πολλά στον κόσμο. Και σπίτια θα χαθούν, και άνθρωποι. και ψυχές· και τα χρήματα θα χάσουν την αξία τους – θα γίνουν πλατανόφυλλα, και πείνα και δυστυχία μεγάλη θα πέσει, που δεν τη φαντάζεστε. Γιατί όλοι αφήσαμε το Θεό και φύγαμε μακριά του.

Ας ακούσουμε τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, που μας συμβουλεύει και λέει: Παιδιά μου και εγγόνια μου, θα ‘ρθουν χρόνια δύσκολα. Μη φοβηθείτε όμως. Όλα να τα χάσετε, μη λυπηθείτε. Ένα να κρατήσετε. Ποιο; Το διαμάντι· τ’ άλλα είναι χαλίκια. Τα δε χαλίκια είναι όλα τα εγκόσμια. Διαμάντι είναι η πίστη μας η ορθόδοξη.

Αμαρτωλοί είμαστε, ασεβείς να μη γίνουμε. Αμαρτάνουμε· αλλά να μη φθάσουμε στο σημείο να λέμε, πως δεν υπάρχει Θεός, όπως διδάσκουν τώρα τα μικρά παιδιά δάσκαλοι κουλτουριάρηδες και άθεοι που σκορπιστήκανε σ’ όλη την πατρίδα μας. Αμαρτωλοί είμαστε, αλλά ασεβείς να μην είμαστε. Να πιστεύουμε. Όλα να τα χάσουμε, η πίστη να μείνει, να υπάρχει. Δυο πράγματα μας χρειάζονται, λέει ο άγιος Κοσμάς· Χριστός και ψυχή! Αυτά τα δύο, όλος ο κόσμος να πέσει επάνω μας, δεν μπορεί να μας τα πάρει.

Εσείς, παιδιά του μαρτυρικού μας έθνους, παιδιά της Ελλάδος, κλείστε τ’ αυτιά σας, μην ακούτε τους απίστους και αθέους. Κρατήστε την πίστη των πατέρων σας…

 

+ Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

Δυο πρόσωπα μέσα μου παλεύουν...

Μέσα μου δυο πρόσωπα παλεύουν χρόνια τώρα, σε μια μάχη ανελέητη, σκληρή, αιματηρή. Μέσα στην ψυχή μου, εναλλάσσονται διαρκώς ένας Φαρισαίος κι ένας Τελώνης. Ο πρώτος νιώθει αυτάρκης, δικαιωμένος και ξεχωριστός.

Σεσωσμένος που κοιτάει αφ' υψηλού με υπεροψία τους άλλους που πέφτουν. Ο δεύτερος μέσα μου ξυπνά στις παταγώδεις αποτυχίες, τις θλίψεις, τις μεγάλες πτώσεις που φανερώνουν την βαθιά ανθρώπινη αδυναμία δίχως την ουράνια προστασία.

Δυο πρόσωπα μέσα μου παλεύουν. Φαρισαίος και Τελώνης, αυτοδικαίωση και μετάνοια, υπερηφάνια και ταπείνωση. Ελπίζω και παρακαλώ στο τέλος να νικήσει ο Τελώνης. Μέσα απ' την καρδιά μου προσεύχομαι ν' ακουστεί αυτή η κραυγή η σωστική: “ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ” Λουκά (Κεφ. 18,13)

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου 20/2/21

Έχουμε φτιάξει μία κοινωνία πού μοιάζει θερμοκήπιο του κακού.

Κάθε “σκηνοθετίσκος” μπορεί να γελοιοποιεί από την τηλεόραση την Αγάπη στην Πατρίδα και την Πίστη στο Θεό και εμείς τα βλέπουμε αυτά ξαπλωμένοι στις άνετες πολυθρόνες μας και γελάμε.

Διασκεδάζουμε βλέποντας να γελοιοποιούνται οι Ήρωες, να εξευτελίζονται αυτοί πού πλήρωσαν με αίμα και φρίκη το δικαίωμά μας να καθόμαστε μπροστά σε τηλεόραση. Χωρίς καμιά συναίσθηση ντροπής και ευθύνης “χάσκουμε ηλιθίως” βλέποντας τον εσκεμμένο και ασταμάτητο διασυρμό της Πατρίδας και της Πίστης.

Έχουμε φτιάξει μία Παιδεία όπου η Αγάπη στην Πατρίδα θεωρείται φασισμός και η Προσευχή των μαθητών είναι πέντε τελετουργικές φράσεις χωρίς νόημα. Έχουμε αναθέσει την Παιδαγωγία του παιδιού στην τηλεόραση. Κι εκείνη βέβαια μας πληρώνει, διδάσκοντας το παιδί μας ότι οι μόνες αληθινές αρετές είναι… ”το κυνήγι του χρήματος, το κυνήγι της σάρκας και το κυνήγι της πρόσκαιρης λάμψης”…

 

Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος

Σημερινή διαπίστωση…

Ποτέ μην ανησυχείτε για το τι θα πουν οι άνθρωποι που δεν έχουν χριστιανική νοοτροπία

Τώρα, ο Χριστιανισμός είναι άσχημος παντού, γιατί εμποδίζει πολλούς να ζήσουν όπως θέλουν, να αμαρτήσουν ανεμπόδιστα.

Η νέα γενιά διαλύεται, σαπίζει, σαπίζει ……..

Θέλουν να ζήσουν χωρίς Θεό και οι συνέπειες είναι προφανείς.

 

Άγιος Βαρσανούφιος από την Όπτινα

 

Αναδημοσίευση από: simeiakairwn.wordpress

Πηγή:https://www.hristospanagia.gr

Μην στενοχωριέσαι αν οι άνθρωποι σε θυμούνται μόνο όταν σε χρειάζονται

Μην στενοχωριέσαι αν οι άνθρωποι σε θυμούνται μόνο όταν σε χρειάζονται. Νιώσε το προνόμιο ότι είσαι σαν το κερί που τους έρχεται στο μυαλό στις πιό σκοτεινές τους ώρες.

 

Άγιος Νεκτάριος

 

Αν είσαι σωστός Χριστιανός, χιλιάδες άνθρωποι γύρω σου, βλέποντάς σε, θα σωθούν.

 

Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ

Αν κάποιος σε επήνεσε ειλικρινά σε άλλους

Αν κάποιος σε επήνεσε ειλικρινά σε άλλους και αυτοί σου μεταφέρουν τον έπαινό του, μην τον θεωρήσης ως οφειλομένη τιμή στο πρόσωπό σου. Κατάγραψέ τον στο ενεργητικό του ανθρώπου που μίλησε καλά για σένα. Και προσευχήσου στον Θεό να τον ενισχύση στην αγαθότητα της καρδιάς του και σε κάθε αρετή. Και, όσο για τον εαυτό σου, αναγνώρισε με ταπεινωσύνη ότι είσαι ο πρώτος των αμαρτωλών, πράγμα που νοιώθεις και ξέρεις ότι είναι αληθινό, έχοντας υπ’ όψι σου πόσες φορές έχεις παραβή το άγιο θέλημα του Κυρίου.

 

(Η εν Χριστώ ζωή μου - Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης, εκδόσεις Παπαδημητρίου, σελ. 251-252)

Πηγή:www.sostis.gr/blog

Η υπομονή, η απόδειξη της αγάπης μας

Θα έλθουν στιγμές στην ζωή μας ή μάλλον έρχονται διαρκώς, που όλα μας φαίνονται χαμένα, που και αυτοί, τους οποίους αγαπούσαμε και τους εμπιστευόμασταν, νομίζομε ότι μας ξεχνούν, ότι είναι μακριά μας, ξένοι για μας. Στιγμές στιγμές θα νομίζωμε ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα. Είναι ακριβώς οι ώρες που ο Θεός μας επισκέπτεται για να δη την υπομονή μας, την απόδειξι της αγάπης μας.

 

Από το βιβλίο “Αγαλλιασώμεθα τω Κυρίω”, Αρχ.Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου

Όσιος Συμεών: Δεν ξεχνά ο Ουρανός

Ο Θεός δεν αφήνει ποτέ εκείνους που προσέρχονται ανεπιφύλακτα σ’ Αυτόν, να πέσουν χωρίς σηκωμό, αλλά όταν βλέπει ότι δεν έχουν δύναμη, συμπράττει και βοηθεί, τους προσφέρει ενίσχυση από ψηλά και τους φέρνει κοντά Του· συνεργεί και φανερά και κρυφά, και έτσι που αυτοί να μην το συνειδητοποιούν, και αλλιώς, με τρόπο συνειδητό, έως ότου αφού ανεβούν όλη την κλίμακα, προσεγγίσουν σ’ Αυτόν και ενωθούν εξ ολοκλήρου με Αυτόν, και λησμονήσουν όλα τα επίγεια και βρεθούν μαζί Του εκεί ψηλά —είτε με το σώμα τους, είτε χωρίς το σώμα, δεν γνωρίζω— να ζουν μαζί Του και να απολαμβάνουν τα απόρρητα αγαθά.

 

Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Αναδημοσίευση από:https://simeiakairwn.wordpress.com

Πηγή

Τώρα μόνον Εσένα κοιτάζω

Κύριε, δύναμη μου, πόσο αδύναμοι είναι ο ουρανός και η γη! Και όλο το κακό, που κάνουν οι άνθρωποι κάτω από τον ουρανό, ομολογία αδυναμίας είναι και μόνον αδυναμίας!

Μόνον ο δυνατός τολμά  να κάνει το καλό. Μόνον εκείνος που με Εσένα τρέφεται και από Εσένα ξεδιψά, δύναμή μου, γεμίζει με δύναμη για το καλό. Μόνον όποιος κοιμάται στην καρδιά Σου αισθάνεται ανάπαυση. Μόνον εκείνος που οργώνει στα πόδια Σου θα γλυκαθεί από τους καρπούς του κόπου του.

Πέρασαν πια τα χρόνια μου τα παιδικά, τα θρεμμένα με φόβο και αμάθεια, και η ελπίδα μου στον ουρανό και στη γη εξαφανίστηκε… Τώρα μόνον Εσένα κοιτάζω και κρατιέμαι από το δικό Σου βλέμμα, λίκνον μου και ανάστασή μου!

 

Από το βιβλίο «Προσευχές στη λίμνη», Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Τά μυστήρια τῆς φύσεως κατανοεί μόνο ο φωτισμένος νους

Βλέπομε ὅτι, παρά τήν ὅποια μέχρι τώρα πρόοδο τῆς Ἐπιστήμης, ὁ σημερινός, ὑποτίθεται μορφωμένος καί προοδευμένος ἄνθρωπος, βρίσκεταιστήν οὐσία σέ μιά βαθειά ἀγνωσία, γιατίπεριτριγυρίζεται ἀπό πολλά μυστήρια, τά ὁποῖα οὔτε ἀντιλαμβάνεται, οὔτε κατανοεῖ. Μπορεῖ δηλαδή ἕνας ἄνθρωπος νά βρίσκεται μέσα στήν φύση, π.χ. μέσα στόβάθος τῆς θάλασσας, ἤ μέσα σέ ἕνα λειβάδι, ἤ μέσα σε ἕνα δάσος, ἤ μέσα σέ μία ζούγκλα, ἡ ὁποία ἔχει μυριάδες μυστήρια κρυμμένα μέσα της, καί οὔτε νά τάἀντιλαμβάνεται, οὔτε νά τά κατανοῆ, ἄν ὑποθέσωμε ὅτι κάποια ἀπό αὐτά τά ἀντιλαμβάνεται.

Αὐτά τά μυστήρια τῆς φύσεως, τά κατανοεῖ μόνο ἐκεῖνος πού ἔχει ἀγγελική ψυχή καί ἀγγελικό και φωτισμένο νοῦ, πού τοῦ ἔχει δηλαδή ἀποκαλύψει ὁ Θεός τά κρυμμένα Του μυστήρια μέσα στήν φύση. Καί ποιος εἶναι αὐτός; Ἐκεῖνος πού ἔχει καθαρή ψυχή και φωτισμένο νοῦ, δηλαδή ὁ Ἅγιος (βλέπε Ἅγιος Πορφύριος) καί ὁ Θεός τοῦ ἔχει χαρίσει σοφία. Στήν Παλαιά Διαθήκη, τέτοιος ἦταν ὁ σοφός Σολομών.

Ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἄλλοι, βρισκόμαστε σέ ἕνα πέλαγος σκότους καί ἀγνωσίας, καί νομίζομε ὅτι ξέρομε κάτι, ἐνῶ δέν ξέρωμε σχεδόν τίποτε. Καί ἄν δέν προχωρήσωμε, διά τῆς μετανοίας καί τοῦ θείου φωτισμοῦ τόσο, ὥστε νά μᾶς ἀποκαλύπτωνται τά μυστήρια τῆς φύσεως, δέν θα ἀξιωθοῦμε νά καταλάβωμε σχεδόν τίποτε ἀπό ὅσα ὁ Θεός μᾶς ἔχει χαρίσει καί περιβάλλει, καί θάπαραμένωμε μέσα σέ ἕνα πέλαγος ἀγνωσίας και ἀγνοίας.

Αὐτό θά τό καταλάβωμε καλύτερα, ἄν θυμηθοῦμε τι ἔκανε ὁ Χριστός στούς Μαθητές Του ἀμέσως μετά την Ἀνάστασή Του, πού, ὅταν ξαφνικά ἦλθε καί στάθηκε ἀνάμεσά τους, τούς φύσησε σταυροειδῶς στά πρόσωπα, καί ἄρχισε σταδιακά νά τούς ἀνοίγη τόν νοῦ γιά να κατανοῦν καί νά καταλαβαίνουν, νά ἀντιλαμβάνωνται, τί ἐννοῦσαν οἱ Προφῆτες μέ ὅσα εἶπαν γιά τόν Χριστό στήν Παλαιά Διαθήκη, καί τί ἐννοοῦσαν γενικά οἱ ἅγιες Γραφές μέ ὅσα ἔγραφαν οἱ Προφῆτες. Καί αὐτό τό ἔκανε πολλές φορές ὁ Χριστός μέχρι νά ἀναληφθῆ.

 

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

 

Επιμέλεια: Δαμασκηνός Αγιορείτης Μοναχός

Ο ταπεινός άνθρωπος είναι πάντοτε ήρεμος

Δεν σημαίνει πως κάθε ήρεμος άνθρωπος είναι και ταπεινός, αλλά κάθε ταπεινός είναι ήρεμος... Ο ταπεινός βρίσκεται πάντα σε ανάπαυση, επειδή δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί να ανησυχήσει ή να διαταράξει τον νου του. Πρέπει να πω ότι ο ταπεινός άνθρωπος δεν είναι του κόσμου τούτου.

 

 Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

 

Ένας άνδρας της σιωπής είναι υιός σοφίας, που πάντοτε οδεύει βαθύτερα στη γνώση.

 

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος

Ή παρουσία Σου , Κύριε, σκεπάζει ολόκληρο το σύμπαν

16/9/1971

Ή μέρα μου ξεκίνησε με προσευχή. Ακούω τους χτύπους της καρδίας και συνεχίζω να προσεύχομαι στο ρυθμό της. Ή ψυχή μου αναγνωρίζει τον Κύριο της πλάσης σε κάθε Τι πού βρίσκεται στον ουρανό ή στην γη. Σε οποίο αντικείμενο και αν αφήσω την ματιά μου να πέσει, εκεί βλέπω το χέρι και την παρουσία Εκείνου πού το φιλοτέχνησε, μέσω του άνθρωπου, για να κάνει την ζωή πιο εύκολη, δίνοντας του την επιθυμία να δημιουργεί κάτι καλύτερο, κάτι ωραιότερο προς βοήθεια του.

Εσύ Κύριε και Πατέρα Ουράνιε γνώστη των πάντων φωτίζεις τον νου των ανθρώπων του πνεύματος και των γραμμάτων, όλων αυτών πού δημιουργούν για το καλό του κόσμου και έτσι μας έρχεσαι αρωγός στην ζωή μας εδώ στην γη. Ή παρουσία Σου, Κύριε, σκεπάζει ολόκληρο το σύμπαν...

Έξω βρέχει. Περπατώ στην βροχή με χαρά, κάνοντας προσευχή και αναπνέοντας καθαρό αέρα. Πού είναι εκείνα τα χρόνια, πού δεν άντεχα την βροχή; Αυτήν την ευεργετική βροχή εγώ δεν μπορούσα να την αποδεχτώ, γιατί έπνιγε την ψυχή μου με την γενική ατμόσφαιρα πού δημιουργούσε. Τώρα παρατηρώ με ευχαρίστηση τίς σταγόνες, πού πέφτουν στην γη με θόρυβο.

Εσύ Κύριε μας χαρίζεις τόσα αγαθά και μείς είμαστε δυσαρεστημένοι αντί να χαιρόμαστε: αέρας, νερό, ήλιος και πόσα ακόμη αγγίζει το βλέμμα μας, όλα για να ζούμε σ' αυτήν την ζωή και να την φέρουμε σε πέρας εκτελώντας το άγιο θέλημα Σου. Εμείς ούτε πού αντιλαμβανόμαστε ότι δίχως αυτά δεν θα μπορούσαμε να υπάρχουμε. Τα θαύματα Σου, Κύριε, βρίσκονται παντού, περιβάλλουν το στερέωμα και Σε θωρούμε μέσα από όλα όσα έπλασες. Θαυμάζουμε την μεγαλοσύνη, την δύναμη, το φως, την αγαθότητα Σου, Κύριε.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ . ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ

ΤΕΥΧΟΣ Ν.74 1998

Αν πιστεύεις, δεν φοβάσαι

Κανείς δεν θέλει τον πόνο. Κανείς δεν θέλει να υποφέρει.

Η φθορά, η αρρώστια, η φτώχεια, η ανεργία, τα βάσανα, η αδικία, ο θάνατος, είναι ανεπιθύμητα για τον καθένα. Δεν θέλεις να πονάς, να κλαις, να υποφέρεις. Δεν μπορείς ν' αντικρίσεις τις πληγές που στάζουν αίμα. Δεν αντέχεις την αρρώστια που μυρίζει θάνατο. Τον αποχωρισμό που μοιάζει οριστικός.

Είναι που είσαι φτιαγμένος για τη χαρά και την ευτυχία. Καμωμένος για την αθανασία. Μα εδώ κάτω που ζούμε ειν' ο κόσμος της φθοράς. Του πόνου και του μόχθου. Πικρά φάρμακα που πρέπει να πιεις για να γευτείς το γλυκό παράδεισο.

Όμως ξέρεις κάτι; Μόνο η πίστη σε δυναμώνει. Μόνο αν πιστεύεις μπορείς ν' αντιμετωπίσεις τον πόνο, την απώλεια,το θάνατο. Αν πιστεύεις δεν φοβάσαι τίποτα. «Φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλ᾿ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον, ὅτι ὁ φόβος κόλασιν ἔχει, ὁ δὲ φοβούμενος οὐ τετελείωται ἐν τῇ ἀγάπῃ» (Α΄ Ιω. δ΄18). Η τέλεια αγάπη διώχνει κάθε φόβο λέει ο αγαπημένος του Χριστού μαθητής, Ιωάννης. Γιατί όλα γίνονται δρόμος που σε πάνε στην αγκαλιά Του. Όλα ευλογίες και ευκαιρίες, για να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου και τον Θεό σου.

Υπομονή λοιπόν...και πίστη. Και να θυμάσαι πάντα, πως πριν από την Ανάσταση, προηγείται η Σταύρωση!

 

© Αλέξης Αλεξάνδρου  31/1/18

Πῶς θά καταλάβει ἕνας ἄνθρωπος, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι μέσα του;

Λέει ὁ ἄλλος:

- Ἔχω τὸν Χριστὸ μέσα μου...

- Πῶς τὸ κατάλαβες, ὅτι ἔχεις τὸν Χριστὸ μέσα σου, ἐφόσον ἡ ζωή σου, δὲν εἶναι ἡ ἀνάλογη μ’ αὐτὰ ποῦ δίδαξε ὁ Χριστός;

- Ἔχω τὸν Χριστὸ μέσα μου...

Δὲν ξέρει νὰ σὲ ἀπαντήσει. Δὲν μπορεῖ νὰ τὸ τεκμηριώσει.

 

Ὅταν κάποτε ὁ Μέγα Ἀθανάσιος ρωτήθηκε ἀπὸ κάποιον Ἀντίοχο:

- Πῶς θὰ καταλάβει ἕνας ἄνθρωπος, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι μέσα του;

Ἀπάντησε ὁ Μέγας Ἀθανάσιος:

- Θὰ τὸ καταλάβει ὁ ἄνθρωπος αὐτό, ἀπὸ τὰ σκιρτήματα ποὺ ἔχει μέσα του. Ὅπως ἡ γυναίκα ὅταν συλλάβει γνωρίζει ἀπόλυτα, ὅτι εἶναι σὲ ἐνδιαφέρουσα ἀπὸ τὰ σκιρτήματα τῆς κοιλίας της, ἔτσι καὶ ὁ ἄνθρωπος θὰ τὸ καταλάβει ἀπὸ τὰ σκιρτήματα τῆς καρδιᾶς του, τὸ πὼς αἰσθάνεται τὸ Πάσχα. Τὸ πῶς αἰσθάνεται ὅταν Κοινωνεῖ. Τὸ πῶς αἰσθάνεται ὅταν ἐκκλησιάζεται, ὅταν προσεύχεται, ὅταν κλαίει... Τί σκιρτήματα, τί νοιώθει μέσα του, τί χαρά. Ἀπὸ ἐκεῖ θὰ καταλάβει, ὅτι ἔχει συλλάβει τὸν Χριστό. Ἀπὸ τίποτα ἄλλο δὲν μπορεῖ τὸ καταλαβαίνει.

Γι’ αὐτό, γνώμη μποροῦν νὰ ἔχουν στὸ θέμα αὐτό, οἱ ἄνθρωποι ποὺ κάποτε μετανόησαν.

Πῶς αἰσθάνονται μετὰ ἀπὸ τὴν μετάνοιά τους. Νοιώθουν πράγματι μέσα τους, ὅτι κάποιος ἄλλος ἀέρας φυσάει. Κατιτὶ ἄλλο, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ τὸ προσδιορίσουν. Κάτι ποὺ λέγεται Πνεῦμα, ποὺ λέγεται Χάρις, ποὺ δὲν τὸ εἴχανε χθές.

 

Ἀπὸ τὴ στιγμὴ μάλιστα ποὺ βγήκανε ἀπὸ τὸ ἐξομολογητήριο, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ἐκείνη καὶ ἔπειτα εἶναι ἄλλοι ἄνθρωποι. Βλέπουν ἀλλιῶς. Αἰσθάνονται ἀλλιῶς. Παρηγοροῦνται, ἐκεῖ ποὺ δὲν μποροῦσαν νὰ παρηγορηθοῦν. Βρίσκουν λύσεις, ἐκεῖ ποὺ δὲν μπορούσανε νὰ βροῦνε.Βλέπουν ἐκεῖνα ποὺ δὲν ἔβλεπαν. Μισοῦνε ἐκεῖνα ποὺ ἀγαποῦσαν καὶ ἀγαποῦνε ἐκεῖνα ποὺ μισοῦσαν.Ποιὸς ἔκανε αὐτὰ τὰ πράγματα;Ποιὸς ἔκανε ὅλη αὐτὴ τὴν ἀλλαγή;

 

Δημήτριος Παναγόπουλος-Ἱεροκήρυκας (1916 - 1982)

 

Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com

Αυτός, που κατοικεί στους ουρανούς, ο παντοδύναμος και δίκαιος Θεός θα τους χλευάση

Ἱνατί ἐφρύαξαν ἔθνη, καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά;

Παρέστησαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ οἱ ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατὰ τοῦ Κυρίου καὶ κατὰ τοῦ χριστοῦ αὐτοῦ. 

Διαῤῥήξωμεν τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν καὶ ἀποῤῥίψωμεν ἀφ᾿ ἡμῶν τὸν ζυγὸν αὐτῶν.

ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσεται αὐτούς, καὶ ὁ Κύριος ἐκμυκτηριεῖ αὐτούς. (Ψαλμός 2,1-4)

 

Ερμηνεία:

Διατί σαν άγρια αχαλίνωτα άλογα ανεστατώθησαν και αφηνίασαν τα ειδωλολατρικά έθνη και διατί αυτοί οι λαοί εμελέτησαν και κατέστρωσαν σχέδια μωρά, αμαρτωλά και απραγματοποίητα;

Παρεστάθησαν απειλητικοί οι βασιλείς της γης και οι άρχοντες συνεκεντρώθησαν από συμφώνου στον ίδιον τόπον εναντίον του Κυρίου και Θεού και εναντίον εκείνου, τον οποίον αυτός έχρισε προφήτην, αρχιερέα και βασιλέα.

Είπαν τα αμαρτωλά αυτά έθνη και οι παράνομοι βασιλείς μεταξύ των· “ας συντρίψωμεν τους δεσμούς, που μας κρατούν υποτεταγμένους στον Κυριον και στον χριστόν αυτού και ας αποτινάξωμεν μακράν από ημάς το ζυγόν των”.

Αλλά αυτός, που κατοικεί στους ουρανούς, ο παντοδύναμος και δίκαιος Θεός θα τους περιπαίξη και θα τους χλευάση, θα τους κάμη καταγέλαστους ενώπιον όλων.

 

Άγιος Παΐσιος: «Μη φοβηθήτε όταν το κράτος θα βγάζει παλαβούς νόμους…»

Δεν θα πάει πολύ αυτή ή κατάσταση. Θα πάρει σκούπα ό Θεός! Κατά το 1830, επειδή υπήρχε στο Άγιον Όρος πολύς τουρκικός στρατός, για ένα διάστημα δεν είχε μείνει στην Μονή Ιβήρων κανένας μοναχός.

Είχαν φύγει οι Πατέρες, άλλοι με τα άγια Λείψανα, άλλοι για να βοηθήσουν στην Επανάσταση. Ερχόταν στο μοναστήρι μόνον ένας μοναχός από μακριά πού άναβε τα κανδήλια και σκούπιζε.

Μέσα και έξω από το μοναστήρι ήταν τουρκικός στρατός, και αυτός ό καημένος σκούπιζε και έλεγε: «Παναγία μου, τι θα γίνει μ’ αυτήν την κατάσταση;». Μία φορά πού προσευχόταν με πόνο στην Παναγία, βλέπει να τον πλησιάζει μία γυ­ναίκα – ήταν ή Παναγία – πού έλαμπε και το πρόσωπο της ακτινοβολούσε.

Τού παίρνει την σκούπα από το χέρι και τού λέει: «Εσύ δεν ξέρεις να σκουπίζεις καλά· εγώ θα σκουπίσω». Και άρχισε να σκουπίζει. Υστέρα εξαφανίσθηκε μέσα στο Ιερό. Σε τρεις μέρες έφυγαν όλοι οι Τούρκοι! Τους έδιωξε ή Παναγία.

Ό Θεός άτι δεν είναι σωστό θα το πετάξει πέρα, όπως το μάτι πετάει το σκουπιδάκι. Δουλεύει ό διάβολος, άλλα δουλεύει και ό Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να πρόκυψη από αυτό καλό. Σπάζουν λ.χ. τα πλακάκια και ό Θεός τα παίρνει και φτιάχνει ωραίο μωσαϊκό.

Γι’ αυτό μή στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ό Θεός, πού κυβερνά τα πάντα και θα καθίσει τον καθέναν στο σκαμνί, για να απολογηθεί για το τι έπραξε, οπότε και θα τον ανταμείψει ανάλογα.

Θα αμειφθούν αυτοί πού θα βοηθήσουν μία κατάσταση και θα τιμωρηθεί αυτός πού κάνει το κακό. Τελικά ό Θεός θα βάλει τα πράγματα στην θέση τους, αλλά ό καθένας μας θα δώσει λόγο για το τι έκανε σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια με την προσευχή, με την καλωσύνη.

Σήμερα προσπαθούν να γκρεμίσουν την πίστη, γι’ αυτό αφαιρούν σιγά-σιγά από καμμιά πέτρα, για να σωριασθεί το οικοδόμημα της πίστεως.

Όλοι όμως ευθυνόμαστε για το γκρέμισμα αυτό· όχι μόνον αυτοί πού αφαιρούν τις πέτρες και το γκρεμίζουν, άλλα και όσοι βλέ­πουμε να γκρεμίζεται και δεν προσπαθούμε να το υποστυλώσουμε.

Οποίος σπρώχνει στο κακό τον άλλον θα δώσει λόγο στον Θεό γι’ αυτό. Και ό διπλανός όμως θα δώσει λόγο, γιατί έβλεπε εκείνον να κάνη κακό στον συνάνθρωπο του και δεν αντιδρούσε. Ό κόσμος εύκολα πιστεύει έναν άνθρωπο πού έχει τον τρόπο να πείθει.

Γέροντος Παισίου Αγιορείτου – Λόγοι Β΄- Πνευματικη Αφύπνιση

Η ανωμαλία του κόσμου

Ποτέ δεν έχουν γίνει βεβαίως αποδεκτές τέτοιες παράξενες και αφύσικες εκδηλώσεις και συμπεριφορές όπως στις ημέρες µας. Εξετάστε µόνο τον κόσμο γύρω σας: τι υπάρχει στις εφημερίδες, ποιο είδος κινηματογράφου παίζεται, τι δείχνει η τηλεόραση, τι σκέφτονται οι άνθρωποι ότι είναι ενδιαφέρον και με τι διασκεδάζουν, με τι γελούν: είναι τελείως αλλόκοτο. Και υπάρχουν άνθρωποι που σκόπιμα προάγουν κάτι τέτοιο, φυσικά για οικονομικό τους όφελος, και επειδή αυτό είναι µόδα, επειδή υπάρχει ένας διεστραµµένος πόθος για αυτού του είδους τα πράγματα.

 

π.Σεραφείμ Ρόουζ, Ομιλία για τα σημεία του τέλους του κόσμου, 3 βδομάδες πριν από το θάνατό του το 1982 – Από το βιβλίο π.Σεραφείμ Ρόουζ, Η ζωή και τα έργα του, Τόμος Γ΄, σελ.468

 

Εάν με αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε. Υμείς φίλοι μου έστε, εάν ποιήτε όσα εγώ εντέλλομαι υμίν.

 

 [Αν με αγαπάτε, τηρήστε τις εντολές Μου. Εσείς είστε φίλοι μου, εάν κάνετε όσα Εγώ σας παραγγέλλω (μέσω του Ευαγγελίου μου)] (Κατά Ιωάννην 14,15 - 15,14)